Η απεικόνιση των μεταναστών ως  " κοινωνική απειλή" για τον πολιτισμό της χώρας εγκατάστασης τους παρατηρείται συχνά στην ιστορία των πληθυσμιακών μετακινήσεων. Στην περίπτωση της ιστορίας του αμερικανικού έθνους, του " έθνους των μεταναστών", η πολυφυλετικότητα αλλά και η πολιτισμική επιλεκτικότητα αποτελούν τον πυρήνα σύνθεσης της αμερικανικής ταυτότητας. Μέσα στις δυο φάσεις μετακινήσεων απο την Ευρώπη προς τις ΗΠΑ, κατά το 18ο και 19ο αιώνα, αρκετές εθνοτικές ομάδες περιθωριοποιήθηκαν ως πολιτισμικά υποδεέστερες συγκριτικά με το κυρίαρχο πρότυπο του λευκού αγγλοσάξονα Προτεστάντη που ασπάζεται την " ηθική της εργασίας". Όσον αφορά τη νεότερη ελληνική μετανάστευση (1880-1920), που εντάσσεται στο τελευταίο μεγάλο μεταναστευτικό ρεύμα απο τη νοτιοανατολική Ευρώπη, η μαζικότητα, ο προλεταριακός χαρακτήρας αλλά και οι πολιτισμικές καταβολές των νεοφερμένων επέτειναν τις φοβικές και ρατσιστικές αντιδράσεις της αμερικανικής κοινής γνώμης. Κατά την Προοδευτική περίοδο (1896-1929), της ταχύτατης εκβιομηχάνισης και της καλλιέργειας της αντίληψης του αμερικανικού εξαιρετισμού, οι έλληνες μετανάστες υποτιμήθηκαν πολιτισμικά και απασχόλησαν διάφορους κρατικούς φορείς και ιδιωτικές πρωτοβουλίες που προσπάθησαν να τους " εκπολιτίσουν". Θρησκευτικές οργανώσεις, προοδευτικοί σύλλογοι, ομοσπονδιακές και πολιτειακές επιτροπές ειδικών,κείμενα στον αμερικανικό και ομογενειακό Τύπο, καλλιτεχνικά έργα κατέγραφαν όψεις παραβατικότητας των μεταναστών και προέβαλαν την ανάγκη εξαμερικανισμού τους ως μοναδικό μέσο "ευημερίας" καλλιεργώντας, παράλληλα, το αφήγημα του " αμερικανικού ονείρου".Εστιάζοντας στους θαμώνες των ελληνικών καφενείων, στους πελάτες των πορνείων, στους πάτρωνες ή στους ανήλικους στα στιλβωτήρια και στις υπαίθριες αγορές των αμερικανικών λεωφόρων αλλά και στους στοιβαγμένους επιβάτες των υπερωκεανιων οι φορείς του δημόσιου αλλά κι ιδιωτικού βίου στις ΗΠΑ μελέτησαν και προπαρασκεύασαν το μετασχηματισμό των "ταραχοποιών" ελλήνων μεταναστών σε ευυπόληπτους, "καλώς αποκατεστημένους" ελληνοαμερικανούς πολίτες.