«Οι απόψεις των εκπαιδευτικών για τη συμβολή των Κέντρων Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης (ΚΠΕ) στην Εκπαίδευση για το Περιβάλλον και την Αειφορία. Η περίπτωση του ΚΠΕ Νάουσας»

«Teachers' views on the contribution of the Environmental Education centers to the Environmental and Sustainability Education: The case of the Environmental Education center of Naousa.» (Αγγλική)

  1. MSc thesis
  2. ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ ΒΑΧΛΑΣ
  3. Μεταπτυχιακή Ειδίκευση Καθηγητών των Φυσικών Επιστημών (ΚΦΕ)
  4. 19 Μαίου 2024
  5. Ελληνικά
  6. 111
  7. ΓΚΙΟΛΜΑΣ, ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ
  8. ΓΚΙΟΛΜΑΣ, ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ | ΣΚΟΡΔΟΥΛΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ
  9. ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΙΚΗ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ | Κέντρα Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης | Aειφoρία
  10. ΚΦΕ 60.Περιβαλλοντική Εκπαίδευση και εκπαίδευση για την Αειφόρο Ανάπτυξη.
  11. 2
  12. 56
  13. 30
  14. Enviromental Education/Grigorios Vachlas
    • Η Περιβαλλοντική Εκπαίδευση (ΠΕ) συμπληρώνει περισσότερο από σαράντα έτη ζωής και συνδέεται άρρηκτα με την προβληματική που έθεσε το οικολογικό κίνημα στις αρχές της δεκαετίας του 1960. Ο αγώνας για προσωπική και οικογενειακή επιβίωση, οδήγησε στη βαθμιαία αλλαγή της ανθρώπινης συμπεριφοράς και τελικά στην ένδειξη αδιαφορίας για το περιβάλλον και την προστασία του. Τα οξύτατα περιβαλλοντικά και κοινωνικά προβλήματα του 21ου αιώνα έφεραν στο προσκήνιο της διεθνούς πολιτικής την έννοια της αειφόρου ανάπτυξης, ως τη μορφή εκείνης της ανάπτυξης που στοχεύει στη βελτίωση της ποιότητας ζωής του ανθρώπου. Επιδιώκεται μια ευημερία που θα στηρίζεται στην προστασία των οικοσυστημάτων και εν γένει της φύσης και θα διαπνέεται από δικαιοσύνη μεταξύ των γενεών. Βασικό όχημα για την αειφόρο ανάπτυξη είναι η ΠΕ, η οποία σταδιακά μετουσιώνεται σε Εκπαίδευση για την Αειφόρο Ανάπτυξη (ΕΑΑ). Στην παρούσα ερευνητική εργασία στο θεωρητικό μέρος γίνεται μια εισαγωγή στην έννοια της ΠΕ, τον ορισμό, την ιστορική εξέλιξη, τις διεθνείς συμβάσεις που έθεσαν τα θεμέλιά της. Ακολουθεί μια αναδρομή στο ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα και τονίζονται οι στοχεύσεις, το παιδαγωγικό πλαίσιο, η μεθοδολογία, τα εργαλεία και οι τεχνικές της ΠΕ. Το θεωρητικό κομμάτι ολοκληρώνεται με την παράθεση της νομοθεσίας, του σκοπού, του τρόπου λειτουργίας και της επάνδρωσης των Κέντρων Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης (ΚΠΕ), τα οποία πρόσφατα μετονομάστηκαν σε Κέντρα Εκπαίδευσης για το Περιβάλλον και την Αειφορία (ΚΕΠΕΑ), και κλείνει με την περίπτωση μελέτης του ΚΠΕ Νάουσας. Στο ερευνητικό μέρος μελετώνται οι απόψεις των εκπαιδευτικών πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης για τον ρόλο των KΠΕ στη λειτουργία και ευόδωση της ΠΕ, καθώς και οι απόψεις των μελών που συγκροτούν την παιδαγωγική ομάδα του ΚΠΕ Νάουσας. Το μεθοδολογικό εργαλείο που χρησιμοποιείται είναι η ποιοτική ανάλυση, με διεξαγωγή ημιδομημένων, προσωπικών συνεντεύξεων με τους εκπαιδευτικούς να επιλέγονται με βολική δειγματοληψία, μη πιθανοτήτων. Ακολουθεί αποκωδικοποίηση του περιεχομένου των συνεντεύξεων με χρήση της θεματικής ανάλυσης και της εξαγωγής επαναλαμβανόμενων νοηματικών μοτίβων. Τα βασικά συμπεράσματα της διεξαχθείσας έρευνας συνοψίζονται στη θετική συμβολή των ΚΠΕ για τη διάδοση και καθιέρωση της ΠΕ και των εργαλείων της. Μιας ΠΕ που οδηγεί στην ολιστική, διαθεματική, βιωματική και μαθητοκεντρική προσέγγιση της σύγχρονης παιδαγωγικής και εκπαιδευτικήςδιαδικασίας. Μια