Τα τελευταία 20 χρόνια η δημιουργία πολλών αερογραμμών οδήγησε στην μείωση
του κόστους των αεροπορικών ταξιδιών, με αποτέλεσμα την ραγδαία αύξηση των
προγραμμάτων πτήσεων των εταιριών. Η φύση της λειτουργάς του πτητικού μέσου
τόσο στον αέρα όσο και στο έδαφος απαιτεί την εξασφάλιση κάθε στιγμή της
ασφάλειας πτήσεων και εδάφους, μέσα από διάφορους ελέγχους. Οι προσομοιώσεις
λειτουργίας σε διάφορα συστήματα του αεροσκάφους και οι μη καταστροφικοί έλεγχοι
(NDI) αποτελούσαν για χρόνια τις πιο γνωστές και εφαρμόσιμες μεθόδους ελέγχου της
αξιοπλοΐας και ασφάλειας του πτητικού μέσου.
Η αύξηση της συχνότητας των πτήσεων ωστόσο, αύξησε και την συχνότητα των
ελέγχων και συνεπώς και τα έξοδα των αερογραμμών. Έτσι σταδιακά ξεκίνησε η
αντικατάσταση ενός τμήματος των φυσικών ελέγχων και επιθεωρήσεων από
στατιστικούς ελέγχους. Το μεγαλύτερο μέρος της μέχρι τώρα έρευνας βασίζεται στην
μελέτη επικινδυνότητας και ανάλυσης ρίσκου για τμήματα των αεροπορικών
κινητήρων με χρήση της κατανομής Weibull και του μοντέλου Monte Carlo.
Η παρούσα εργασία θα γενικεύσει την μέχρι τώρα χρησιμοποιούμενη μέθοδο,
συνδυάζοντας τα στρατιωτικά πρότυπα του NATO, την στατιστική ανάλυση με
Weibull κατανομή για όλα τα κρίσιμα υλικά ενός αεροσκάφους.