ΧΧΧΧΧ

Εισαγωγή: Η άμεση αναγνώριση της καρδιακής ανακοπής από τους επαγγελματίες υγείας και η εφαρμογή της Καρδιοπνευμονικής αναζωογόνησης (ΚΑΡΠΑ) χωρίς καθυστέρηση, είναι ζωτικής σημασίας καθώς αυξάνει τη πιθανότητα επιβίωσης. Ωστόσο, προκύπτουν ερωτήματα για το αν η ΚΑΡΠΑ πρέπει να ξεκινάει σε όλες τις καταστάσεις και πότε πρέπει να τερματίζεται.

Σκοπός: Σκοπός της παρούσας μελέτης είναι η διερεύνηση των στάσεων, πεποιθήσεων και ηθικών διλημμάτων των επαγγελματιών υγείας, κατά την ΚΑΡΠΑ, σε ασθενείς με χαμηλό προσδόκιμο επιβίωσης ή επιθυμία μη αναζωογόνησης και οι συσχετίσεις των επιμέρους παραμέτρων με δημογραφικούς και κοινωνικοοικονομικούς παράγοντες.

Υλικό - Μέθοδος: Πρόκειται για μια συγχρονική μελέτη παρατήρησης διάρκειας 6 μηνών (Δεκέμβριο 2022 - Μάϊο 2023), η οποία διεξήχθη σε τέσσερα τριτοβάθμια νοσοκομεία της Αθήνας. Στη μελέτη συμμετείχαν 183 επαγγελματίες υγείας (119 ♀). Η συλλογή των πρωτογενών δεδομένων έγινε με την μέθοδο των ερωτηματολογίων.

Αποτελέσματα: Το 61% του δείγματος ήταν νοσηλευτές, το 23% ιατροί και το 16% διασώστες. Το 63% διέθετε πιστοποίηση στην βασική υποστήριξη της ζωής. Το 23,5% των επαγγελματιών υγείας δεν κατανοούσε τον όρο «Do Not Attempt Resuscitation» (DNAR) και το 50,3% εάν προβλέπεται στην Ελληνική νομοθεσία, ενώ το 72,1% απάντησε ότι πρέπει να λαμβάνεται υπόψη η επιθυμία του ασθενή ή/και του συγγενή, για μη αναζωογόνηση. Το 48,1% απάντησε ότι η έκδοση εντολών μη εφαρμογής ΚΑΡΠΑ, θα  πρέπει να αποφασίζεται από όλη την υγειονομική ομάδα. Ακόμη παρατηρήθηκαν εκπαιδευτικά ελλείμματα στους συμμετέχοντες, ως προς τις κατευθυντήριες οδηγίες για την εφαρμογή της ΚΑΡΠΑ. Τέλος το 83% θα συμμετείχε σε ΚΑΡΠΑ σε ασθενή που δεν έχει προσδόκιμο επιβίωσης ή επιθυμούσε την μη αναζωογόνησή του, χωρίς να παρατηρηθεί κάποια συσχέτιση με τα έτη εργασίας (p=0,471) ή τις πιστοποιήσεις BLS, ILS, ALS (p=0,489, p=0,182, p=0,853, αντίστοιχα).

Συμπεράσματα: Κρίνεται αναγκαία η θεσμοθέτηση νομικού πλαισίου για την ΚΑΡΠΑ και  την εντολή DNAR, σε περιπτώσεις που η ΚΑΡΠΑ θεωρείται μάταιη, προκειμένου να μην δημιουργούνται ηθικά διλήμματα στους επαγγελματίες υγείας. Τέλος, θα πρέπει να υλοποιούνται υποχρεωτικά και επικαιροποιημένα εκπαιδευτικά προγράμματα από τους φορείς υγειονομικής περίθαλψης.