Βασική υποχρέωση των δικαστικών λειτουργών κατά την εκφορά δικαστικής κρίσης συνιστά η συμμόρφωση με τη νομοθεσία και ο σεβασμός προς τους πολίτες. Η παραβίαση του όρκου τους θεωρείται εξαιρετική περίπτωση, ωστόσο, η επικινδυνότητά της έγκειται στην πρόκληση ολέθριων συνεπειών στην κοινωνία από την καταστρατήγηση της εξουσίας και την εκμετάλλευση της θέσης τους. Η εργασία αυτή πραγματεύεται το φαινόμενο της διαφθοράς σε έναν από τους νευραλγικούς κλάδους της δημόσιας διοίκησης, ήτοι στον χώρο της δικαιοσύνης, όπου δεν περιορίζεται σε μεμονωμένα περιστατικά αλλά δύναται να αποτελεί μέρος μίας οργανωτικής κουλτούρας, καθιστώντας επιτακτική ανάγκη την καταπολέμησή της. Συγκεκριμένα, εξετάζεται η τυπολογία της διαφθοράς, οι παράγοντες ανάπτυξής της καθώς και οι εφαρμοζόμενες στρατηγικές τόσο σε εθνικό επίπεδο όσο και σε κράτη που αντιπροσωπεύουν τον αναπτυγμένο και αναπτυσσόμενο κόσμο. Ακολούθως, παρουσιάζεται η διεθνοποίηση της προσπάθειας για την αντιμετώπιση του ζητήματος και η δραστηριοποίηση παγκόσμιων οργανισμών, με προτάσεις προληπτικού και κατασταλτικού χαρακτήρα, όπως επίσης και συστάσεις για βελτιωτικές μεταρρυθμίσεις ιδιαιτέρως προς τις υπό ανάπτυξη χώρες που είναι περισσότερο ευάλωτες στη διαφθορά. Επιχειρείται, τέλος, κριτική αποτίμηση του παγκόσμιου εγχειρήματος περιστολής των κινδύνων ατομικής και συστημικής διαφθοράς αλλά και της ταυτόχρονης προσπάθειας εξισορρόπησης ανάμεσα στην απαίτηση για ενίσχυση της εποπτείας και της δικαστικής λογοδοσίας και στην ανάγκη για σεβασμό και προάσπιση της δικαστικής ανεξαρτησίας.

Compliance with the law and respect for citizens is a basic obligation of judicial officers when delivering a judicial judgment. Violation of their oath is considered an exceptional case, however, its danger entails harmful consequences to society by circumventing their power and exploiting their position. This paper is addressing the phenomenon of corruption in one of the critical branches of public administration, namely in the field of justice, where it is not limited to individual incidents but may be part of an organizational culture, making it imperative to combat it. More specifically, we examine the typology of corruption, its initiating factors as well as the applied strategies both at national level and in states representing the developed and developing world. Subsequently, we document the internationalization of the effort to deal with the issue and the activities of international organizations, with proposals of preventive and punitive nature, as well as recommendations for improving reforms, especially for developing countries that are more vulnerable to corruption. Finally, we attempt a critical evaluation of the global works to reduce the risks of individual and systemic corruption, as well as of the simultaneous effort to balance the demand to strengthen supervision and judicial accountability with the need to respect and defend judicial independence.