Η γλώσσα ως ζωντανός οργανισμός συνεχώς εξελίσσεται και αλλάζει. Η περίπτωση της ελληνικής δεν αποτελεί εξαίρεση. Οι συνεχείς γλωσσικές μεταβολές μέσα στους αιώνες και οι κοινωνικοπολιτικές συνθήκες συνέβαλαν στην παράλληλη διαμόρφωση δύο γλωσσικών παραδόσεων, της λόγιας/αρχαΐζουσας και της δημώδους, με αποτέλεσμα την επιβίωση στην Κοινή Νέα Ελληνική στοιχείων προερχόμενων από το γλωσσικό παρελθόν, τα λεγόμενα «λόγια στοιχεία». Η παρούσα εργασία διαρθρώνεται σε δύο μέρη. Το πρώτο μέρος αποτελεί το θεωρητικό πλαίσιο, το οποίο πραγματεύεται την εξέλιξη της ελληνικής γλώσσας και τις αλλαγές που συντελέστηκαν μέχρι να φτάσει στη σημερινή της μορφή, καθώς και τα γεγονότα που οδήγησαν στο γλωσσικό ζήτημα με τη διαμάχη μεταξύ δημοτικής και καθαρεύουσας, διαμορφώνοντας την κοινωνική διγλωσσία στην Ελλάδα, η οποία συνέβαλε στην συνύπαρξη του λόγιου και του λαϊκού επιπέδου. Δεδομένου ότι τα λόγια στοιχεία εντοπίζονται σε όλα τα επίπεδα γλωσσικής ανάλυσης και αποτελούν βασικό στοιχείο του επίσημου ύφους, η διδασκαλία του λόγιου επιπέδου, σε συνάρτηση με την υφολογική διαφοροποίηση, έχει πολλά οφέλη τόσο στο πλαίσιο του μαθήματος των Νέων Ελληνικών, όσο και των Αρχαίων. Προς αυτή την κατεύθυνση, στην παρούσα εργασία παρουσιάζεται μια διδακτική πρόταση για την ανάδειξη των λόγιων τύπων, με πεδίο εφαρμογής τον κοινοβουλευτικό λόγο, ως κατεξοχήν επίσημο είδος λόγου που περιέχει πληθώρα λόγιων στοιχείων, ενώ ελάχιστα έχει αξιοποιηθεί στα Αναλυτικά Προγράμματα. Με κειμενικό σώμα πέντε νομοσχέδια που κατατέθηκαν και ψηφίσθηκαν τη διετία 2022-2023, προτείνεται η συνδιδασκαλία των λόγιων στοιχείων και του κοινοβουλευτικού λόγου στο μάθημα των Νέων Ελληνικών της Α’ Λυκείου σύμφωνα με το μοντέλο των πολυγραμματισμών.

Language as a living organism is constantly evolving and changing. The case of Greek is no exception. The continuous linguistic changes through the centuries and the socio-political conditions have contributed to the parallel formation of two linguistic traditions, the scholarly/archaic one and the demotic, resulting in the survival in Modern Greek of elements from the linguistic past, the so-called "learned elements". The present paper is structured in two parts. The first part presents the theoretical framework, which deals with the evolution of the Greek language and the changes that took place until it reached its present form, as well as the events that led to the language question, i.e. the conflict between the demotic and katharevousa, shaping the Greek diglossia, which contributed to the coexistence of learned and non-learned stylistic levels in Standard Modern Greek. Given that learned elements are found at all levels of linguistic analysis and are a key element of the formal style, teaching them in conjunction with register variation has many benefits in the context of both Modern Greek and Ancient Greek courses. In this direction, the present paper presents a lesson plan for outlining the use of learned elements in parliamentary discourse, a genre of high formality that contains a wealth of learned elements, which has hardly been implemented in the syllabus. Based on a corpus of five bills submitted and passed in 2022-2023, the co-teaching of learned elements and features of parliamentary discourse at the first grade of high school, with reference to the model of multiliteracies, is proposed.