Σκοπός της παρούσας διπλωματικής εργασίας είναι να εξετάσει τον ρόλο της διεπαγγελματικής συνεργασίας σε χώρους πρωτοβάθμιας φροντίδας υγείας. Η μελέτη στοχεύει να διερευνήσει τους παράγοντες που επηρεάζουν την αποτελεσματική συνεργασία μεταξύ των επαγγελματιών υγείας, να εντοπίσει εμπόδια και διευκολυντές στη διεπαγγελματική συνεργασία και να αξιολογήσει τη σχέση μεταξύ συνεργατικών πρακτικών και βελτιωμένων αποτελεσμάτων ασθενών σε περιβάλλοντα πρωτοβάθμιας περίθαλψης. Η μελέτη αποτελεί τύπου ποσοτικής έρευνας και υλοποιείται με τη χρήση πρωτοκόλλου ερευνητικής διαδικασίας και ερωτηματολογίου.

Το υλικό της έρευνας αποτελείται από 98 επαγγελματίες υγείας της πρωτοβάθμιας φροντίδας υγείας οι οποίοι εργάζονται σε μεγάλα Κέντρα Υγείας του Σχηματαρίου, της Κύμης και των Ψαχνών, Ευβοίας. Κατά την πραγματοποίηση της έρευνας,  εφαρμόζεται  πρωτόκολλο παρατήρησης και συλλογής δεδομένων, προκειμένου να αξιολογηθεί η διεπαγγελματική συνεργασία στις υπηρεσίες υγείας .

Οι απαντήσεις από τους ιατρούς δείχνουν ότι υπάρχουν προβλήματα επικοινωνίας και συνεργασίας, με το 66,7% να συμφωνεί ότι κατανοεί τις ευθύνες των νοσηλευτών, αλλά το 22,2% να πιστεύει ότι οι νοσηλευτές δεν λαμβάνουν υπόψη την ευκολία των ιατρών κατά τον προγραμματισμό της εργασίας τους. Σχετικά με τη συνεννόηση για τη θεραπεία των ασθενών, το 59,3% των ιατρών θεωρεί ότι υπάρχει επαρκής συνεννόηση, ενώ το 18,5% διαφωνεί. Επιπλέον, μόνο το 37% των ιατρών διαφωνεί ότι όλες οι σημαντικές πληροφορίες μεταφέρονται πάντα μεταξύ ιατρών και νοσηλευτών. Ωστόσο, το 85,2% των ιατρών πιστεύει ότι οι νοσηλευτές αναγνωρίζουν πότε χρειάζονται βοήθεια από τους ιατρούς.

Από την πλευρά των νοσηλευτών, το 67,5% συμφωνεί ότι οι ιατροί κατανοούν τις ευθύνες τους, αλλά μόνο το 10% πιστεύει ότι δεν υπάρχει επαρκής συνεννόηση για τη θεραπεία και φροντίδα των ασθενών. Το 27,5% των νοσηλευτών θεωρεί ότι οι ιατροί δεν λαμβάνουν υπόψη την ευκολία τους στον προγραμματισμό της εργασίας, αλλά το 57,5% διαφωνεί στο ότι οι ιατροί δεν ζητούν συχνά τη γνώμη των νοσηλευτών. Ωστόσο το 57,5% των νοσηλευτών πιστεύει ότι οι ιατροί είναι πρόθυμοι να συζητήσουν θέματα νοσηλευτικής φύσεως, και το 22,5% πιστεύει ότι οι διαφωνίες συχνά παραμένουν ανεπίλυτες. Επίσης, μόνο το 5% των νοσηλευτών πιστεύει ότι οι ιατροί θεωρούν το έργο των νοσηλευτών εξίσου σημαντικό με το δικό τους.

Η έρευνα καταδεικνύει ότι η συνεννόηση μεταξύ ιατρών και νοσηλευτών είναι ανεπαρκής , με ένα μικρό ποσοστό των συμμετεχόντων να αναφέρει έλλειψη συντονισμού. Οι νοσηλευτές φαίνεται να είναι περισσότερο πρόθυμοι από τους ιατρούς να λάβουν υπόψη την ευκολία των άλλων κατά τον προγραμματισμό εργασιών. Η εναρμόνιση στις απόψεις σχετικά με τη θεραπεία των ασθενών είναι περιορισμένη, με σημαντικές διαφορές μεταξύ ιατρών και νοσηλευτών. Οι διαφωνίες μεταξύ ιατρών και νοσηλευτών, αν και σε μικρό ποσοστό ,συχνά παραμένουν ανεπίλυτες, κάτι που μπορεί να επηρεάσει αρνητικά την παροχή φροντίδας στους ασθενείς. Υπάρχει κατανόηση των ρόλων μεταξύ ιατρών και νοσηλευτών, αν και ο σεβασμός και η εκτίμηση του έργου των άλλων φαίνεται να είναι ελλιπείς. Παρότι οι λοιποί επαγγελματίες υγείας συνεργάζονται στην οργάνωση της ιατρικής φροντίδας, υπάρχουν μικρές ελλείψεις στη συνεννόησης και ανταλλαγή πληροφοριών με τους ιατρούς. Τέλος, υπάρχει χαμηλό ποσοστό συμφωνίας σχετικά με τον προγραμματισμό εργασιών μεταξύ ιατρών και λοιπών επαγγελματιών υγείας.

The purpose of this thesis is to examine the role of interprofessional collaboration in primary healthcare settings. The study aims to investigate the factors influencing effective collaboration among healthcare professionals, identify barriers and facilitators to interprofessional collaboration, and evaluate the relationship between collaborative practices and improved patient outcomes in primary care environments. This study is a quantitative research type and is implemented using a research protocol and questionnaire.

The research material consists of 98 primary healthcare professionals working in large Health Centers in Schimatari, Kymi, and Psachna, from Evoia. During the implementation of the research, an observation and data collection protocol is applied to evaluate interprofessional collaboration in health services.

The responses from the physicians indicate that there are communication and collaboration issues, with 66.7% agreeing that they understand the responsibilities of the nurses, but 22.2% believing that nurses do not consider the convenience of the physicians when scheduling their work. Regarding the coordination for patient treatment, 59.3% of the physicians believe that there is adequate coordination, while 18.5% disagree. Additionally, only 37% of the physicians disagree that all important information is always conveyed between physicians and nurses. However, 85.2% of the physicians believe that nurses recognize when they need assistance from the physicians.

From the nurses' perspective, 67.5% agree that the physicians understand their responsibilities, but only 10% believe that there is insufficient coordination for patient treatment and care. 27.5% of the nurses feel that physicians do not consider their convenience when scheduling work, but 57.5% disagree that physicians do not often seek the nurses' opinions. However, 57.5% of the nurses believe that physicians are willing to discuss nursing-related issues, and 22.5% believe that disagreements often remain unresolved. Additionally, only 5% of the nurses believe that physicians consider the nurses' work as equally important as their own.

The research demonstrates that the coordination between physicians and nurses is inadequate, with a small percentage of participants reporting a lack of coordination. Nurses appear to be more willing than physicians to consider others' convenience when scheduling work. The alignment in views regarding patient treatment is limited, with significant differences between physicians and nurses. Disagreements between physicians and nurses, although small in percentage, often remain unresolved, which can negatively impact patient care. There is an understanding of roles between physicians and nurses, although respect and appreciation for each other’s work seem to be lacking. Although other healthcare professionals collaborate in organizing medical care, there are small gaps in coordination and information exchange with physicians. Finally, there is a low percentage of agreement regarding work scheduling between physicians and other healthcare professionals.