Εισαγωγή: Τα προβλήματα στη συναισθηματική και σωματική υγεία των εργαζομένων του Εθνικού Κέντρου Άμεσης Βοήθειας, που προκύπτουν από την έκθεση τους σε τραγικά συμβάντα, μπορούν να τους οδηγήσουν σε μια ασυνήθιστα ισχυρή, αγχώδη αντίδραση, η οποία ασκεί αρνητικές επιπτώσεις σε όσους βρίσκονται άμεσα ή έμμεσα αναμεμειγμένοι σε αυτά τα περιστατικά. Ωστόσο, ο απόηχος των ίδιων τραγικών γεγονότων μπορεί να διαθέτει και θετικό αντίκτυπο όσον αφορά την προσωπική ανάπτυξη και την ψυχική ανθεκτικότητα των εργαζομένων που συμμετέχουν σε αυτές τις αποστολές.

Σκοπός: Σκοπό της παρούσας έρευνας αποτελεί η διερεύνηση του ρόλου της ψυχικής ανθεκτικότητας και των στρατηγικών αντιμετώπισης στο δευτερογενές τραυματικό στρες στους εργαζόμενους του ΕΚΑΒ, αλλά και την πιθανή μετα-τραυματική τους ανάπτυξη, λόγω του εργασιακού τους προσανατολισμού.

Μεθοδολογία: Το δείγμα της έρευνας αποτελείται από 278 υπηρετούντες στο ΕΚΑΒ σε διάφορα τοπικά παραρτήματα του. Το εργαλείο αξιολόγησης της έντασης συμπτωμάτων Δευτερογενούς Τραυματικής Αγχώδους Διαταραχής (Secondary Traumatic Stress Scale), η κλίμακα μέτρησης μετα-τραυματικής ανάπτυξης (Post-Traumatic Growth Inventory), το ερωτηματολόγιο προσανατολισμού στην αντιμετώπιση προβλημάτων (Coping Orientation to Problems Experienced Inventory-COPE) και η κλίμακα ψυχικής ανθεκτικότητας υπηρεσιών άμεσης βοήθειας (Εmergency Μedical Services Resilience Scale-EMSRS), αξιολόγησαν το Δευτερογενές Τραυματικό Στρες, την μετατραυματική ανάπτυξη, τις στρατηγικές αντιμετώπισης και την ψυχική ανθεκτικότητα αντίστοιχα.

Όσον αφορά στη διερεύνηση της σχέσης του ΔΤΣ, της ψυχικής ανθεκτικότητας, των στρατηγικών αντιμετώπισης του άγχους και των χαρακτηριστικών των συμμετεχόντων στη μετα-τραυματική ανάπτυξη των συμμετεχόντων υλοποιήθηκε μοντέλο πολλαπλής παλινδρόμησης, με τη μέθοδο βήμα-βήμα (stepwise), με σκοπό την πρόβλεψη προσδιοριστών παραγόντων. Ως εξαρτημένες μεταβλητές εξετάστηκαν η μετά-τραυματική ανάπτυξη και οι επιμέρους κλίμακες της.

Αποτελέσματα: Όπως διαπιστώνεται, οι εργαζόμενοι στο ΕΚΑΒ εμφανίζουν υψηλά επίπεδα ψυχικής ανθεκτικότητας (Μ.Ο.= 3.68, Τ.Α.= .44) και μετά-τραυματικής ανάπτυξης (Μ.Ο.= 62.46, Τ.Α.= 18.15). Επιπλέον, το αυτό-αναφερόμενο επίπεδο εμφάνισης συμπτωμάτων ΔΤΣ κρίνεται μέτριο (Μ.Ο.= 26.81, Τ.Α.= 10.92).

