Δρ Γεώργιος Νεκτάριος Λόης Επίκουρος Καθηγητής | Δρ/Δρ Απόστολος Καπρούλιας Διδάσκων (ΣΕΠ) Ελληνικού Ανοικτού Πανεπιστημίου
Αρχιεπισκοπή Αχρίδας. Μακεδονία. ΠΓΔΜ. Τίτο. Σλάβοι. Σέρβοι. Σκόπια. Βούλγαροι. Ohrid Archbishopric. Macedonia. FYROM. Tito. Slavs. Serbs. Skopje. Bulgarians. | Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως | Βουλγαρικό Σχίσμα, Βουλγαρική Εξαρχία, εθνοφυλετισμός, βαλκανικός εθνικισμός, πανσλαβισμός, Μακεδονικό Ζήτημα. | Εθνο-φυλετισμός και Ethno-racism | Σερβική Εκκλησία και Serbian Church | Αυτοκέφαλο και Autocephaly | Σχισματική Θρησκευτική Οργάνωση και Schismatic Religious Organization | Εκκλησία των Σκοπίων και Church of Skopje | Archdiocese of Ohrid | Patriarchate of Constantinople
Ορθόδοξη Χριστιανική Θεολογία και Θρησκευτικός Πλουραλισμός
Η Ορθόδοξη Διασπορά, Η Ορθοδοξία στον 20ο αιώνα-Η Ορθόδοξη Διασπορά στη Δύση/ Ντάλντας, Νικόλαος
Η προβληματική της παρούσας Διπλωματικής εργασίας στηρίζεται στο γεγονός ότι, η Αρχιεπισκοπή Αχριδών βρισκόταν σε βυζαντινά εδάφη και παρ’ όλες τις δυσκολίες που αντιμετώπισε, μετά την κατάκτηση αυτών από τους Οθωμανούς, διατήρησε τον ελληνικό της χαρακτήρα, μέχρι την κατάργησή της τον 18ο αιώνα. Όμως, ενώ το 1767, η Σύνοδος της Αρχιεπισκοπής, με προκαθήμενο τον Αρχιεπίσκοπο Αρσένιο, αποφάσισε την υπαγωγή της Εκκλησίας στο Οικουμενικό Πατριαρχείο, συμβάλλοντας καθοριστικά στην επικοινωνία μεταξύ του ελληνικού και του σλαβικού κόσμου, στις 29 Νοεμβρίου του 1945, ο ηγέτης του Εθνικού Μετώπου στη Γιουγκοσλαβία, Τίτο, ο οποίος έγινε πρωθυπουργός στις 11 Νοεμβρίου 1945, ανήγγειλε την δημιουργία της Ομόσπονδης Λαϊκής Δημοκρατίας της Γιουγκοσλαβίας η οποία αποτελούνταν από την Σερβία, την Κροατία, την Σλοβενία, την Βοσνία – Ερζεγοβίνη, το Μαυροβούνιο και την Μακεδονία, της οποίας τα όρια ήταν ένα κομμάτι γης που ανήκε στην Νότια Σερβία. Παράλληλα, άρχισε να συζητείται ένα παλιό σχέδιο για ομοσπονδία, την οποία θα αποτελούσαν η Βουλγαρία, η Αλβανία και αντί για την Ρουμανία, η Ελλάδα, εφόσον θα επικρατούσε σε αυτήν το κομμουνιστικό καθεστώς. Μετά από το πέρας των διαβουλεύσεων του Στάλιν με τον Δημητρώφ, πρωθυπουργό της Βουλγαρίας και τον Μίλαν Τζίλας, αντιπρόσωπο της Ομοσπονδίας της Γιουγκοσλαβίας, τον Ιανουάριο του 1948, το σχέδιο σταμάτησε. Όμως, ως παρεπόμενο των αλλαγών που επέφερε ο Τίτο, στην περιοχή, προέκυψαν επίσημα τρεις νέες εθνότητες: οι Αλβανόφωνοι, οι Μουσουλμάνοι και οι «Μακεδόνες». Δέκα χρόνια μετά τον θάνατο του Τίτο (4 Μαΐου 1980) ξεκίνησε η διάλυση της Γιουγκοσλαβίας. Το 1993, ο Οργανισμός Ηνωμένων Εθνών (ΟΗΕ) αναγνώρισε την ΠΓΔΜ (Πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας), η οποία συνορεύει βορειοδυτικά με το Κόσσοβο, στα βόρεια με τη Σερβία, ανατολικά με την Βουλγαρία, στα νότια με την Ελλάδα και δυτικά με την Αλβανία. Δηλαδή, αποτελείται από το βορειοδυτικό ένα τρίτο της γεωγραφικής περιοχής που ανήκε στην Αρχιεπισκοπή Αχρίδος. Στα Σκόπια, πρωτεύουσα της Βόρειας Μακεδονίας, ζει το ένα τέταρτο των 2,1 εκατομμυρίων κατοίκων, που ουσιαστικά είναι νότιοι Σλάβοι, αλλά αυτοαποκαλούνται Σλαβομακεδόνες. Μία σημαντική μειονότητα (25%) αποτελούν οι Αλβανοί, και ακολουθούν μικρότερες μειονότητες Σέρβων, Τούρκων, Ρομά και Ελλήνων .
