Σκοπός της παρούσας εργασίας είναι να εξετάσει τα τεχνο-επιστημονικά μουσεία και τον τρόπο που αυτά επικοινωνούν την επιστήμη, καθώς και την πρόσληψη της επιστήμης από το κοινό. Ως μελέτη περίπτωσης επιλέχθηκε το Κέντρο Διάδοσης Επιστημών και Μουσείο Τεχνολογίας-ΝΟΗΣΙΣ, για το οποίο πραγματοποιήθηκε ολιστική μελέτη αναφορικά με την επικοινωνιακή του λειτουργία σε θέματα τεχνο-επιστημών. Η ολιστική αυτή μελέτη περιλαμβάνει: (i) την εξέταση της μουσειακής επικοινωνίας και της συγκρότησης δημόσιας εικόνας της επιστήμης μέσω των διάφορων τρόπων επικοινωνίας που χρησιμοποιεί, (ii) τη διεξαγωγή ποιοτικής έρευνας με ημι-δομημένη συνέντευξη με στέλεχος του μουσείου και (iii) τη διεξαγωγή ποσοτικής έρευνας κοινού για τη διερεύνηση της εικόνας που συγκροτούν οι επισκέπτες του υπό εξέταση μουσείου για την επιστήμη. Από τα ευρήματα τόσο της ποιοτικής όσο και της ποσοτικής έρευνας προέκυψε ότι το ΝΟΗΣΙΣ φαίνεται να ικανοποιεί τις δύο από τις τρεις προτεραιότητες που έχει θέσει: πρώτον, την εκλαΐκευση της επιστήμης ώστε το ανοίκειο να γίνει κατανοητό μέσα από κάτι ήδη γνωστό και οικείο, που παράλληλα είναι συμμετοχικό και διασκεδαστικό και, δεύτερον, τη βελτίωση της εικόνας των επισκεπτών για την επιστήμη και τα οφέλη της προς την κοινωνία. Ωστόσο, δεν επιτυγχάνει στον ίδιο βαθμό να προβληματίσει σημαντικά το κοινό του σε σχέση με την επιστήμη και την τεχνολογία και να προωθήσει την ανάπτυξη κριτικής σκέψης γύρω από αυτές.

The purpose of this paper is to examine science and technology museums and the way they communicate science, as well as the public’s reception of science. Science Center and Technology Museum-NOESIS was chosen as a case study, for which a holistic study was carried out regarding its communication function in techno-science matters. This holistic study includes: (i) the examination of museum communication and the construction of a public image of science through the various modes of communication it uses, (ii) conducting qualitative research with a semi-structured interview with a museum official and (iii) conducting quantitative audience research to investigate the image that visitors of the museum construct regarding science. From the findings of both the qualitative and quantitative research, it emerged that NOESIS seems to satisfy two of the three priorities it has set: firstly, science popularisation in a way that the unknown can be understood through something already known and familiar, which at the same time is participatory and entertaining and, secondly, improving visitors' image of science and its benefits to society. However, it does not succeed to the same extent in significantly questioning its audience in relation to science and technology and promoting the development of critical thinking around them.