Η παρούσα εργασία διερεύνησε τις αντιλήψεις για τη διαφορετικότητα, τη διαπολιτισμική ετοιμότητα και τις διδακτικές πρακτικές εκπαιδευτικών Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης. Διενεργήθηκε με χρήση ηλεκτρονικού ερωτηματολογίου σε δείγμα ευχέρειας 121 εκπαιδευτικών Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης. Η ανάλυση των αποτελεσμάτων με μεθόδους περιγραφικής και επαγωγικής ανάλυσης, καθώς και ποιοτικής ανάλυσης περιεχομένου δύο ανοικτών ερωτήσεων κατέδειξε ότι οι εκπαιδευτικοί του δείγματος, παρά την έκταση των αντιληπτών εμποδίων με έμφαση στη γλώσσα κατά τη διδακτική πράξη, αναγνωρίζουν τη διαφορετικότητα ως πρόκληση και δείχνουν δέσμευση, σεβασμό και ευχαρίστηση κατά τη διαπολιτισμική αλληλεπίδραση. Ο βαθμός ετοιμότητάς τους στην πολιτισμικά ανταποκρινόμενη διδασκαλία είναι μέτριος, καθώς δείχνουν αβεβαιότητα στις ικανότητες τους στους παράγοντες Πρόγραμμα Σπουδών και Διδασκαλία και Δημιουργίας Σχέσης και Προσδοκιών. Παρά τους περιορισμούς εφαρμόζουν ποικιλία διδακτικών πρακτικών με έμφαση στη συνεργασία και τη διαφοροποίηση της διδασκαλίας, δηλαδή πρακτικών, κατάλληλων στη διαπολιτισμική εκπαίδευση για την αποδόμηση των κατηγοριοποιήσεων και την ενίσχυση της αλληλεπίδρασης στην πολυπολιτισμική τάξη. Οι εκπαιδευτικοί διαφοροποιούνται στη μεταβλητή φύλο, με τις γυναίκες να υιοθετούν πιο θετική στάση απέναντι στη διαφορετικότητα και την εφαρμογή αρχών διαφοροποιημένης διδασκαλίας. Η αντίληψη της διαφορετικότητας ως ποικιλία χαρακτηριστικών και η απόδοση χρόνου στη διαμόρφωση άποψης για πολιτισμικά διαφορετικά άτομα διαφοροποιείται στη μεταβλητή έτη υπηρεσίας. Η επιμόρφωση στη διαπολιτισμική εκπαίδευση συνδέεται με μείωση της αντίληψης ότι η διαφορετικότητα δυσχεραίνει τη διδασκαλία, την ενίσχυση της αναγκαιότητας διαφοροποίησης του μαθησιακού περιβάλλοντος και την ετοιμότητα εμπλουτισμού του αναλυτικού προγράμματος με την κουλτούρα των μαθητών. Ο εκπαιδευτικός θα πρέπει να ενισχυθεί στον ρόλο του με αντίστοιχα επιμορφωτικά προγράμματα οργανωμένα από την Πολιτεία, η οποία οφείλει παράλληλα να λάβει μέριμνα για τη θεμελίωση υποστηρικτικού πλαισίου αποτελεσματικής διαχείρισης της διαφορετικότητας.

This paper investigated the perceptions of diversity, intercultural readiness and teaching practices of Secondary Education teachers. It was conducted using an electronic questionnaire on a fluency sample of 121 Secondary Education teachers. The analysis of the results using methods of descriptive and inductive analysis, as well as a qualitative content analysis of two open-ended questions, showed that the teachers of the sample, despite the extent of the perceived obstacles with an emphasis on language during the teaching process, recognize diversity as a challenge and show commitment, respect and pleasure in intercultural interaction. Their degree of readiness in culturally responsive teaching is moderate, as they show uncertainty in their abilities in the factors Curriculum and Teaching and Building Relationship and Expectations. Despite the limitations, they apply a variety of teaching practices with an emphasis on cooperation and the differentiation of teaching, i.e. practices suitable for intercultural education to deconstruct categorizations and enhance interaction in the multicultural classroom. Teachers differ on the gender variable, with women adopting a more positive attitude towards diversity and the application of differentiated instruction principles. The perception of diversity as a variety of characteristics and the attribution of time to attitude formation for culturally diverse individuals differ in the variable years of service. Training in intercultural education is associated with reducing the perception that diversity makes teaching difficult, reinforcing the need to diversify the learning environment, and the readiness to enrich the curriculum with the students' culture. The teacher should be strengthened in his role with corresponding training programs organized by the State, which must at the same time take care of establishing a supportive framework for effective management of diversity.