Die vorliegende Diplomarbeit beschäftigt sich mit dem Einsatz von selbst erstellten Lernspielen als neurodidaktisch fundierte Hilfsmittel für den DaF-Unterricht. Insbesondere untersucht sie durch die Integrierung der Spiele im DaF-Unterricht deren Förderung der Motivation, die Erregung von Emotionen und deren Einfluss auf die Lernleistungen und den Lernerfolg.

Hierzu wird eine Vergleichsstudie mit selbst erstelltem Spielmaterial für den DaF-Unterricht aufgrund neurodidaktischer Befunde vorgeschlagen. Zu diesem Zweck soll zuerst auf die erforderlichen Ansätze der Neurodidaktik, den theoretischen Rahmen eines gehirngerechten Fremdsprachenunterrichts sowie den Einsatz von Spielen für den DaF-Unterricht eingegangen werden. Daraufhin soll im Rahmen eines experimentellen Unterrichtsgeschehens ein selbst erstelltes Spiel, das auf die Vermittlung eines grammatischen Phänomens abzielt, in einer Experimentiergruppe angewandt werden. Zur Feststellung der Ergebnisse dieses Unterrichtsgeschehens werden mit der Experimentiergruppe wie auch einer Kontrollgruppe ein Pre- und ein Posttest sowie eine Emotionsniederschrift in Form eines Fragebogens durchgeführt, die vergleichbare Angaben zu Lernzuwachs und Verhaltensänderungen der beiden Gruppen liefern sollen. Diese sollen daraufhin ausgewertet und kommentiert werden.

Ziel dieser Diplomarbeit ist herauszufinden, ob Spiele als neurodidaktisch begründbares Mittel im DaF-Unterricht integriert werden können und inwieweit ihr Einsatz das emotionale Verhalten der Lernenden gegenüber dem DaF-Unterricht, ihre Lernleistungen und ihren Lernerfolg beeinflussen können.

Η παρούσα διπλωματική εργασία θα ασχοληθεί με την ένταξη των αυτοδημιούργητων μαθησιακών παιχνιδιών ως θεμελιωμένο βοηθητικό μέσο Νευροδιδακτικής για τη διδασκαλία των γερμανικών ως ξένη γλώσσα. Πιο συγκεκριμένα, θα εξετάσει μέσω της ενσωμάτωσης των παιχνιδιών στη διδασκαλία των γερμανικών ως ξένη γλώσσα την προώθηση του κινήτρου, τη διέγερση των συναισθημάτων και την επίδρασή τους στη μαθησιακή απόδοση και στη μαθησιακή επιτυχία. Για αυτό προτείνεται μία συγκριτική μελέτη με αυτοδημιούργητο υλικό παιχνιδιών για τη διδασκαλία των γερμανικών ως ξένη γλώσσα με βάση νευροδιδακτικά ευρήματα. Για το σκοπό αυτό, θα συζητηθούν αρχικά οι απαραίτητες προσεγγίσεις της νευροδιδακτικής, το θεωρητικό πλαίσιο της φιλικής προς τον εγκέφαλο διδασκαλίας ξένων γλωσσών και η χρήση παιχνιδιών για τη διδασκαλία των γερμανικών ως ξένη γλώσσα. Στη συνέχεια, ένα αυτοδημιούργητο παιχνίδι, το οποίο στοχεύει στη διδασκαλία ενός γραμματικού φαινομένου, πρόκειται να χρησιμοποιηθεί σε μια πειραματική ομάδα ως μέρος μιας πειραματικής διδακτικής διαδικασίας. Προκειμένου να προσδιοριστούν τα αποτελέσματα αυτής της διδακτικής διαδικασίας, θα πραγματοποιηθεί στην πειραματική ομάδα καθώς και στην ομάδα ελέγχου, ένα προκαταρκτικό και ένα τεστ μετά το πείραμα, καθώς και μία καταγραφή συναισθημάτων με τη μορφή ερωτηματολογίου, τα οποία θα παρέχουν συγκρίσιμες πληροφορίες σχετικά με την ανάπτυξη της μάθησης και τις αλλαγές συμπεριφοράς των δύο ομάδων. Αυτά πρέπει στη συνέχεια να αξιολογηθούν και να σχολιαστούν. Στόχος της παρούσας διπλωματικής εργασίας είναι να διαπιστωθεί, κατά πόσο τα παιχνίδια μπορούν να ενσωματωθούν στη διδασκαλία των Γερμανικών ως ξένη γλώσσα ως νευροδιδακτικά δικαιολογημένο μέσο και σε ποιο βαθμό η χρήση τους μπορεί να επηρεάσει τη συναισθηματική συμπεριφορά των μαθητών απέναντι στη διδασκαλία των γερμανικών ως ξένη γλώσσα, στη μαθησιακή τους επίδοση και στη μαθησιακή τους επιτυχία.