Οι καταθέσεις ορίζονται ως κεφάλαια που τοποθετούνται σε ένα χρηματοπιστωτικό ίδρυμα από οικονομικές πλεονασματικές μονάδες όπως νοικοκυριά, εταιρείες, επενδυτές και κυβέρνηση. Αυτά τα κεφάλαια μπορεί να προέρχονται είτε από μετρητά, απαιτήσεις σε χρήματα, όπως επιταγές που τοποθετούνται σε λογαριασμούς καταθετών, τραπεζικά δάνεια ή χρήματα από επενδύσεις. Η κατάθεση ταμιευτηρίου αποτελεί μέρος του εισοδήματος του τρέχοντος έτους και ουσιαστικά λειτουργεί ως αποθεματικό που δεν χρησιμοποιείται για σκοπούς κατανάλωσης. Αυτή είναι η κατάθεση μέρους του εισοδήματος που μπορεί να αποσυρθεί ανά πάσα στιγμή και μπορεί να συμβεί μόνο υπό ορισμένες προϋποθέσεις, συμπεριλαμβανομένων των μορφών αποταμίευσης μετρητών, των βιβλίων ταμιευτηρίου και των δελτίων ταυτότητας. Ο Ahmed (2010) ορίζει τις καταθέσεις ως κεφάλαια που οι πελάτες τοποθετούν σε μια τράπεζα και ότι η τράπεζα υποχρεούται να αποπληρώσει σε πρώτη ζήτηση, μετά από μια συγκεκριμένη χρονική περίοδο ή μετά τη λήξη κάποιας απαιτούμενης περιόδου προειδοποίησης. Οι καταθέσεις είναι η κύρια πηγή χρηματοδότησης για τις περισσότερες τράπεζες και, ως εκ τούτου, έχουν σημαντική επίδραση στη ρευστότητα μιας τράπεζας. Έτσι, οι καταθετικές κινήσεις για μια τράπεζα είναι εξίσου απαραίτητες με το οξυγόνο για τον άνθρωπο.

Θεωρητικά, η υπόθεση του κύκλου ζωής, η υπόθεση του μόνιμου εισοδήματος και η θεωρία του ρυθμιστικού αποθέματος, παρέχουν την πιο εύλογη εξήγηση της αποταμιευτικής συμπεριφοράς από τη σκοπιά των καταθετών. Σύμφωνα με το μοντέλο κύκλου ζωής, το εισόδημα των ατόμων για μια συγκεκριμένη περίοδο προβλέπει σε μεγάλο βαθμό τον ρυθμό της κατανάλωσης. Αυτό υποδηλώνει ότι οι άνθρωποι κάνουν

εξοικονόμηση για ήπια κατανάλωση για κάποιο χρονικό διάστημα. Ως εκ τούτου, δεδομένης της διαφορετικής φύσης του εισοδήματος κατά τη διάρκεια της ζωής των ατόμων, το κάθε στάδιο της ζωής ενός ατόμου καθορίζει το μοτίβο αποταμιεύσεών του, υπονοώντας ότι κατά τη διάρκεια των ετών εργασίας τους είναι καθαρά αποταμιευτές ενώ γίνονται καταναλωτές των αποταμιευμάτων τους κατά τη συνταξιοδότηση.

Σύμφωνα με την υπόθεση του μόνιμου εισοδήματος, οι τρέχουσες αποταμιεύσεις των ατόμων μειώνονται από υψηλότερο μελλοντικό εισόδημα. Οι αλλαγές στο προσωρινό εισόδημα των ατόμων αντιμετωπίζονται με την εξομάλυνση της κατανάλωσης, όπου οι αυριανές υψηλότερες δαπάνες υποστηρίζονται από το απροσδόκητο εισόδημα που εξοικονομείται σήμερα. Αντίθετα, οι τρέχουσες αποταμιεύσεις δεν δικαιολογούνται από μεταβολές στο μόνιμο εισόδημα, δεδομένου ότι μπορούν να καταναλωθούν περισσότερα ανεξάρτητα από την περίοδο (δηλαδή τόσο το παρόν όσο και το μέλλον).

H θεωρία των ρυθμιστικών αποθεμάτων, υποθέτει ότι τα άτομα περιορίζουν την κατανάλωσή τους εξαιτίας των απροσδόκητων διακυμάνσεων του εισοδήματος παρόλο που μπορεί να κατέχουν περισσότερα περιουσιακά στοιχεία. Η θεωρία αναφέρει ότι τα άτομα γίνονται ανυπόμονα αλλά δείχνουν και σύνεση όταν αντιμετωπίζουν εισοδηματικές αβεβαιότητες. Τα άτομα αναπτύσσουν ανυπομονησία επειδή δανείζονται έναντι του μελλοντικού εισοδήματος για να καλύψουν την τρέχουσα κατανάλωση. Τα άτομα επιδεικνύουν επίσης σύνεση, δεδομένων των προληπτικών τους κινήτρων. Για να μειωθούν οι πιθανοί κίνδυνοι που απορρέουν από τις μελλοντικές διακυμάνσεις του εισοδήματος, καθώς και για να διασφαλιστεί ότι η κατανάλωση διατηρείται ομαλά, δημιουργούνται προληπτικά αποθεματικά μειώνοντας

την τρέχουσα κατανάλωση, εξοικονομώντας έτσι περισσότερα για την αντιμετώπιση ενδεχόμενων περιστατικών. Ως εκ τούτου, το ποσοστό αποταμίευσης τείνει να είναι προ-κύκλος, υπονοώντας ότι όταν το επίπεδο εισοδήματος των ατόμων είναι υψηλό, τείνουν να αποταμιεύουν περισσότερα για να εξασφαλίσουν ομαλή κατανάλωση σε δύσκολους καιρούς.

Στο εμπειρικό μέτωπο, η έρευνα σχετικά με τους παράγοντες που οδηγούν στην αύξηση των καταθέσεων είναι ισχνή, καθώς οι περισσότερες μελέτες διερευνώνται για να εξηγήσουν τους καθοριστικούς παράγοντες της αποταμιευτικής συμπεριφοράς. Γενικά, οι καθοριστικοί παράγοντες των τραπεζικών καταθέσεων και των αποταμιεύσεων ταξινομούνται σε μικρο- και μακροοικονομικούς παράγοντες. Ενώ οι μικροοικονομικοί παράγοντες σχετίζονται με μεταβλητές σε επίπεδο τράπεζας, οι καθοριστικοί παράγοντες σε μακροοικονομικό επίπεδο αντικατοπτρίζουν τα συνολικά θεμελιώδη μακροοικονομικά μεγέθη μιας χώρας. Σε αυτή την ενότητα εξετάζουμε περαιτέρω πώς αυτοί οι παράγοντες επηρεάζουν τη συμπεριφορά των τραπεζικών καταθέσεων και των ταμιευτηρίου.