Η κλιματική αλλαγή επηρεάζει ήδη την ζωή πάνω στη γη. Οι ανθρώπινες δραστηριότητες προσθέτουν συνέχεια  καινούργιες και  τεράστιες ποσότητες αερίων του θερμοκηπίου στην ήδη επιβαρυμένη ατμόσφαιρα με συνέπεια να ζούμε με την κλιματική αλλαγή και τις συνέπειες της (πλημμύρες, ξηρασία, πολύ υψηλές και πολύ χαμηλές θερμοκρασίες κ.λ.π)

Η χρήση ορυκτών καυσίμων για την παραγωγή κυρίως ηλεκτρικής ενέργειας, η συνεχής αύξηση της βιομηχανικής παραγωγής, η αποψίλωση των τροπικών δασών, οι μετακινήσεις ανθρώπων και αγαθών, η γεωργία και η κτηνοτροφία, ηλεκτροβόρες ηλεκτρικές συσκευές, η θέρμανση και ψύξη  των  κτιρίων,  συνεχίζουν αμείωτα να αυξάνουν τις εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου με συνέπεια την συνεχή ενίσχυση του φαινομένου του θερμοκηπίου και με αποτέλεσμα την υπερθέpμανση του πλανήτη.

Σύμφωνα με την Ευρωπαϊκή Ενωση η περίοδος από το 2010 έως το 2020 ήταν η θερμότερη δεκαετία όλων των εποχών και η μέση θερμοκρασία έχει αυξηθεί κατα 1,1 βαθμούς 0C. Μία πολλή πιθανή αύξηση κατα 2 0C σε σχέση με την θερμοκρασία της προβιομηχανικής εποχής θα έχει καταστροφικές επιπτώσεις στο φυσικό περιβάλλον και στην ανθρώπινη υγεία.

Η Eυρωπαϊκή Ένωση αναγνωρίζοντας το πρόβλημα έχει από καιρό ξεκινήσει προσπάθειες μέσω της ανάπτυξης ενός νομοθετικού πλασίου την μείωση των εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου.

Πιέζοντας προς αυτήν την  κατεύθυνση την παγκόσμια κοινότητα η Ευρωπαϊκή Κοινότητα ξεκίνησε σε συνεργασία με άλλες χώρες και Οργανισμούς συγκεκριμένες πρωτοβουλίες οι οποίες έχουν ξεκινήσει από το 1992 με την συνδιάσκεψη για το περιβάλλον στο Ριο Ντε Τζανέιρο της Βραζιλίας, το Πρωτόκολλο του Κυότο κ.λ.π

Αποτέλεσμα των παραπάνω ήταν η δημιουργία ενός μηχανισμού αγοράς και πώλησης τόνων διοξειδίου του άνθρακα με στόχο να δημιουργηθούν οι κατάλληλες συνθήκες για την μείωση των εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα και την ανάπτυξη τεχνολογικών λύσεων που θα βοηθήσουν στην εφαρμογή εναλλακτικών μορφών ενέργειας.

Ο μηχανισμός αυτός έγινε ευρύτερα γνωστός ως σχήμα επαλήθευσης αερίων του θερμοκηπίου EU ETS. Το σχήμα αυτό είναι αποτέλεσμα της Ευρωπαϊκής Πολιτικήςγια την μείωση των εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου και διάφορες παραλλαγές του χρησιμοποιούνται σε τρίτες χώρες.

Οι απαρχές του EU ETS εντοπίζονται στο 1992, όταν 180 χώρες συμφώνησαν να αποφύγουν το επικίνδυνο επίπεδο ανθρωπογενούς υπερθέρμανσης του πλανήτη και

υπέγραψαν τη Σύμβαση Πλαίσιο των Ηνωμένων Εθνών για την Κλιματική Αλλαγή (UNFCCC).

Στο πλαίσιο αυτής της παγκόσμιας κοινής προσπάθειας, προσδιορίσθηκαν μέσω του  Πρωτοκόλλου του Κιότο 1997 οι ενέργειες και οι στόχοι με στόχο την ποσοτική πλέον μείωση των εκπομπών.

Το Πρωτόκολλο του Κυότο  εισήγαγε δύο βασικές αρχές για τη δημιουργία του σχήματος επαλήθευσης EU ETS:

Περιείχε απόλυτους ποσοτικούς στόχους εκπομπών για τις βιομηχανικές χώρες, και περιλάμβανε ένα σύνολο λεγόμενων ευέλικτων μηχανισμών, οι οποίοι επέτρεπαν την επιλογή ανταλλαγής μονάδων εκπομπών μεταξύ χωρών ως διεθνές σύστημα εμπορίας εκπομπών.

