Στη παρούσα εργασία θα ασχοληθούμε με τη σχέση των εικαστικών τεχνών και λογοτεχνίας και συγκεκριμένα με πίνακες και γλυπτά του 16ου και 17ου αιώνα, τα οποία αποτέλεσαν πηγή έμπνευσης για τη λογοτεχνία. Ο συσχετισμός των εικαστικών τεχνών με την ποίηση συναντάται και μελετάται ήδη απο την αρχαιότητα, όπου η ποίηση εμπνέεται από έργα εικαστικής τέχνης, αλλά και το αντίστροφο, όπου η λογοτεχνία εμπνέει τη τέχνη σε πολλά επίπεδα. Στο κύριο μέρος της εργασίας θα εξετάσουμε τα χαρακτηριστικά τέχνης που εμφανίστηκαν στη Δυτική Ευρώπη τον 16ο και 17ο αιώνα, θα αναλύσουμε τους πίνακες και τα γλυπτά, καθώς και τη σχέση που έχουν με τα λογοτεχνικά έργα που συγγράφηκαν με αφορμή τη θέαση τους. Μέσα από την ανάλυση του κάθε έργου θα δούμε τις διαφορετικές προσεγγίσεις του εκάστοτε συγγραφέα απέναντι στην αποτύπωση της προσωπικής πρόσληψης των έργων. Στη συνέχεια, θα οδηγηθούμε σε πρακτικές της διδασκαλίας της δημιουργικής γραφής, στις οποίες η εικόνα χρησιμοποιείται ως ερέθισμα για την ενεργοποίηση της έμπνευσης και μέσω αυτής ξεκινάει ο πειραματισμός με τη γραφή. Το δεύτερο μέρος της εργασίας αφορά το δημιουργικί σκέλος της, στο οποίο μια σειρά απο πίνακες και γλυπτά της εποχής που μελετήσαμε γίνεται το έναυσμα για τη δική μου δημιουργική συγγραφή.