Για την ανάλυση του θέματος της παρούσας εργασίας μελετήθηκαν οι ερμηνείες που έχει διατυπώσει η Εγκληματολογία για το οργανωμένο έγκλημα, οι ασκούμενες δραστηριότητες / τομείς ενασχόλησής του, η σημασία του οφέλους, του διεθνικού στοιχείου και τα πρότυπα αντεγκληματικής πολιτικής. Το θεσμικό πλαίσιο αναλύθηκε χωριστά από πλευράς νομοθεσίας και φορέων που το εφαρμόζουν αλλά και στη συνέχεια συνολικά. Μετά από την μεταγενέστερη παράθεση των κυριότερων κατά την κρίση του γράφοντος διεθνών οργανισμών και νομοθετημάτων -αναγκαστικού ή ενδοτικού δικαίου-, αξιολογήθηκε τόσο η συμβατότητα του με αυτά, όσο και η εν γένει αποτελεσματικότητά του. Η αξιολόγηση της αποτελεσματικότητας του θεσμικού πλαισίου έγινε με βάση 3 άξονες: την διεθνή πρακτική, τα πορίσματα της εγκληματολογικής επιστήμης και τα διαπιστωμένα σημεία των επιμέρους στοιχείων του που θεωρήθηκε ότι έχουν θετική ή αρνητική επίδραση στην συνολική αποτελεσματικότητα της καταπολέμησης του οργανωμένου εγκλήματος. Σε ό,τι αφορά τα πρότυπα αντεγκληματικής πολιτικής, ενώ προβάλλεται ξεκάθαρα το προβάδισμα του φιλελεύθερου προτύπου, διαπιστώνονται και επιρροές των εναλλακτικών κυρίως στο κομμάτι της νομοθεσίας, τα οποία επισημαίνονται. Για την αξιολόγηση της ετοιμότητας του πλαισίου απέναντι σε μελλοντικές προκλήσεις και κινδύνους, αναλύθηκαν οι επιπτώσεις που μπορεί να έχουν οι τεχνολογικές εξελίξεις, η αύξηση της νεανικής παραβατικότητας, η κλιματική αλλαγή και οι γενικότερες κοινωνικοοικονομικές συνθήκες και μεταβολές. Τα φαινόμενα αυτά, άμεσα ή έμμεσα, εκτιμήθηκε ότι μπορούν να επηρεάσουν σημαντικά το οργανωμένο έγκλημα. Για την αντιμετώπιση των συνεπειών τους, είναι αναγκαία η αναθεώρηση του θεσμικού πλαισίου, στα πλαίσια γενικότερων κοινωνικοοικονομικών μεταβολών. Εν κατακλείδι, τόσο η νομοθεσία όσο και το σύνολο των φορέων που καλούνται να αντιμετωπίσουν το οργανωμένο έγκλημα, παρά τα όποια σημεία καλής δραστηριότητας ή βούλησης για βελτίωση, χρειάζονται διαφόρων μεγεθών αναμόρφωση για την αποτελεσματικότερη λειτουργία τους. Η μεταβολή της νομοθεσίας, η ανακατεύθυνση στρατηγικής και η επιμέρους ή συστημική αναδιάρθρωση και βελτίωση της λειτουργίας των εμπλεκόμενων φορέων, ίσως προκαλέσουν ριζικές μεταβολές στο γενικότερο μοντέλο αντεγκληματικής πολιτικής, οι οποίες εκτιμάται ότι θα το καταστήσουν αποδοτικότερο και πιο προετοιμασμένο για τις μελλοντικές εξελίξεις.

For the analysis of the topic of this thesis, the interpretations that Criminology has formulated for organized crime, the activities / areas of its occupation, the importance of benefit, the transnational element and the models of anti-crime policy were studied. The institutional framework was analyzed separately in terms of legislation and bodies implementing it, but also as a whole. After the subsequent citation of the main international organizations and legislation -mandatory or soft law-, both its compatibility with them and its overall effectiveness were evaluated. The evaluation of the effectiveness of the institutional framework was based on 3 axes: international practice, the findings of forensic science and the identified points of its individual elements that were considered to have a positive or negative effect on the overall effectiveness of the fight against organized crime. As far as the models of anti-crime policy are concerned, while the precedence of the liberal model is clearly shown, there are also influences of the alternatives, mainly in legislation, which are highlighted. To assess the preparedness of the framework against future challenges and risks, the impact that technological developments, the increase in juvenile delinquency, climate change and general socio-economic conditions and changes may have, were analyzed. These phenomena, directly or indirectly, have been estimated to have a significant impact on organized crime. In order to deal with their consequences, it is necessary to revise the institutional framework, in the context of more general socio-economic changes. In conclusion, both legislation and all actors called upon to tackle organized crime, despite any signs of good activity or will to improve, need various reforms for their more effective operation. The change in legislation, the redirection of strategy and the individual or systemic restructuring and improvement of the operation of the actors involved, may cause radical changes in the overall model of anti-crime policy, which are estimated to make it more efficient and more prepared for future developments.