Ανθρώπινα Δικαιώματα, Ελληνική Περφόρμανς, Έλληνες Καλλιτέχνες Περφόρμερ, Πολιτική, Τέχνη της Περφόρμανς, Human Rights, Performance Art, Greek Performers, Greek Performance, Politics
Η σχέση μεταξύ πολιτικής και τέχνης είναι διαχρονική και πολύπλευρη, με την τέχνη να λειτουργεί συχνά ως μέσο έκφρασης κοινωνικών και πολιτικών μηνυμάτων και προβληματισμών. Στην ελληνική περίπτωση, η περφόρμανς αποτελεί ένα ιδιαίτερα δυναμικό και εκφραστικό μέσο για την προώθηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Πολλοί Έλληνες καλλιτέχνες της περφόρμανς έχουν ασχοληθεί στο έργο τους με τα ανθρώπινα δικαιώματα, με σκοπό να ευαισθητοποιήσουν το κοινό, να προωθήσουν και να εμπνεύσουν κοινωνικές αλλαγές και αλλαγή νοοτροπίας της κοινωνίας. Η άμεση και συχνά διαδραστική φύση της περφόρμανς είναι ένα ισχυρό εργαλείο για να μεταφέρει μηνύματα σχετικά με την καταπολέμηση της αδικίας, την προώθηση της ισότητας, εθνοτικών διαφορών, θέματα ταυτότητας, ελευθερίας, ζητήματα φύλου, έμφυλων διαφορών, σεξουαλικότητας, καταπίεσης και βίας κατά των γυναικών, δικαιοσύνης, κρατικής καταστολής και ανθρωπίνων δικαιωμάτων γενικότερα. Οι περφόρμανς ανοίγουν το διάλογο γύρω από τέτοια κρίσιμα θέματα, συμβάλλοντας στην πρόοδο και την κατανόηση στην κοινωνία.
Στόχος, λοιπόν, της παρούσας διπλωματικής εργασίας είναι η προσέγγιση της σχέσης μεταξύ ανθρωπίνων δικαιωμάτων και της τέχνης της περφόρμανς. Πιο συγκεκριμένα, μελετάται η έκφραση της διεκδίκησης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στα έργα Ελλήνων καλλιτεχνών και πώς τα έργα τους εμπεριέχουν και εκφράζουν τις θεμελιώδεις αξίες τους. Η αποτύπωση του ιστορικού πλαισίου των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και της τέχνης της περφόρμανς έχει σκοπό την αποσαφήνιση και την κατανόηση των όρων και των χαρακτηριστικών, ώστε να τεθεί το θεωρητικό υπόβαθρο για την περαιτέρω ερμηνευτική προσέγγιση των καλλιτεχνικών παραδειγμάτων, των Ελλήνων καλλιτεχνών, από την εμφάνιση της τέχνης της περφόρμανς έως τη σημερινή εποχή. Για το σκοπό αυτό τίθεται μια ιστορική καταγραφή της εξέλιξης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, στο πέρασμα των αιώνων ως σήμερα, σε διεθνές επίπεδο, αλλά με ειδική εστίαση στην Ελλάδα. Ομοίως, καταγράφεται το θεωρητικό πλαίσιο της τέχνης της περφόρμανς, εντοπίζονται τα χαρακτηριστικά της και η ανάδειξη της ιστορικής, πολιτικής, κοινωνικής και πολιτισμικής περιόδου στην οποία γεννήθηκε. Η εργασία, συνολικά, αποσκοπεί στην αποτύπωση της διαλογικής σχέσης της περφόρμανς με τη διεκδίκηση θεμελιωδών ελευθεριών και δικαιωμάτων.
Abstract
The relationship between politics and art is timeless and with multiple aspects. Art often functions as a medium to express social and political messages and concerns. In Greek case, performance art is a particularly dynamic and expressive means for the promotion of human rights. Many Greek performance artists have involved in their work with human rights, aiming to raise public awareness, to promote and inspire social change and a change in society's mindset. The direct and often interactive nature of performance art is a powerful implement to convey messages about fighting injustice, promoting equality, ethnic differences, issues of identity, freedom, gender issues, gender differences, sexuality, oppression and violence against women, justice, state repression and human rights in general. Performances open up the dialogue about such critical issues, contributing to progress and understanding in society.
Therefore, the aim of the present diploma thesis is to approach the relationship between human rights and performance art. More specifically, the study refers to the expression of the assertion of human rights in art works of Greek artists and how they contain and express fundamental values. Capturing the historical context of human rights and performance art aims to clarify and understand the definitions and characteristics, in order to set the theoretical background for further interpretive approach of the artistic examples, of the Greek artists, from the appearance of performance art to the present day. For this purpose, it is broached a historical record of the evolution of human rights, over the centuries to the present day, on an international level, but with a special focus on Greece. Likewise, the theoretical framework of performance art is recorded, its characteristics are identified and the historical, political, social and cultural period in which it was developed is highlighted. The dissertation, as a whole, aims to propound the interlocutory relationship of performance with the assertion of fundamental freedoms and rights.
Full text