Η μελέτη αναδεικνύει τις συνολικές επιπτώσεις της κρίσης του COVID-19 στην ψηφιοποίηση στην εκπαίδευση, με ιδιαίτερη αναφορά στην Ελλάδα. Κατά τη διάρκεια της πανδημίας COVID-19, ο ιός γίνεται κινητήριος δύναμη, προωθώντας την παροχή ψηφιακών υπηρεσιών και προκαλώντας αλλαγή στις διδακτικές πρακτικές. Αυτός ο μετασχηματισμός έδωσε έμφαση στη σημαντική θέση της ψηφιακής μάθησης και έφερε την προσοχή στο γεγονός ότι η διαφορά στην ψηφιακή ισότητα επηρεάζει τους εκπαιδευτικούς και τους μαθητές. Τα συμπεράσματα υποδεικνύουν ότι η επαρκής επαγγελματική ανάπτυξη που ασχολείται με την ενσωμάτωση των ΤΠΕ στα εκπαιδευτικά συστήματα περιλαμβάνει τον έλεγχο των ψηφιακών ικανοτήτων για μάθηση και την επίτευξη ίσων ψηφιακών ευκαιριών. Η μελέτη καταλήγει στην παρουσίαση πολιτικών, στο πλαίσιο της μεταπανδημικής εκπαίδευσης, που θα παρέχει στους εκπαιδευτικούς καθώς και θα ικανοποιεί την ανάγκη των μαθητών για ανθεκτικότητα και συμπερίληψη, που μπορεί να τους προετοιμάσει για το μέλλον που εστιάζει στην ψηφιακή επάρκεια.

The study highlights the overall effects of the COVID-19 crisis on digitization in education, with special reference to Greece. During the COVID-19 pandemic, the virus becomes a driving force, promoting the delivery of digital services and causing a change of paradigm in teaching practices. This transformation provided focus on important position of digital learning and brought attention to the fact that the difference in digital equity impacts educators and students. The conclusions indicate that adequate professional development dealing with the ICT integration into educational systems involves mastering digital competencies for learning and achieving equal digital opportunities. The study needs a policy in the context of post pandemic education to supply the educators as well as students’ need for resilient and inclusion that can prepare them for the future that focuses on digital proficiency.