Διανύοντας την τρίτη δεκαετία του 21^ου αιώνα, έχοντας πλέον μετέλθει σε ένα περιβάλλον φιλελεύθερο και σύγχρονο, η τριμερής αρχή της διάκρισης των εξουσιών και η ισότητα κάθε πολίτη, μηδενός εξαιρουμένου, απέναντι στο νόμο όφειλαν να αποτελούν την φυσική και αυτονόητη εξέλιξη των πραγμάτων.

Η διαφθορά ως ένα μετεξελισσόμενο φαινόμενο, βρίσκει δυνατότητα να ανθίσει τόσο σε χώρες που έχουν ήδη αναπτυχθεί όσο και σε αυτές που είναι υπό ανάπτυξη, καταρρίπτοντας έτσι την πεποίθηση πως ευθύνεται μόνο το φαινόμενο της παγκοσμιοποίησης για τη δημιουργία της απαρέγκλιτα, αφήνοντας έτσι περιθώριο ανάληψης ευθυνών και από άλλους παράγοντες, όπως της εδραίωσης του οργανωμένου εγκλήματος. Επίσης, βρίσκεται σε ευθεία συσχέτιση με το οικονομικό έγκλημα, καθώς η επιδίωξη για μέγιστο οικονομικό όφελος πραγματώνεται κυρίως με αθέμιτες πρακτικές όπως η δωροδοκία υπαλλήλων δημόσιου και ιδιωτικού τομέα αλλά και δικαστικών λειτουργών.

Η Ελλάδα κατόπιν Διεθνών, Ενωσιακών και Εθνικών πιέσεων ανά διαστήματα υιοθετεί νομοθετικά προστάγματα και επιταγές. Σε επίπεδο εντοπιότητας οι πρώτες σημαντικές και συστηματικές νομοθετικές προβλέψεις για την αντιμετώπιση της διαφθοράς εκκινούν με το Ν. 4254/2014. Έκτοτε και μέχρι και σήμερα παρατηρείται μια προσπάθεια διαρκούς νομοθέτησης για την επιμέτρηση και επιβολή ποινών για την τέλεση των αδικημάτων αυτών, προβαίνοντας ωστόσο σε μια παλινωδία μετατρέποντας τη διαφθορά άλλοτε σε πλημμέλημα και άλλοτε σε κακούργημα. Οι πιο πρόσφατες και σημαντικές νομοθετικές προβλέψεις και τροποποιήσεις έλαβαν χώρα, αρχής γενομένης του Ν. 4619/2019 και εν συνεχεία του Ν. 4637/2019 και του Ν. 4855/2021.

Πέραν του νομοθετικού πλαισίου, η επιλεκτικότητα του ποινικοκατασταλτικού συστήματος διαπιστώνεται και στο στάδιο της δευτερογενούς εγκληματοποίησης (στάδιο εφαρμογής). Το σύστημα συχνά επηρεάζεται από τους μηχανισμούς κοινωνικής αντίδρασης οι οποίοι επεμβαίνουν κατ’ επιλογήν και προκρίνουν άτομα κατώτερων στρωμάτων ως εγκληματίες, δημιουργώντας έτσι ένα ψευδές «εγκληματικό στερεότυπο». Εν αντιθέσει με αυτούς, πρόσωπα – εγκληματίες με ισχύ τυγχάνουν ευνοϊκότερης μεταχείρισης, είτε εξ΄ αρχής με τη μη τυποποίηση των εγκλημάτων τους στο νόμο είτε εκ των υστέρων με την «προσχηματική» τιμώρησή τους για ελάχιστο χρονικό διάστημα, μόνο και μόνο για τα μάτια του κόσμου.

Passing through the third decade of the 21st Century, where the social environment is by far more liberal and modern, the tripartite principle of the separation of powers and the equality of every citizen, without exception, before the law, should have been the natural and self-evident development. 

Corruption, as an evolving phenomenon, finds the possibility to flourish both in 
countries that have already been developed and in those that are under development,
thus dispelling the belief that only the phenomenon of globalization is responsible
for the invevitable creation of it, thus allowing and other factor take 
responsibility, such as the consolidation of organized crime. It is also directly 
related to financial crime, as the pursuit of maximum financial gain is mainly carried
out through unfair practices, for example by bribing employees of the public and private
domain, as well as and magistrates.

Greece following International, Union and National pressures, periodically adopts 
legislative decrees and orders. To nationwide, the first important and systematic
legislative provisions to deal with with corruption begin with the rule N. 4254/2014.
Sice then and until today, there has been an effort to a continuous legislation and 
penalties imposing for the commission of these type of category of crimes. However, 
a reversal is been made by converting corruption crimes into misdemeanors and felonies
iin a short period of time. The most recent and important legislative provisions and 
amedments have been made with the Law Number 4619/2019, 4637/2019 and 4855/2021.

In addition to the legislative context, the selectivity of criminal justice system is
also established at the stage of secondary criminalization (implementation stage). 
The system is often influenced by social reation mechanisms that selectively intervene
and prejduge lower - class people as criminals, thus creating a false "criminal stereotype".
On the contrary, higher - class criminals with power, receive a more favorable treatment, 
either from the start with their crimes not even being formalized and concealed or 
afterwars by receiving a "sham" punishment for a minimal period of time.