Στην παρούσα εργασία γίνεται μια απόπειρα διερεύνησης των κοινωνικών ταυτοτήτων που αναδύονται για τα άτομα με αναπηρίες μέσω των κειμένων που εντάσσονται στα σχολικά βιβλία της Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης. Τα κείμενα αυτά προσεγγίζονται στο πλαίσιο του Κριτικού Γραμματισμού και της Κριτικής Ανάλυσης Λόγου. Η συλλογή τους έγινε από τα σχολικά εγχειρίδια όλων των μαθημάτων που διδάσκονται στο Γυμνάσιο και το Λύκειο και η ανάλυση τους μέσω του συστήματος της μεταβιβαστικότητας και της διάθεσης, σύμφωνα με τα οποία οικοδομούνται κοινονικές σχέσεις και αναδεικνύονται κοινωνικά στερεότυπα μέσω του λόγου. Εξετάζεται μέσω της ανάλυσης των κειμένων η γλωσσική κατασκευή των κοινωνικών ταυτοτήτων των ΑμεΑ. Πέρα από τα γλωσσικά κείμενα όμως θα αναλυθούν και εικόνες που περιέχοντααι στα εγχειρίδια μέσω της οπτικής σημειωτικής. Από την ανάλυση των κειμένων διαπιστώθηκε πως οι ταυτότητες που διαφαίνονται περιορίζονται στην ηρωοποίηση των ανθρώπων με αναπηρία, που συχνά εμφανίζονται να έχουν τους κοινωνικούς ρόλους του μαθητή, του εργαζόμενου, του αθλητή, με την αναπηρία να προβάλλεται ως αντισταθμιστικός παράγοντας στην εκπλήρωση των παραπάνω κοινωνικών ρόλων. Προκύπτει πως η προβολή της αναπηρίας γίνεται με τρόπο που διαφοροποιεί το άτομο από το κοινωνικό σύνολο και δεν υπάρχει σύγκλιση μεταξύ των κειμένων. Δηλαδή, τα κείμενα ακολουθούν συχνά τον προοδευτικό λόγο που επιχειρεί την απεμπλοκή του ατόμου από την κυριαρχία της ταυτότητας του ανάπηρου ατόμου, όμως συναντάται και ο παραδοσιακός με την προβολή έμμεσων στερεοτύπων και στρεβλών ιδεολογιών σχετικά με την αναπηρία. Συνεπώς τα κείμενα παρουσιάζουν διαφορετικές οπτικές. Τέλος, προτείνεται μια διδακτική παρέμβαση, σχεδιασμένη στο πρότυπο των τεσσάρων σταδίων της Παιδαγωγικής των Πολυγραμματισμών στην οποία μέσα από τη χρήση κειμένων μαζικής κουλτούρας επιχειρείται η προβολή χαρακτήρων με ή χωρίς αναπηρία που βιώνουν προβληματα της καθημερινότητας ενός εφήβου.