Η παρούσα εργασία παρουσιάζει την αλληλεπίδραση των τριών κλάδων της χριστιανικής θρησκείας (Καθολικισμός, Προτεσταντισμός και Ορθοδοξία) με την επιστημονική κοινότητα κατά την διάρκεια της περιόδου της Επιστημονικής Επανάστασης. Πιο συγκεκριμένα, μελετάται η γέννηση, η διάδοση και η διδασκαλία της σύγχρονης ηλιοκεντρικής θεωρίας στον ευρωπαϊκό χώρο καθώς και το πως η επιστημονική κοινότητα αντιμετώπισε τη νέα επιστήμη αλλά και το ποιοι ήταν υπέρμαχοι και ποιοι οι αντίπαλοί της. Επιπροσθέτως, εξετάζεται η στάση των τριών θρησκευτικών δογμάτων απέναντι στην επιστήμη της αστρονομίας και συγκεκριμένα στην επικράτηση της ηλιοκεντρικής θεωρίας. Τέλος, μελετάται η διδασκαλία της σύγχρονης αστρονομίας στην εκπαίδευση και παρουσίαζεται η επίδραση των θρησκευτικών δογμάτων στη διάδοσή της. 

This paper presents the interaction between the three branches of the Christian religion (Catholicism, Protestantism and Orthodoxy) and the scientific community during the period of the scientific revolution. More specifically, the paper examines the birth, dessemination and the teaching of the heliocentric theory in Europe, as well as how the scientific community dealt with the new science and who were its supporters and opponents. In addition, the attitude of the three religious doctrines towards the science of astronomy and, in particular, the prevalence of heliocentric theory is examined. Finally, the teaching of modern astronomy in education is studied and the influence of religious doctriness on its dissemination is presented.