Ο ελληνικός τραπεζικός τομέας γνώρισε βαθιές αλλαγές την τελευταία δεκαετία, λόγω της χρηματοπιστωτικής κρίσης που επηρέασε καθοριστικά την οικονομία της χώρας. Η κρίση, που ξεκίνησε το 2009, οδήγησε σε σημαντική συρρίκνωση της ελληνικής οικονομίας, αύξηση της ανεργίας και σημαντικό δημόσιο χρέος και η επίπτωση στον  τραπεζικό τομέα με  υψηλά επίπεδα μη εξυπηρετούμενων δανείων (ΜΕΔ), απώλεια εμπιστοσύνης των καταθετών και ανάγκη για σημαντική ανακεφαλαιοποίηση,  μέτρα μείωσης του κόστους και πώληση μη βασικών περιουσιακών στοιχείων.

Η έλευση του ψηφιακού μετασχηματισμού στον τραπεζικό τομέα έχει εισαγάγει προκλήσεις και ευκαιρίες για τις  παραδοσιακές τράπεζες και χρειάστηκε να προσαρμοστούν στον γρήγορο ρυθμό της τεχνολογικής αλλαγής, που περιλάμβανε την άνοδο της ψηφιακής τραπεζικής, των εταιρειών χρηματοοικονομικής τεχνολογίας και ταυτόχρονα να λάβουν ευκαιρίες για τη βελτίωση της αποτελεσματικότητας, τη μείωση του κόστους και τη βελτίωση της εμπειρίας των πελατών. Επιπλέον, η πανδημία COVID-19 πρόσθεσε ένα ακόμη επίπεδο πολυπλοκότητας στο τραπεζικό τοπίο επιταχύνοντας όμως και την στροφή των τραπεζών στη ψηφιακή εποχή.

Η παρούσα  μελέτης αναλύει το οικονομικό περιβάλλον και αιτιολογεί τη στρατηγική επιλογή απόφασης ή μη για την ίδρυση νέων χρηματοπιστωτικών και μη χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων στην ελληνική τραπεζική αγορά. Η ανάλυση αναγκαστικά συνδέει και τον εντοπισμό στρατηγικών ευκαιριών για νεοεισερχόμενους «παίκτες» .

• Ο στόχος είναι να εντοπιστεί πώς λειτούργησαν έως σήμερα και πως μπορούν να αξιοποιηθούν οι τεχνολογικές αλλαγές για την υποστήριξη της επιχειρηματικότητας στον Τραπεζικό τομέα.
• Η Εξαγωγή συμπερασμάτων σχετικά με τις συντελευμένες αλλαγές στην οικονομία στοχεύοντας  να συνοψίσει τα βασικά ευρήματα, να συζητήσει τις σύγχρονες συνιστώσες και τις  επιπτώσεις τους στον ελληνικό τραπεζικό τομέα

Με την αντιμετώπιση αυτών των στόχων, η παρούσα μελέτη στοχεύει να παρέχει μια ολοκληρωμένη ανάλυση της τρέχουσας κατάστασης του ελληνικού τραπεζικού τομέα και των στρατηγικών ευκαιριών για νεοεισερχόμενους, συμβάλλοντας τελικά στην ανάπτυξη και ανάπτυξη του κλάδου στην περίοδο μετά την κρίση.

The Greek banking sector has experienced profound changes in the last decade, due to the financial crisis that decisively affected the country's economy. The crisis, which started in 2009, led to a significant contraction of the Greek economy, an increase in unemployment and significant public debt and the impact on the banking sector with high levels of non-performing loans (NPLs), loss of depositor confidence and the need for significant recapitalization, measures cost reduction and sale of non-core assets.

The advent of digital transformation in the banking sector has introduced challenges and opportunities for traditional banks and they have had to adapt to the rapid pace of technological change, which has included the rise of digital banking, fintech companies and at the same time take opportunities to improve efficiency , reducing costs and improving customer experience. In addition, the COVID-19 pandemic has added another layer of complexity to the banking landscape while also accelerating banks' shift to the digital age.

This study analyzes the financial environment and justifies the strategic choice of decision or not for the establishment of new financial and non-financial institutions in the Greek banking market. The analysis necessarily links the identification of strategic opportunities for new entrants.

• The aim is to identify how they have worked to date and how technological changes can be used to support entrepreneurship in the Banking sector.
• Drawing conclusions about the changes in the economy aimed at summarizing the main findings, discussing the contemporary components and their effects on the Greek banking sector

By addressing these objectives, this study aims to provide a comprehensive analysis of the current state of the Greek banking sector and strategic opportunities for new entrants, ultimately contributing to the growth and development of the industry in the post-crisis period.