Οι ρυθμοί λειτουργίας ενός Τμήματος Επειγόντων Περιστατικών (ΤΕΠ) χαρακτηρίονται
από γρήγορες και αποτελεσματικές ιατρικές προσπάθειες για να σωθούν ζωές, αλλά
ταυτόχρονα, μπορεί να περιλαμβάνουν μεγάλο χρόνο αναμονής για κάποιους από τους
ασθενείς. Ένα μεγάλο ποσοστό σε άτομα καταφτάνει επί καθημερινής βάσεως στα ΤΕΠ
των νοσοκομείων, στη γενική του εφημερία, όλες τις ώρες κατά τη διάρκεια ενός 24ώρου,
όπου η πολύωρη αναμονή έρχεται να επιτείνει την ήδη βεβαρυμμένη ψυχολογική
κατάσταση του ασθενούς. Στους ασθενείς δίνεται κωδικός προτεραιότητας κατά την
άφιξή τους στην κλινική με βάση τη σοβαρότητα του προβλήματός τους, ενώ η
νοσηλευτική φροντίδα έρχεται μετά από πολύωρη αναμονή στους ασθενείς χαμηλότερης
προτεραιότητας. Τα αισθήματα του άγχους, του φόβου και της αγανάκτησης εμφανίζονται
και κατακλύουν τον ασθενή, όταν η ανακούφιση που προσέφερε η προσέγγιση στο
νοσοκομείο, εξανεμίζεται, καθώς αυξάνεται ο χρόνος αναμονής του στα ΤΕΠ,
περιμένοντας να τον εξετάσει ο ιατρός.
Ο χρόνος αναμονής στα ΤΕΠ, ειδικότερα σε ασθενείς χαμηλής προτεραιότητας, θεωρείται
ιδιαίτερα στρεσογόνο τόσο για τους ασθενείς όσο και για τις οικογένειές τους, οδηγώντας
συχνά σε δυσκολίες στην επικοινωνία και κακή συνεργασία με το νοσηλευτικό
προσωπικό. Συγκεκριμένα, κατά τον χρόνο αναμονής, το επίπεδο του άγχους αυξάνεται
εξαιτίας του άγνωστου περιβάλλοντος στο οποίο βρίσκεται, στην έλλειψη φροντίδας και
προσοχής από το προσωπικό, στο ότι δεν έχει τον αυτοέλεγχο και την ανεξαρτησία του,
καθώς και στο ενδεχόμενο πιθανών δυσμενών επιπλοκών καθ’ όλη την διάρκεια της
αναμονής, ενώ ένα πολύ μικρότερο ποσοστό οφείλεται στην ώρα προσέλευσης τους.
Ανεξάρτητα από την προτεραιότητά που έχουν, όλοι οι ασθενείς έχουν το δικαίωμα να
τους παρέχεται ικανοποιητική νοσηλευτική φροντίδα ενώ περιμένουν. Ο σκοπός αυτής
της αναδρομικής συγχρονικής μελέτης παρατήρησης, ήταν η απεικόνιση των επιπέδων
άγχους στην εμπειρία των ασθενών με χαμηλή προτεραιότητα κατά την ώρα προσέλευσης
και τη διάρκεια του χρόνου αναμονής τους στο ΤΕΠ. Οι 150 συμμετέχοντες, επιλέχθηκαν
από αυτούς που είχαν προτεραιότητα 4 (πράσινο – μικρή προτεραιότητα, 90 λεπτά
αναμονή) και προτεραιότητα 5 (μπλε – χαμηλή προτεραιότητα, 120 λεπτά αναμονή), απαντότας σε δομημένα συγκεκριμένα ερωτηματολόγια σταθμισμένα για τον ελληνικό
πληθυσμό.
Τα ευρήματα οδήγησαν στο ότι οι ασθενείς χαμηλής προτεραιότητας δεν λαμβάνουν την
μέγιστη προσοχή από το νοσηλευτικό προσωπικό. Οι ασθενείς αισθάνονται ανίσχυροι,
αγχωμένοι, με έντονο στρές και φόβο όταν καθυστερεί να τους παρασχεθεί η
ιατρονοσηλευτική φροντίδα, ειδικά όταν δεν έχουν καμία ενημέρωση πάνω στο πρόβλημα
της υγεία τους και το τι αντιμετωπίζουν. Ο στόχος του παρόχου υγειονομικής περίθαλψης
πρέπει να είναι η ελαχιστοποίηση και η πρόληψη του πόνου, η πρόληψη των αρνητικών
συναισθημάτων όταν κάποιος νιώθει ευάλωτος και η δημιουργία ιδανικών συνθηκών για
τη βέλτιστη ευημερία των ασθενών.

The working rhythms of an Emergency Department (ED) are characterized by fast and
efficient medical efforts to save lives, but at the same time, they may involve a long
waiting time for some of the patients. A large number of people come daily to the EDs of
hospitals, to its general on-call service, at all hours during a 24-hour period, where the
long wait comes to aggravate the already burdened psychological state of the patient.
Patients are given a priority code upon arrival at the clinic based on the severity of their
problem, while nursing care comes after a long wait for lower priority patients. The relief
of the hospital approach quickly dissipates as anxiety, fear, and resentment overwhelm
him. Emotions that intensify as the waiting time increases and the goal of contacting the
doctor seems even more distant.
Waiting time in EDs, especially for low-priority patients, is considered particularly
stressful both for the patients themselves and for their family environment, often leading
patients to difficult communication and ineffective collaboration with the medical and
nursing staff. Specifically, during the waiting time, high levels of anxiety are attributed to
the unfamiliar environment, the lack of care and attention from the staff, the loss of
independence and control, as well as the possibility of possible adverse complications
throughout the wait, while a a much smaller percentage is due to their arrival time.
Regardless of their priority, all patients have the right to receive satisfactory nursing care
while they wait. The aim of this retrospective cross-sectional observational study was to
describe the stress levels experienced by low-priority patients at the time of arrival and
length of their waiting time in the ED. The 150 participants were selected from those who
had priority 4 (green – low priority, 90 minutes waiting) and priority 5 (blue – low
priority, 120 minutes waiting), answering structured specific questionnaires weighted for
the Greek population.
The findings showed’s that low-priority patients not receiving maximum attention from
nursing staff. Patients feel powerless, stressed, with intense stress and fear when medical
care is delayed, especially when they have no information about their health problem and
what they are facing. The health care provider's goal should be to minimize and preventpain, prevent feelings of vulnerability, and create ideal conditions for optimal patient well being.