Στόχος της παρούσας Διπλωματικής εργασίας είναι να παρουσιάσει το πλαίσιο μέσα στο οποίο η Αρχιεπισκοπή Αχριδών διαδραμάτισε τον ρόλο της στα εκκλησιαστικά και γεωγραφικά δρώμενα, ώστε να κατανοήσουμε την απόφαση της Αγίας και Ιεράς Συνόδου του Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως, υπό του Οικουμενικού Πατριάρχη Βαρθολομαίου να αναγνωρίσει την Εκκλησία της Βόρειας Μακεδονίας, η οποία αυτοαποκαλείται Μακεδονική Ορθόδοξη Εκκλησία – Αρχιεπισκοπή Οχρίδας, βέβαια μόνο εντός των γεωγραφικών ορίων του κράτους της Βορείου Μακεδονίας, και τηρώντας ο Προκαθήμενος της Εκκλησίας την έγγραφη υπόσχεσή του ότι στην ονομασία της επίσημης Εκκλησίας θα αποκλειστεί οποιοσδήποτε όρος ή παράγωγο αυτού με την λέξη «Μακεδονία».
Τα αποτελέσματα που εξήχθησαν από την ανάλυση του θέματος: «Ιστορική εξέλιξη της Αρχιεπισκοπής Αχρίδος» έδειξαν ότι η επίσημη θέση της Εκκλησίας της «Βορείου Μακεδονίας», η οποία κατά την προσωπική άποψη του συγγραφέα της παρούσας Μεταπτυχιακής εργασίας σφετερίστηκε την πολιτική και εκκλησιαστική ιστορία της Αρχιεπισκοπής, βασίζεται κυρίως σε πολιτικά ζητήματα. Αναιρεί την υπόσχεσή της, καθώς στην προσφώνηση του τίτλου της διατηρεί την λέξη «Μακεδονική», με την οποία το 1967 αυτοανακηρύχθηκε αντικανονικά αυτοκέφαλη με τον τίτλο Μακεδονική Ορθόδοξη Εκκλησία προχωρώντας σε απόσχιση από το Πατριαρχείο της Σερβίας.
The objective of the present Master’s thesis is based on the fact that the Archdiocese of Ahridon was located in Byzantine lands and despite the difficulties it faced, after the conquest by the Ottomans, it maintained its Greek character, until its abolition in the 18th century. However, while in 1767, the Synod of the Archbishopric, headed by Archbishop Arsenios, decided the affiliation of the Church to the Ecumenical Patriarchate, contributing decisively to the communication between the Greek and Slavic worlds, on November 29, 1945, the leader of the National Front in Yugoslavia , Tito, who became prime minister on 11 November 1945, established the creation of the Federal Democratic Republic of Yugoslavia which consisted by Serbia, Croatia, Slovenia, Bosnia-Herzegovina, Montenegro and Macedonia, whose borders were a piece of land which belonged to Southern Serbia. In Skopje, the capital of North Macedonia, lives a quarter of the 2.1 million inhabitants, who are a Southern Slavic people, but call themselves Slavo-Macedonians. A significant minority (25%) are Albanians, followed by smaller minorities of Serbs, Turks, Roma and Greeks.
The aim of the present Master’s thesis is to show the context in which the Archdiocese of Ahridon played its role in ecclesiastical and geographical developments, so that we realize the decision of the Holy Synod of the Patriarchate of Constantinople, under the Ecumenical Patriarch Bartholomew, to recognize the Church of North Macedonia, which calls itself the Macedonian Orthodox Church - Archdiocese of Ohrid, of course only in geographical boundaries of the state of North Macedonia, and the Primate of the Church keeping his written promise that in the name of the official Church, will be none term or derivative with the word " Macedonia".
The results extracted by the analysis of the topic "Historical development of the Archdiocese of Ahridos" showed that the official position of the Church of "North Macedonia", which, as regards the personal opinion of the author of this Master's thesis, usurped the political and ecclesiastical history of the Archdiocese, is mainly based on political issues. It reneges on its promise, as it retains the word "Macedonian" in its title, which in 1967 it illegally declared itself autocephalous with the title Macedonian Orthodox Church, proceeding to secede from the Patriarchate of Serbia.
Full text