Ακολούθως, τα αποτελέσματα της στατιστικής ανάλυσης δεικνύουν ότι περίπου το 25% (R²=.246) της διακύμανσης εξηγείται από πέντε παράγοντες (F(5,272) = 19.107, p<.001). Πιο συγκεκριμένα οι στρατηγικές με επίκεντρο το συναίσθημα (B = 11.484, t = 5.047, p< .001), η ψυχική ανθεκτικότητα (B = 5.409, t = 2.273, p= .024) και το φύλο (B = 6.222, t = 2.922, p= .004) σχετίζονται θετικά με την μετα-τραυματική ανάπτυξη. Αντιθέτως, η σχέση της μετα-τραυματικής ανάπτυξης με την ηλικία (B = -.403, t = -3.436, p= .001) και τον τόπο εργασίας (B = -4.060, t = -2.025, p= .044) διαθέτει αρνητικό πρόσημο.

Συμπεράσματα: Συμπερασματικά, το γεγονός ότι οι εργαζόμενοι του Εθνικού Κέντρου Άμεσης Βοήθειας αναπτύσσονται μετα-τραυματικά και καθίστανται περισσότερο ψυχικά ανθεκτικοί μετά τα τραγικά γεγονότα που αντιμετωπίζουν, δεν σημαίνει ότι δεν βιώνουν συμπτώματα δυσφορίας και άγχους. Συνεπώς, υπογραμμίζεται ο ρόλος της διοίκησης, ως παράγοντα – κλειδί για την πρόληψη, την διαχείριση και την υποστήριξη της συναισθηματικής φόρτισης που παράγεται κατά τη διάρκεια των περιστατικών που βιώνουν οι εργαζόμενοι στον οργανισμό.

Background: The exposure of EKAB workers to traumatic events can result in emotional and physical health issues, leading to a heightened and stressful reaction, which can have adverse effects on those directly or indirectly involved in those events. Nevertheless, these traumatic events' aftermath may also have a positive impact on the personal growth and psychological resilience of the ambulance service workers who were part of the mission.

Aim of study: The aim of this study is to explore the significance of psychological resilience and stress coping mechanisms concerning the manifestation of secondary traumatic stress in EKAB workers. Additionally, this research seeks to examine the potential post-traumatic growth of these workers due to their occupational orientation.

Method: The study's cohort comprised 278 EKAB staff members from various local pre-hospital emergency centers. To evaluate, Secondary Traumatic Stress, post-traumatic growth, stress coping strategies, and resilience, the researcher utilized the Secondary Traumatic Stress Scale, the Post-Traumatic Growth Inventory, the Coping Orientation to Problems Experienced Inventory (COPE), and the Resilience Scale Emergency Medical Services Resilience Scale (EMSRS), respectively.

To investigate the relationship between secondary traumatic stress, resilience, stress coping strategies, participant characteristics, and post-traumatic growth, the researcher employed a multiple regression model using the stepwise method to identify determinant factors. The dependent variables included post-traumatic growth and its respective sub-scales.

Results: The data suggests that EKAB employees exhibit elevated levels of resilience (Μ= 3,68, S.D.= ,44) and post-traumatic growth (M= 62,46, S.D.= 18,15), while self-reported levels of post-traumatic stress symptoms are moderately experienced (Μ= 26,81, S.D.= 10,92). The statistical analysis indicates that five factors explain around 25% (R²= ,246) of the variance (F (5,272) = 19,107, p<,001). Specifically, coping strategies that prioritize emotions (B = 11,484, t = 5,047, p< ,001), resilience (B = 5,409, t = 2,273, p= ,024), and gender (B = 6,222, t = 2,922, p= ,004) are positively associated with post-traumatic growth. Conversely, age (B = -,403, t = -3,436, p= ,001) and place of work (B = -4,060, t = -2,025, p= ,044) exhibit a negative relationship with post-traumatic growth.

Conclusion: To sum up, it is important to note that employees may experience distress and anxiety, despite developing post-traumatically and becoming more mentally resilient following tragic events. However, their overall functionality remains unaffected. This underscores the crucial role of management in the prevention, management, and emotional support of employees who have endured stressful incidents within the organization.