Η επιτυχημένη διαχείριση μιας εκπαιδευτικής μονάδας αποτελεί εν γένει μια πρόκληση τόσο για την εύρυθμη λειτουργία της μονάδας αυτής καθ' αυτής, όσο και για την επαγγελματική ευημερία όσων καλούνται να ασκήσουν το λειτούργημα του εκπαιδευτικού εντός του πλαισίου της, αλλά και πρωτίστως για τη συνολική αρμονία και καταξίωση του εκάστοτε εκπαιδευτικού φορέα μέσης (δευτεροβάθμιας) εκπαίδευσης. Αυτή η πρόκληση αποκτά ιδιαίτερη αξία υπό το πρίσμα μιας αρκετά αυτόνομης φιλοσοφίας που διαπερνά το κυπριακό σχολείο, καθώς, στους κόλπους του ισχύοντος εκπαιδευτικού συστήματος της Κυπριακής Δημοκρατίας, ο διευθυντής έχει θεσμικά μια ξεχωριστή ευελιξία στην ανάληψη πρωτοβουλιών και την αυτενενέργεια, καθιστώντας τον με αυτόν τον τρόπο οιονεί διευθυντή ηγέτη και όχι απλό εκτελεστικό όργανο άνωθεν εντολών και κατευθύνσεων.
Φιλοδοξία του συγκεκριμένου πονήματος είναι να διαφανεί, μέσα από την έρευνα και τη διενέργεια συνεντεύξεων με φορείς της εκπαιδευτικής διοίκησης, κατά πόσο αυτή η μερική έστω ανεξαρτησία των σχολικών μονάδων τηρείται στην πράξη και αν η πλειονότητα των διευθυντικών στελεχών του κυπριακού σχολείου δύναται να προχωρήσει ένα βήμα παραπέρα, επιτυγχάνοντας την επαγγελματική ευημερία και, τελικά, την ενδοσχολική αρμονία και πρόοδο.
Η ποιοτική έρευνα, που στοχευμένα προκρίνεται έναντι της ποσοτικής, καταδεικνύει με τον πλέον εμφαντικό και εμπεριστατωμένο τρόπο τις σύγχρονες τάσεις στις αντιλήψεις για τον ρόλο του διευθυντή-ηγέτη μιας ενδεικτικής μερίδας του διευθυντικού στελεχιακού δυναμικού στους κόλπους του εκπαιδευτικού συστήματος της Κυπριακής Δημοκρατίας. Έχει εξαιρετικό ενδιαφέρον το γεγονός πως η πλειονότητα των συμμετεχόντων στην έρευνα επιβεβαιώνει την τάση για επικράτηση ενός σύγχρονου μοντέλου εκπαιδευτικής ηγεσίας, όπου προτεραιότητα αποτελεί όχι η επιβολή θέσεων και η επικράτηση της αυθεντίας και των γραφειοκρατικών προτύπων, αλλά πρωτίστως τίθεται στο προσκήνιο, αποτελώντας ύψιστη προτεραιότητα η εμπέδωση της λεγόμενης επαγγελματικής ευημερίας.
The successful management of an educational unit is inherently a challenge both for the orderly functioning of the unit itself, as well as for the professional well-being of those called to exercise the function of the teacher within its framework, but also primarily for the overall harmony and appreciation of the respective middle (secondary) education institution. This challenge takes on value in the light of an autonomous philosophy that pervades the Cypriot school, since, within the current education system of the Republic of Cyprus, the principal has institutionally a distinct flexibility in taking initiatives and self-activity, thus making him a quasi-principal leader and not a simple executive body of orders and directions from above.
The ambition of this essay is to make it clear, through research and interviews with educational administration bodies, whether this even partial independence of school units is respected in practice and if most Cypriot school administrators can proceed a step further, achieving professional well-being and ultimately intra-school harmony and progress.
The qualitative research, which is purposefully prioritized over the quantitative, demonstrates in the most obvious and thorough way the modern trends in the perceptions of the role of the manager-leader of an indicative portion of the managerial staff within the educational system of the Republic of Cyprus. It is of great interest that the majority of the participants in the research confirm the tendency for a modern model of educational leadership to prevail, where the priority is not the imposition of positions and the prevalence of authority and bureaucratic standards, but is primarily brought to the fore, being the highest priority consolidation of the so-called professional welfare.
Ο ρόλος του διευθυντή-ηγέτη Μέσης Εκπαίδευσης στο Κυπριακό εκπαιδευτικό σύστημα, με στόχο την επαγγελματική ευημερία των εκπαιδευτικών - Identifier: 195254
Internal display of the 195254 entity interconnections (Node labels correspond to identifiers)
ΜΕΤΑΠΤΥΧΙΑΚΗ ΔΙΑΤΡΙΒΗ (ΜΥΛΩΝΑΣ ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΣ)