Εισαγωγή: Τα διατροχαντήρια κατάγματα (κατάγματα ευθραυστότητας) έχουν αναδειχθεί σε πολύ σοβαρό ζήτημα της δημόσιας υγείας καθώς παρουσιάζουν ολοένα και αυξανόμενη επίπτωση στον πληθυσμό λόγω της γήρανσης που αυτός παρουσιάζει. Η αξιολόγηση της σχετιζόμενης με την υγεία ποιότητας ζωής (ΣΥΠΖ) αποτελεί ακρογωνιαίο λίθο στην αξιολόγηση της αποτελεσματικότητας των χειρουργικών θεραπειών που εφαρμόζονται για την αντιμετώπιση των καταγμάτων του ισχίου.

Μέθοδος: Έχουν συγκεντρωθεί δεδομένα από 137 ασθενείς με διατροχαντήριο κάταγμα ισχίου που έλαβαν χειρουργική θεραπεία στο διάστημα μεταξύ των ετών 2019 και 2021 στη Β΄ πανεπιστημιακή Ορθοπαιδική κλινική του Α.Π.Θ. Η ΣΥΠΖ αξιολογήθηκε με τη χρήση του ερωτηματολογίου SF-12 καθώς και του ερωτηματολογίου EQ-5D τα οποία συμπληρώθηκαν για κάθε ασθενή πριν και έξι μήνες μετά από τη χειρουργική επέμβαση.

Αποτελέσματα: Η ανάλυση των δεδομένων κατέδειξε στατιστικά σημαντική μείωση (p=0,000) της ΣΥΠΖ όπως αυτή αξιολογείται με το ερωτηματολόγιο EQ-5D από το 0,7371 στο 0,3901 έξι μήνες μετεγχειρητικά καθώς και με το ερωτηματολόγιο SF-12 από 63,49% προεγχειρητικά στο 44,6% μετεγχειρητικά (p=0,000).

Συμπέρασμα: Το διατροχαντήριο κάταγμα του ισχίου ασκεί σημαντική αρνητική επίδραση στη σχετιζόμενη με την υγεία ποιότητα ζωής των ασθενών και αυτή η επίδραση παραμένει ακόμα και έξι μήνες μετά από τη χειρουργική θεραπεία για το εν λόγω κάταγμα.

Introduction: The fragility-related pertrochanteric fractures have emerged as a significant public health concern, displaying a rising incidence attributed to the expanding elderly demographic. Evaluating patient-reported health-related quality of life serves as a crucial metric in assessing the effectiveness of hip fracture surgery.

Methods: We extracted data from 137 hip fracture surgeries performed between 2019 and 2021 from our department registry. Patient-reported health-related quality of life (HRQoL) was assessed using the SF-12 and EQ-5D questionnaires, which were administered to patients before the operation and again at six months after the procedure.

Results: The analysis of the data indicated a statistically significant decrease (p=0.000) in the mean EQ-5D score from 0.7371 before the operation to 0.3901 after the procedure. Similarly, the SF-12 value showed a statistically significant decrease (p=0.000) from 63.49% preoperatively to 44.6% postoperatively.

Conclusion: A hip fracture exerts a profound influence on the health-related quality of life (HRQoL) of patients, and this decline in HRQoL persists even six months after the fracture.