Έρευνα για την διερεύνηση του Άγχους, της Κατάθλιψης και της Ποιότητας ζωής των γονέων ή φροντιστών παιδιών με διαβήτη τύπου Ι, την περίοδο της εισαγωγής των νέων τεχνολογιών στη διαχείριση χρόνιων νοσημάτων.

Reaserch to investigate Anxiety ,Depresion and Quality of life of parents or caregivers of children with type I diadetes ,in period of the introduction of new techologies in the management of disease years. (Αγγλική)

  1. MSc thesis
  2. ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΑΚΚΕΤΟΥ
  3. Διοίκηση Μονάδων Υγείας (ΔΜΥ)
  4. 23 Σεπτεμβρίου 2023
  5. Ελληνικά
  6. 64
  7. Αλεξόπουλος Ευάγγελος
  8. Ραφτόπουλος Βασίλειος, Αλεξόπουλος Ευάγγελος, Σαραφής Παύλος
  9. Σακχαρώδης διαβήτης τύπου Ι παιδιών, Ψυχική υγεία και Ποιότητα ζωής γονέων και φροντιστών, Νέες τεχνολογίες
  10. Διοίκηση Μονάδων Υγείας (ΔΜΥ)
  11. 19
  12. 8
  13. 40
  14. Περιλαμβάνει : πίνακες
    • Εισαγωγή: Ο σακχαρώδης διαβήτης τύπου Ι είναι μία μεταβολική χρόνια νόσος που απαιτεί μία ιδιαίτερα προσεκτική διαχείριση, για την επίτευξη της οποίας είναι αναγκαία η συμβολή των γονέων ή και των φροντιστών τους. Χαρακτηριστικά, στην Ελλάδα, το 2023 νοσούν 13.323 αγόρια και 11.463 κορίτσια ηλικίας κάτω των 18 ετών. Σκοπός: Η διερεύνηση των επιπέδων άγχους, στρες και κατάθλιψης όπως και του επιπέδου της ποιότητας της ζωής των γονέων παιδιών με διαβήτη τύπου Ι και η σχέση τους με τη χρήση ψηφιακών τεχνολογιών στη διαχείριση της νόσου. Υπό μελέτη πληθυσμός και μέθοδος: Πραγματοποιήθηκε συγχρονική έρευνα σε 62 γονείς φροντιστές παιδιών με σακχαρώδη διαβήτη τύπου Ι οι οποίοι παρείχαν δεδομένα μέσω ερωτηματολογίου για τα ατομικά χαρακτηριστικά των φροντιστών και ασθενών, τη νόσο, της κλίμακας DASS21, της κλίμακας Modified Caregiver Strain Index και της κλίμακας Έκβαση της Φροντίδας BAKAS. Το πρόγραμμα στατιστικής επεξεργασίας που χρησιμοποιήθηκε είναι το SPSS 25. Αποτελέσματα: Το μέσο επίπεδο κατάθλιψης και άγχους των φροντιστών των παιδιών με διαβήτη τύπου Ι ήταν ίσο με 10.9 (ΤΑ=9.9, εύρος 0-42) και10.1 (ΤΑ=9.5, εύρος 0- 40), αντίστοιχα που μπορεί να χαρακτηριστεί ήπιο, ενώ το μέσο επίπεδο στρες ήταν υψηλότερο και ίσο με 15.1 (ΤΑ=10.8, εύρος 0-42). Σε αντιδιαστολή με το σύνολο του συμμετεχόντων, το 20% των φροντιστών της μελέτης είχαν ιστορικό σοβαρών συμπτωμάτων κατάθλιψης, άγχους ή στρες. Το μέσο επίπεδο δυσκολιών των φροντιστών των παιδιών με διαβήτη τύπου Ι ήταν 11.8 (ΤΑ=6.1, εύρος 0 έως 26) ενώ το μέσο επίπεδο της έκβασης φροντίδας ήταν -1.2 (ΤΑ=20.4, εύρος -48 έως 32), αμφότερα κάτω του μετρίου. Η σχέση συγγένειας που έχουν οι φροντιστές με το παιδί, η ηλικία των παιδιών και τα έτη από τη διάγνωση δεν φάνηκε να επηρεάζουν σε στατιστικά σημαντικό βαθμό τα επίπεδα άγχους, κατάθλιψης και στρες των φροντιστών ούτε την ποιότητα ζωής τους (p>0.05 σε όλες τις συγκρίσεις). Τέλος, δεν υπάρχει στατιστικά σημαντική διαφορά στα επίπεδα άγχους, στρες, κατάθλιψης και ποιότητας των γονέων και των φροντιστών σε σχέση με τη χρήση ή μη, των νέων τεχνολογιών (p>0.05 σε όλες τις συγκρίσεις). Συμπεράσματα: Οι γονείς και οι φροντιστές των παιδιών με σακχαρώδη διαβήτη τύπου Ι, φαίνεται να προσαρμόζονται στις απαιτήσεις της φροντίδας και σε σημαντικό ποσοστό τους, η ψυχική υγεία θίγεται. Είναι σημαντικό να τους παρέχεται εκπαίδευση, ψυχολογική και κοινωνική στήριξη. Οι νέες τεχνολογίες από μόνες τους δεν φάνηκε να σχετίζεται με καλύτερη ψυχική υγεία αλλά αυτό πρέπει να διερευνηθεί περαιτέρω σε μεγάλες προοπτικές μελέτες.
