Ο Εθνικός Διχασμός, μία από τις μελανότερες σελίδες της ελληνικής ιστορίας, προκλήθηκε από τη σύγκρουση μεταξύ του βασιλιά Κωνσταντίνου και του πρωθυπουργού Ελευθέριου Βενιζέλου για τη χάραξη της πιο εθνικά συμφέρουσας εξωτερικής πολιτικής εν μέσω του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Η παρούσα διπλωματική εστιάζει στο γεγονός ότι το «εθνικό σχίσμα» ήταν, πέρα από μία οξεία εσωτερική αντιπαράθεση με κοινωνικοπολιτικές ρίζες, ένα φαινόμενο προπαγάνδας, που ασκήθηκε από τις δύο κυρίαρχες αντιμαχόμενες παρατάξεις, τους βασιλικούς και τους βενιζελικούς. Αμφότερες πλευρές επιχείρησαν με όχημα τον Τύπο και τα ποικίλα προπαγανδιστικά κείμενα να προσεταιριστούν τις μάζες και να διαμορφώσουν συνειδήσεις, οικοδομώντας μια διχαστική φαντασιακή «πραγματικότητα» και παρουσιάζοντας τον αντίπαλο συνασπισμό ως προδοτική και επικίνδυνη μειοψηφία.

   Μέσα από την παρουσίαση σημαντικών ιστορικών γεγονότων των ετών 1916-1917, όπως ήταν τα Νοεμβριανά που οδήγησαν σε ναυτικό αποκλεισμό της Αθήνας, το Ανάθεμα και η εκθρόνιση του μονάρχη, αναδείχθηκε ο κομβικός ρόλος της προπαγάνδας στην οικοδόμηση πολιτικών μύθων γύρω από τα πρόσωπα του άνακτα και του Κρητός πολιτικού, καθώς και των «Προστάτιδων» Δυνάμεων της Entente. Χάρη στην κατασκευή εσκεμμένων ψεμάτων και την παραποίηση της αλήθειας το πανίσχυρο εργαλείο συνέβαλε στο να δαιμονοποιηθεί ο εχθρός, να διογκωθεί το μίσος εναντίον του και να βαθύνει το χάσμα ανάμεσα στους βασιλικούς και τους βενιζελικούς.

   Με την ανάλυση των προπαγανδιστικών μηχανισμών που συγκροτήθηκαν μετά τη  ρήξη των δύο πρωταγωνιστών του Εθνικού Διχασμού και των διαμετρικά αντίθετων αφηγημάτων των υποστηρικτών του Βενιζέλου και του Κωνσταντίνου, ο αναγνώστης καλείται να κατανοήσει την πολωμένη ατμόσφαιρα της εποχής και τον τρόπο με τον οποίο οι αντιμαχόμενες πολιτικές ομάδες προσπάθησαν να χειραγωγήσουν την κοινή γνώμη και να την πείσουν για την ορθότητα των θέσεών τους.

The National Schism, one of the darkest chapters in Greek history, was caused by the conflict between King Constantine and the Prime Minister Eleftherios Venizelos over the formulation of the most nationally advantageous foreign policy during World War I. This thesis focuses on the fact that the "national schism" was, beyond an acute internal conflict with socio-political roots, a phenomenon of propaganda wielded by the two dominant opposing factions, the royalists and the Venizelists. Both sides attempted to use the press and various propaganda texts to win over the masses and shape public consciousness, constructing a divisive imaginary "reality" and portraying the opposing faction as a treacherous and dangerous minority.

   Through the presentation of significant historical events of 1916-1917, such as the November Events that led to the naval blockade of Athens, the Anathema, and the dethronement of the monarch, the pivotal role of propaganda in building political myths about the figures of the king and the Cretan politician, as well as the "Protecting" Powers of the Entente, is highlighted. By constructing deliberate lies and distorting the truth, this powerful tool contributed to the demonization of the enemy, the amplification of hatred against them, and the deepening of the gap between the royalists and the Venizelists.

   By analyzing the propaganda mechanisms established after the rupture between the two protagonists of the National Schism and the diametrically opposed narratives of the supporters of Venizelos and Constantine, the reader is invited to understand the polarized atmosphere of the era and the ways in which the rival political groups attempted to manipulate public opinion and convince it of the correctness of their positions.