Από τότε μέχρι και σήμερα η προσπάθεια αυτή είναι συνεχής, επίμονη, απαιτητική, δύσκολα επαληθεύσιμη  και παρόλο τα προβλήματα, τα οποία εμφανίζονται συνέχεια, λόγω των νέων περιβαλλοντικών παραμέτρων και συνθηκών που αναδεικνύονται σχεδόν σε καθημερινή βάση αυτή συνεχίζεται  άλλοτε με γοργά βήματα και άλλοτε με παντός είδους αμφισβητήσεις και διενέξεις.

Η παρούσα διπλωματική εργασία έχει σαν σκοπό να αναδείξει την υπάρχουσα Ευρωπαϊκή Νομοθεσία που σχετίζεται με τις εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου καθώς και την εφαρμογή της στην βιομηχανία και ποιο συγκεκριμένα σε μονάδα υαλουργίας.

Με τον τρόπο αυτό θα γίνει αντιληπτός ο τρόπος εφαρμογής του σχήματος EU ETS από την δημιουργία της σχετικής νομοθεσίας μέχρι και  την εφαρμογή της στο πεδίο της  υαλουργίας.

Η εργασία αποτελείται από 2 κυρίως μέρη και 17 Ενότητες:

Το πρώτο μέρος της εργασίας (8 Ενότητες) ασχολείται κυρίως  με την ανάγκη εφαρμογής νομοθετικών μέτρων της μείωσης εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου, την δημιουργία του συστήματος EU ETS και τα στάδια εφαρμογής του στην Ευρώπη.

Το δεύτερο μέρος ασχολείται με το γυαλί και κυρίως με την ιστορία κατασκευής γυάλινων προϊόντων χημεία του γυαλιού, την κατασκευή γυάλινων προϊόντων και τον υπολογισμό των τόνων  εκπομπών  διοξειδίου του άνθρακα που προκύπτουν από την  συγκεκριμένη  εγκατάσταση παραγωγής γυαλιού με δύο κλιβάνους.

Ποιό αναλυτικά στο πρώτος μέρος (8 Ενότητες) περιέχονται τα κάτωθι  :

Η  πρώτη Ενότητα  ασχολείται με το φαινόμενο του θερμοκηπίου, η δεύτερη Ενότητα με το σχήμα EU ETS και την πράσινη συμφωνία της Ε.Ε, η τρίτη Ενότητα με τις αγορές

άνθρακα, η τέταρτη Ενότητα  με την Ευρωπαϊκή Διαπίστευση, η πέμπτη Ενότητα με την Ελληνική Διαπίστευση, η έκτη Ενότητα με το Σύστημα Εμπορίας Δικαιωμάτων Εκπομπών (ΣΕΔΕ), η έβδομη Ενότητα με τα βασικά στοιχεία και παραμέτρους  για τον υπολογισμό των τόνων διοξειδίου του άνθρακα, στην όγδοη Ενότητα  περιγράφονται οι διαχρονικές φάσεις εφαρμογής του Συστήματος Εμπορίας Δικαιωμάτων Εκπομπών.

Ακολουθεί το δεύτερο μέρος (9 Ενότητες) το οποίο ασχολείται με την τεχνολογία του γυαλιού σήμερα. Η γνώση της τεχνολογίας του γυαλιού είναι απαραίτητη γιατί η τεκμηριωμένη επαλήθευση των εκπομπών των τόνων του διοξειδίου του άνθρακα αποτελεί τον ακρογωνιαίο λίθο αυτού του συστήματος στην υαλουργία.

Στην  ένατη Ενότητα γίνεται αναφορά σε γενικά θέματα που αφορούν την υαλουργία, στην δέκατη  Ενότητα αναλύονται θέματα που αφορούν την χημεία του γυαλιού, στην ενδέκατη Ενότητα  ιστορικά στοιχεία της χρήσης του γυαλιού από τα αρχαία χρόνια μέχρι σήμερα. Στην δωδέκατη Ενότητα  γίνεται αναφορές στις  πρώτες ύλες που χρησιμοποιούνται για την κατασκευή βιομηχανικών γυάλινων περιεκτών και τα διάφορα είδη γυαλιών που χρησιμοποιούνται σήμερα. Στην δέκατη τρίτη Ενότητα γίνεται μία περιγραφή των κλιβάνων υαλουργίας, ο τρόπος λειτουργίας τους,  καθώς και των φίλτρων που χρησιμοποιούνται σήμερα σε αυτές τις εγκαταστάσεις με σκοπό τον περιορισμό όλων  των αερίων θερμοκηπίου. Στην δέκατη τέταρτη Ενότητα  περιγράφονται οι τεχνολογίες κατακράτησης των αερίων εκπομπών από υαλουργίες, στην δέκατη πέμπτη  περιγράφονται διάφορα στοιχεία λειτουργίας που αφορούν κλιβάνους υαλουργίας και επηρεάζουν τις εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου, ενώ στην δέκατη έκτη Ενότητα περιγράφονται τα βήματα παραγωγής των υάλινων περιεκτών. Στην δέκατη έβδομη Ενότητα  παρουσιάζεται η μεθοδολογία υπολογισμού εκπομπών των τόνων διοξειδίου του άνθρακα που εκμπέμπει ένα υαλουργείο.