    • Introduction: Type 1 diabetes mellitus is a metabolic chronic disease that needs to be carefully managed, and in order to achieve that, the involvement of parents and/or caregivers is essential. It is characteristic that, in Greece, 13,323 boys and 11,463 girls under 18 years old suffer from the disease. Aim: To investigate the levels of anxiety, stress, and depression, as well as the level of quality of life of parents of children with type 1 diabetes, and identify their correlation with the use of digital technologies in the management of the disease. Population under investigation and method: Concurrent research was performed on 62 parent caregivers of children with type 1 diabetes mellitus, who provided data through a questionnaire about the personal characteristics of the caregivers and the patients, the disease itself, the DASS21 scale, the Modified Caregiver Strain Index scale, and the BAKAS Caregiving Outcomes Scale. The SPSS 25 statistical processing software was used. Results: The mean level of depression and anxiety of the caregivers of children with type 1 diabetes was equal to 10.9 (SD=9.9, range: 0-42), and 10.1 (SD=9.5, range: 0- 40), respectively, which can be characterized as moderate, whereas the mean level of stress was higher, and equal to 15.1 (SD=10.8, range: 0-42). As opposed to the participants overall, 20% of the caregivers of the study had a history of severe symptoms of depression, anxiety, or stress. The mean level of difficulties of the caregivers of children with type 1 diabetes was equal to 11.8 (SD=6.1, range: 0 to 26), while the mean level of the caregiving outcome was equal to -1.2 (SD=20.4, range: -48 to 32), both being lower than average. The kinship of the caregivers with the child, age of the children, and years from the diagnosis did not seem to have any statistically significant impact on the levels of anxiety, depression, and stress of the caregivers nor on their quality of life (p>0.05 across the comparisons). Finally, there is not any statistically significant difference in the levels of anxiety, stress, and depression of the parents and caregivers, in terms of the use, or not, of new technologies (p>0.05 across the comparisons). Conclusions: The parents and caregivers of children with type 1 diabetes mellitus seem to adapt to caregiving requirements, although their mental health is significantly affected. It is important that training, and mental and social support are provided to them. New technologies themselves did not seem to be correlated with better mental health, although this should be further investigated through large prospective studies.
  16. Hellenic Open University
  17. Αναφορά Δημιουργού - Παρόμοια Διανομή 4.0 Διεθνές