Η παρούσα διπλωματική εργασία διεξήχθη με σκοπό τη διερεύνηση της συμβολής των μαθημάτων ειδικότητας στην εκμάθηση της ελληνικής γλώσσας. Οι εκπαιδευτικοί που επιλέχθηκαν διδάσκουν σε πολυπολιτισμικές τάξεις δημοσίων σχολείων, στις οποίες ένα ποσοστό των παιδιών δεν γνωρίζει καθόλου ή γνωρίζει ελάχιστα την ελληνική γλώσσα. Πιο συγκεκριμένα διευρευνήθηκε αν οι εν λόγω εκπαιδευτικοί θέτουν διπλούς στόχους για το μάθημά τους και αν εστιάζουν στην εκμάθηση της γλώσσας παράλληλα με το γνωστικό αντικείμενο. Ακόμη, εξετάστηκαν οι διαγλωσσικές τεχνικές που εφαρμόζουν, όπως και οι απόψεις τους για αυτές. Τέλος, η έρευνα εστίασε στις πεποιθήσεις τους για την συμβολή των τεχνικών διαγλωσσικότητας στην ψυχολογία των παιδιών. Για την εξέταση των ερωτημάτων χρησιμοποιήθηκαν παράλληλα δύο μέθοδοι, οι συνεντεύξεις και η παρατήρηση στην τάξη. Τα αποτελέσματα έδειξαν πως οι εκπαιδευτικοί δε θέτουν κάποιον γλωσσικό στόχο κατά τον σχεδιασμό του μαθήματός τους, ωστόσο κατά τη διδασκαλία τους εστιάζουν σε έναν βαθμό στην εκμάθηση της γλώσσας. Επίσης, φάνηκε ότι θεωρούν τις διαγλωσσικές τεχνικές απαραίτητες, γεγονός που φανερώνεται και στην πράξη λόγω της εκτεταμένης εφαρμογής τους στην εκπαιδευτική διαδικασία. Ωστόσο, χρησιμοποιούν μόνο τις γλώσσες κύρους, την ελληνική και την αγγλική. Τέλος, αναδείχθηκε πως ο βασικότερος λόγος που τους οδηγεί στη χρήση των διαγλωσσικών τεχνικών είναι γιατί πιστεύουν στη θετική τους συμβολή στην ψυχολογία των παιδιών.

The present thesis was conducted in order to investigate the contribution of specialization courses to the learning of the Greek language. The selected teachers teach in multicultural classes in primary schools, in which a percentage of children have little or no knowledge of Greek. More specifically, it was investigated whether these teachers set dual objectives for their lessons and whether they focus on language learning alongside the subject matter. Furthermore, the cross-linguistic techniques they apply and their views on them were examined. Finally, the survey focused on their beliefs about the contribution of interlanguage techniques to children's psychology. Two parallel methods, interviews and classroom observation, were used to examine the questions. The results showed that the teachers do not set a language goal when planning their lessons, but they do focus on language learning to a certain extent when teaching. It also appeared that they consider interlanguage techniques necessary, which is also evident in practice due to their extensive application in the educational process. Finally, it emerged that the main reason that leads them to use interlanguage techniques is because they believe in their positive contribution to children's psychology.