Τέλος παρουσιάζονται τα γενικά συμπεράσματα και τα εξειδικευμένα από την εφαρμογή του συστήματος EU ETS στην Ευρώπη και οι συνέπειες που προκύπτουν.

Abstract

Climate change is already affecting life on earth. Human activities are constantly adding new and huge amounts of greenhouse gases to the already burdened atmosphere with the consequence that we live with climate change and its consequences (floods, drought, very high and very low temperatures, etc.)

The use of fossil fuels for the production of mainly electricity, the continuous increase in industrial production, the deforestation of tropical forests, the movement of people and goods, agriculture and animal husbandry, continue unabated to increase greenhouse gas emissions resulting in the continuous strengthening of the greenhouse effect and resulting in global warming.

According to the European Union the period from 2010 to 2020 was the warmest decade ever and the average temperature has increased by 1.1 ⁰C. A very likely increase of 2⁰C over pre-industrial temperatures will have devastating effects on the natural environment and human health.

Recognizing the problem, the European Union has long since begun efforts through the development of a legislative framework to reduce greenhouse gas emissions.

Pressuring the world community in this direction, the European Community started, in cooperation with other countries and organizations, specific initiatives which have started since 1992 with the conference on the environment in Rio de Janeiro, Brazil, the Kyoto Protocol, etc.

The result of the above was the creation of a mechanism for the purchase and sale of tons of carbon dioxide with the aim of creating the appropriate conditions for the reduction of carbon dioxide emissions and the development of technological solutions that will help the implementation of alternative forms of energy.

This mechanism became more widely known as the EU ETS greenhouse gas verification scheme.

This scheme is a result of the European Policy for the reduction of greenhouse gas emissions and various variations of it are used in third countries.

The origins of the EU ETS can be traced back to 1992, when 180 countries agreed to avoid dangerous levels of anthropogenic global warming and signed the United Nations Framework Convention on Climate Change (UNFCCC).

In the context of this global joint effort, actions and targets aimed at quantitatively reducing emissions were determined through the Kyoto Protocol 1997.

The Kyoto Protocol introduced two key principles for the establishment of the EU ETS verification scheme:

It contained absolute quantitative emission targets for industrialized countries, and included a set of so-called flexible mechanisms, which allowed the option of exchanging emission units between countries as an international emissions trading system.

From then until today, this effort is continuous, persistent, demanding, difficult to verify and despite the problems, which constantly appear, due to the new environmental parameters and conditions that emerge almost on a daily basis, it continues sometimes with rapid steps and sometimes completely kind of disputes and conflicts.

The purpose of this thesis is to highlight the existing European Legislation related to greenhouse gas emissions as well as its application in industry and more specifically in a glass factory.

In this thesis, the way of applying the EU ETS scheme will be understood, from the creation of the relevant legislation to its application in the field of glassmaking.

The work consists of 2 main parts and 17 chapters:

The first part (8 chapters) mainly deals with the need to implement legislative measures to reduce greenhouse gas emissions, the creation of the EU ETS system and the stages of its implementation in Europe.

The second part deals with glass and mainly with the chemistry of glass, the manufacture of glass products and the greenhouse gas emissions resulting from these processes.

Finally, the number of tons of carbon dioxide emitted by a specific glass container production facility is calculated.

In detail, the first part (8 chapters) contains the following chapters:

The first chapter deals with the greenhouse effect, the second chapter with the EU ETS scheme and the EU green agreement, the third chapter with carbon markets, the fourth chapter with European Accreditation, the fifth chapter information about  Greece Accreditation, the sixth chapter on the Emissions Trading System (ETS), chapter 7 the basic elements and parameters for the calculation of carbon dioxide tons, chapter 8 describes the phases of implementation of the Emissions Trading System over time

The second part (7 chapters) deals with glass technology today. Knowledge of glass technology is essential because documented verification of carbon dioxide emissions is the cornerstone of this system in glassmaking.

In  9 chapter, reference is made to general issues concerning glassmaking, in chapter 10, issues concerning the chemistry of glass are analyzed, in chapter 11, historical evidence of the use of glass from ancient times to the present days.

Chapter 12 discusses the raw materials for the manufacture of industrial glass containers and the various types of glass in use today.

In chapter 13 there is a description of the glass furnaces, their mode of operation, as well as the filters used today in these facilities in order to limit greenhouse gases.

In chapter 14, technologies for capturing gas emissions from glassworks are described, in chapter 15, various operating elements concerning glass furnaces and affecting greenhouse gas emissions are described, while in chapter 16, the production steps of glass containers are described.

Chapter 17 presents the methodology for calculating emissions of the tons of carbon dioxide emitted by a glass factory.

Finally, the general and specific conclusions from the implementation of the EU ETS system in Europe and the resulting consequences are presented.