Τα τελευταία χρόνια η χρήση των πλαστικών στη γεωργία γίνεται όλο και πιο εκτεταμένη καθώς χρησιμοποιούνται σε όλο και περισσότερες αγροτικές δραστηριότητες. Η ρύπανση του περιβάλλοντος είναι το αποτέλεσμα αυτής της αυξανόμενης χρήσης, εξαιτίας της οποίας έχουν θεσπιστεί αυστηροί κανονισμοί τόσο από την Ευρωπαϊκή Ένωση όσο και από την Ελλάδα.

Εξαιτίας του μικρού ποσοστού ανακύκλωσης που λαμβάνει χώρα στις μέρες μας σε αυτήν την κατηγορία των αποβλήτων, κρίνεται αναγκαία η εξεύρεση λύσεων με στόχο  τη σωστή διαχείριση αυτών των αποβλήτων, με τρόπους που θα επιφέρουν μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα. Tο μεγαλύτερο μέρος από τις ποσότητες των γεωργικών αποβλήτων που παράγονται καθημερινά, καταλήγει να παραμένει ανεκμετάλλευτο ή να διαχειρίζεται με μη ορθούς και περιβαλλοντικά αποδεκτούς τρόπους, κυρίως, εξαιτίας της έλλειψης συγκεκριμένου νομοθετικού πλαισίου και της μη αποτελεσματικής παρακολούθησης από τις αρμόδιες αρχές.

Στην παρούσα διπλωματική, γίνεται αναφορά στο νομοθετικό πλαίσιο που διέπει την ορθή διαχείριση αυτών των συσκευασιών. Στη συνέχεια, γίνεται αναφορά και αναλύονται οι κατηγορίες των γεωργικών πλαστικών που συναντάμε στην καθημερινότητά μας, καθώς και τις επιπτώσεις αυτών στο περιβάλλον. Γίνεται περιγραφή των τρόπων διαχείρισής τους που είναι κυρίως η διάθεση στο έδαφος και η  καύση, με τα εναπομείναντα απόβλητα αγροτικών πλαστικών να καταλήγουν σε χώρους υγειονομικής ταφής. Επιπλέον, αναλύονται οι επιπτώσεις που προκαλούνται στο περιβάλλον από την καύση αυτών αλλά και από την ανεξέλεγκτη διάθεση τους.

Ακόμη γίνεται αναφορά στα δυο πιλοτικά προγράμματα «Labelagriwaste» και «Agrochepack» όπως και στην προσπάθεια του πιλοτικού προγράμματος του ΕΣΥΦ  και αναλύονται τα αποτελέσματα που προέκυψαν όπως και τα προβλήματα που δημιουργήθηκαν.

Μέσω της ανακύκλωσης και των Κέντρων Διαλογής γίνεται αναφορά στα είδη των πλαστικών που μπορούν να οδηγηθούν για ανακύκλωση και ανάκτηση υλικών με σκοπό τη δημιουργία πρώτης ύλης πλαστικού (κόκκου) που θα χρησιμοποιηθεί πάλι στον αγροτικό τομέα. Αναφέρονται τα προβλήματα που δημιουργούνται και οι ποσότητες που ενδεικτικά έχουν υπολογιστεί ότι παράγονται και οδηγούνται προς ανακύκλωση στην Ελλάδα αλλά και σε κάποιες χώρες της Ευρώπης.

Τέλος γίνεται αναφορά στο μη ανακυκλώσιμο κλάσμα πλαστικών που μπορεί να οδηγηθεί για την παραγωγή ενέργειας και παρουσιάζονται τα συμπεράσματα και οι προτάσεις.

In recent years the use of plastics in agriculture has become more and more extensive as they are used in more and more agricultural activities. Environmental pollution is the result of this increasing use, due to which strict regulations have been established by both the European Union and Greece.

Due to the small percentage of recycling that takes place nowadays in this category of waste, it is considered necessary to find solutions aimed at the proper management of this waste in ways that will bring greater efficiency. One of the largest part of the quantities of agricultural waste produced daily ends up remaining unexploited or managed in improper and environmentally acceptable ways mainly due to the lack of a specific legislative framework and ineffective monitoring by the competent authorities.

In this diplomatic note, reference is made to the legislative framework that governs the proper management of these packages. Then the categories of agricultural plastics that we encounter in our daily life are mentioned and analyzed as well as their effects on the environment. There is a description of their management methods, which are mainly land disposal and burning, with the remaining agricultural plastic waste ending up in landfills. Reference is made to the effects caused to the environment by burning but also by uncontrolled disposal.

Reference is also made to the two pilot programs «Labelagriwaste» and «Agrochepack» as well as to the effort of the ESYF pilot program and the results obtained as well as the problems created are analyzed.

Through recycling and the Sorting Centers, reference is made to the types of plastics that can be sent for recycling and material recovery in order to create plastic raw material (grain) that will be used again in the agricultural sector. The problems that are created and the indicative amounts that have been calculated to be produced and sent for recycling in Greece and in some European countries are mentioned.

Finally, reference is made to the non-recyclable fraction of plastics that can be used for energy production, and the conclusions and proposals are presented.