Σκοπός της παρούσας εργασίας ήταν να ερευνηθεί η ταυτότητα του σχεδιαστή προγραμμάτων εκπαίδευσης ενηλίκων. Ειδικότερα, οι στόχοι ήταν να μελετηθεί το προφίλ του σχεδιαστή, οι αποδιδόμενοι τίτλοι, τα καθήκοντα, οι ικανότητές του, η ηθική διάσταση στον σχεδιασμό δια ζώσης/εξ αποστάσεως προγραμμάτων, τα ηθικά διλήμματα, οι προϋποθέσεις εξασφάλισης ηθικού πλαισίου, τα οφέλη και οι αδυναμίες του ηθικού πλαισίου, η επαγγελματική υπόσταση των συντελεστών εκπαίδευσης ενηλίκων/σχεδιαστών, οι αιτίες έλλειψης επαγγελματοποίησης, οι προϋποθέσεις καθιέρωσής της, τα θετικά και αρνητικά αποτελέσματά της στον σχεδιασμό προγραμμάτων και γενικά στην εκπαίδευση ενηλίκων. Η ερευνητική μεθοδολογία που επιλέχθηκε ήταν η ποιοτική και ειδικότερα η ανάλυση περιεχομένου βιβλιογραφικών ευρημάτων σε συνδυασμό με ευρήματα συνεντεύξεων από σχεδιαστές. Οι συνεντεύξεις έγιναν με τη συμμετοχή πέντε ατόμων από κρατικά και ιδιωτικά κέντρα δια βίου μάθησης. Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι η ταυτότητα του σχεδιαστή είναι πολυποίκιλη με πλήθος αποδιδόμενων τίτλων, ικανοτήτων, καθηκόντων που συμπεριλαμβάνουν εκπαίδευση και διοίκηση, καθιστώντας το προφίλ του πολυδιάστατο και δυσδιάκριτο, καθώς ο ρόλος του εμπίπτει σε πολλά επίπεδα και ενδέχεται να συγχέεται με συναφείς ειδικότητες. Σχετικά με την ηθική διάσταση του σχεδιασμού και τα διλήμματα της αποδείχθηκε ότι, παρά την κρισιμότητά τους, δεν λαμβάνονται ιδιαίτερα υπόψη στην πράξη, παρ’ όλα αυτά θεωρήθηκε σημαντικό να καθιερωθεί ένας κοινός κώδικας ηθικής για την επιβολή της αξιοπιστίας και ποιότητας των προγραμμάτων, ενώ επιβεβαιώθηκε ότι ο σχεδιασμός εξ αποστάσεως προγραμμάτων εγείρει εξ ίσου ηθικά ζητήματα, κυρίως σε σχέση με την επιλογή ψηφιακού υλικού και την αντιμετώπιση της αίσθησης απομόνωσής του εκπαιδευόμενου. Επίσης, αναφάνηκε ότι οι σχεδιαστές δεν ανήκουν σε καθιερωμένο επάγγελμα, κυρίως γιατί οι υπηρεσίες τους προσφέρονται ως παράλληλη εργασία, χωρίς επίσημο θεσμικό πλαίσιο και συγκεκριμένο σώμα γνώσης, συντελώντας στην έλλειψη της επαγγελματικής αυτονομίας και διάκρισης από άλλες ειδικότητες. Επιπρόσθετα, αποδείχθηκε ότι η καθιέρωση της επαγγελματοποίησης μέσα από την οριστικοποίηση του σώματος γνώσης, του θεσμικού πλαισίου και της κύριας απασχόλησης, θα αναβαθμίσει τις υπηρεσίες στο πεδίο και θα βελτιώσει τα προγράμματα συνολικά, αν και η καθιέρωσή της για ορισμένους συνδυάζεται με κρατική παρέμβαση και τυποποίηση προγραμμάτων. Ωστόσο, αποδείχθηκε ότι οι περισσότεροι συνηγορούν υπέρ αυτής. 

The purpose of the present paper was to explore the identity of the designer in adult education programs. In particular, the goals were to study the designer’s profile, his credited titles, duties, skills, the ethical dimension in designing face-to-face/online programs, the ethical dilemmas, the requirements of ethical code establishment, benefits and downsides of ethical code, the professional status of executives and designers in adult education, the reasons of the professionalization deficiency, the requirements of its establishment, the positive and negative effects on designing programs and adult education in general. The research methodology was the qualitative one and more precisely the content analysis of findings from references in combination with interviews from designers. The interviews were conducted with the participation of five designers from public and private centers of lifelong learning. The results showed that the identity of the designer is multifaceted with plenty credited titles, skills, duties including teaching and administration rendering him a multidimensional and indiscernible profile, since his role falls into many fields and there is a possibility of confusion with other similar internships. Regarding the ethical dimension of designing and its dilemmas it was proven that, in spite of their criticality, technically they are not taken into account to a great extent, nevertheless the establishment of a common ethical code was considered important for the credibility and quality of the programs, while it was confirmed that designing online programs causes ethical matters as well, mostly in relation to the choice of the online educational material and the dealing of the learner’s isolation feeling. Also, it was revealed that designers don’t belong to an established profession mostly due to the fact that they offer their services as a side job without an official statutory context and specific body of knowledge, resulting in lack of professional autonomy and differentiation from other internships. Additionally, it was proven that the establishment of the professionalization through the concrete body of knowledge, the statutory context and primary occupation will improve their services and upgrade the educational programs in general, even though the establishment of the professionalization is connected with state intervention and standardization of programs to some extent. However, it was proven that mostly they advocate for it.