παιδαγωγική που αναπτύσσει την κριτική σκέψη, την ομαδοσυνεργατική διάσταση, τις δημοκρατικές αξίες του διαλόγου, με άλλα λόγια το πέρασμα από τα λόγια στις πράξεις. Τα προβλήματα πολλά, με χαρακτηριστικότερα την υποχρηματοδότηση, την υποστελέχωση, τις προβληματικές υποδομές και την έλλειψη οράματος των ΚΠΕ. Οι προκλήσεις αμείλικτες, με την ΠΕ και τα ΚΠΕ να βρίσκονται στο μεταίχμιο της νέας δεκαετίας και της νέας παιδαγωγικής, που εισάγει το «αειφόρο» σχολείο στα πλαίσια της ατζέντας 2030, ως επιταγή της UNESCO και του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών (ΟΗΕ).
    • Environmental Education (EE) is more than forty years old and is inextricably linked to the problems posed by the ecological movement in the early 1960s. The struggle for personal and family survival led to the gradual change in human behavior and finally to the indifference for the environment and its protection. The acute environmental and social problems of the 21st century brought the concept of sustainable development to the forefront of international politics, being the form of development that aims to improve the quality of human life. A human prosperity is aimed at, that will be based on the preservence of ecosystems and nature in general and will be inspired by justice between generations. A key vehicle for sustainable development is EE, which is gradually transforming into Education for Sustainable Development (ESD). In the present research work, in its theoretical part, an introduction is made to the concept of EE, its definition, its historical development, as well as the international conventions that laid its foundations. A review of the Greek educational system and the aims, the pedagogical framework, the methodology, the tools and the techniques of EE are highlighted. The theoretical part concludes with the citation of the legislation, the purpose, the mode of operation and the staffing of the Environmental Education Centers (EΕCs), which were recently renamed as Centers for Enviromental and Sustainable Education (CESE), and it closes with the case study of the Environmental Education Center of Naoussa.In the research part, the views of primary and secondary education teachers are studied on the role of EEC’s in the operation and improvement of EE, as well as the views of the members who constitute the pedagogical team of EEC Naoussa. The methodological tool used is qualitative analysis, by conducting semi-structured, personal interviews with teachers selected through convenience, non-probability sampling. This is followed by the decoding of the content of the interviews, using thematic analysis and the extraction of recurring semantic patterns. The main conclusions of the current conducted research are summarized, converging towards the positive contribution of EEC’s to the dissemination and establishment of EE and its tools. An EE that leads to the holistic, interdisciplinary, experiential and student-centered approach of the modern pedagogic and educational process. A pedagogy that develops critical thinking, the team-work dimension, the democratic values of dialogue, in other words the transition from words to actions. The problems to be faced are many, most notably the underfunding, the understaffing, the problematic infrastructures and the lack of vision of the EEC’s. The challenges are relentless, with EE and EEC’s being at the edge of the new decade and the new pedagogy, which introduces the "sustainable" school within the framework of the 2030 agenda, as a mandate of the United Nations (UN) and UNESCO.
  16. Hellenic Open University
  17. Αναφορά Δημιουργού 4.0 Διεθνές