Το περπάτημα είναι μία από τις πιο φυσικές ανθρώπινες δραστηριότητες. Σε όλη την ιστορία, το περπάτημα συνέδεε τους ανθρώπους, όχι μόνο με αυτό που έπρεπε να κάνουν, αλλά επίσης τους συνέδεε μεταξύ τους κοινωνικά. Το περπάτημα δεν είναι απλώς ένα μέσο για έναν σκοπό, αλλά μία εμπειρία από μόνο του.

Σύμφωνα με τη βιβλιογραφική επισκόπηση, μία πιο βαδίσιμη πόλη (walkable city), διαθέσιμη για τους πεζούς, τα άτομα με κινητικές δυσκολίες ή τους ποδηλάτες, μπορεί να βελτιώσει σημαντικά την τοπική οικονομία, την υγεία, την αίσθηση της κοινότητας και άλλους δείκτες, που αφορούν τη ζωή σε μία κοινωνία. Κάτι τέτοιο, μπορεί να επιτευχθεί με κατάλληλες παρεμβάσεις, σε σχεδιαστικό και πολιτικό επίπεδο, ώστε με την αναδιάρθρωση των αστικών περιοχών, οι πόλεις να ενσωματώνουν τη καθολική μετακίνηση των πεζών στον ιστό τους, και να ενθαρρύνουν το περπάτημα, ενώ παράλληλα, και η αστική πυκνότητα, φαίνεται να διαδραματίζει σημαντικό ρόλο στη διαμόρφωση της βαδισιμότητας.

Σκοπός της διπλωματικής εργασίας, είναι η διερεύνηση της έννοιας μιας φιλικής στο περπάτημα πόλης, και η αξιολόγηση αυτής, μέσω ερωτηματολογίων, από κατοίκους μιας πυκνοδομημένης αστικής περιοχής. Ως περιοχή μελέτης, ορίστηκε η πόλη της Αθήνας, και μετά την κατάρτιση του σχετικού ερωτηματολογίου, και τη διανομή του σε μόνιμους κατοίκους της Αττικής, πραγματοποιήθηκε στατιστική επεξεργασία του δείγματος, και σύγκριση των αποτελεσμάτων με προγενέστερες έρευνες.

Μετά την ανάλυση των αποτελεσμάτων, φαίνεται πως η Αθήνα - αν και κατά βάση συμπαγής πόλη -  δεν μπορεί να θεωρηθεί σε ικανοποιητικό βαθμό, μία βαδίσιμη πόλη. Η παρούσα έρευνα, μπορεί να συμβάλει στην ανάδειξη του όρου της βαδισιμότητας, και να αποτελέσει χρήσιμο εργαλείο για κάθε άτομο ή φορέα που ενδιαφέρεται για θέματα ενεργής μετακίνησης, προσβασιμότητας, ασφάλειας, περιβαλλοντικής συνείδησης, σωματικής και ψυχικής υγείας, μέσα στην αστική - και όχι μόνο - ζωή.

Walking is one of the most natural human activities. Since the beginning of history, walking was able to connect people, not just with the daily things they had to do – walking, connected them socially. Walking is not just a modality, is an experience itself.

According to the literature review, a city more walkable, accessible to pedestrians, people with mobility difficulties or cyclists, can significantly improve the local economy, health, sense of community and other aspects of community life. This can be achieved with appropriate interventions, at the planning and policy level, so that by restructuring urban areas, cities integrate pedestrian mobility into their fabric, and encourage walking, while, at the same time,  urban density, seems to play an important role in shaping walkability.

The purpose of this thesis, is to investigate the concept of a walking-friendly city and to evaluate it, through questionnaires, by residents of a densely built urban area. The city of Athens was defined as the study area, and after the questionnaire was made, it was distributed to permanent residents of Attica, and then statistical processing was carried out and comparison of the results with previous research data.

After analyzing the results, it seems that Athens, although is mostly a compact city – cannot be considered a walkable city. This research, can contribute to highlighting the concept of walkability, and be a useful tool, for any individual or policy maker, interested in issues of active mobility, safety, environmental awareness, physical and mental health, in the urban – and not only – life.