ΣΥΓΚΡΙΤΙΚΗ ΣΥΝΕΞΕΤΑΣΗ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ ΣΧΕΔΙΟΥ ΤΟΥ STEPHEN HAWKING ΚΑΙ ΤΩΝ ΘΕΣΕΩΝ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΗΣ ΘΕΟΛΟΓΙΑΣ ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΕΝΝΟΙΑ ΚΑΙ ΤΗ ΦΥΣΗ ΤΗΣ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑΣ

Comparative cross-examination of Stephen Hawking's "The Grand Design" and the position of orthodox theology regarding the meaning and nature of reality (Αγγλική)

  1. MSc thesis
  2. ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ
  3. Σπουδές στην Ορθόδοξη Θεολογία (ΟΡΘ)
  4. 16 Σεπτεμβρίου 2023
  5. Ελληνικά
  6. 102
  7. Δρ. ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ
  8. Δρ. ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ, Δρ. ΔΕΣΠΟΤΗΣ ΣΩΤΗΡΙΟΣ
  9. αυτοδημιουργούμενο σύμπαν, κλειστό φυσικό σύστημα, δημιουργία
  10. Ορθόδοξη Χριστιανική Θεολογία και Θρησκευτικός Πλουραλισμός / ΟΡΘΔΕ
  11. 41
  12. 12
  13. Περιλαμβάνει: Εικόνες
  14. Δόγμα, πνευματικότητα και ήθος της ορθοδοξίας / Αγόρα, Κ., Η ορθοδοξία απέναντι στα θέματα της εποχής μας / Τερέζη, Χρ., Θεολογία και φιλοσοφία στην εποχή των Πατέρων / Τριαντάρη, Σ.,
    • Ο Βρετανός κοσμολόγος Stephen Hawking διατυπώνει στο βιβλίο του «Το Μεγάλο Σχέδιο» τη γνώμη ότι η μαθηματική και πειραματική επιβεβαίωση της ενοποιητικής θεωρίας Μ (της λεγόμενης θεωρίας των Πάντων) θα ενισχύσει την υπόθεση περί της δυνατότητας του Σύμπαντος να δημιουργεί τον εαυτό του από το μηδέν. Η επιβεβαίωση της υπόθεσης ενός αυτοδημιουργούμενου κλειστού φυσικού συστήματος θα κατέρριπτε την αναγκαιότητα της δημιουργικής παρέμβασης ενός υπερβατικού αιτίου, το οποίο ταυτίζεται με την ύπαρξη ενός θεού-δημιουργού.

      Το αδήριτο οντολογικό ζήτημα που επαναφέρει ο γνωστός κοσμολόγος με το ερώτημα  «Γιατί υπάρχει κάτι αντί για το Τίποτα;» προσφέρει το έναυσμα για τη διερεύνηση του προβλήματος της Ύπαρξης στη βασική οντολογική του διάσταση. Η διεκδίκηση της πραγμάτευσης του οντολογικού προβλήματος από την σύγχρονη αστροφυσική και κοσμολογία αυξάνει τον ρεαλιστικό χαρακτήρα των απαντήσεων. Ωστόσο, η πρόταση από την πλευρά της επιστήμης μιας κατ’ ουσία μηχανιστικής και «κλειστής» εκδοχής του Είναι οδηγεί σε λύσεις οντολογικά αδιέξοδες και περιορίζει το υπαρξιακό εύρος του προβλήματος.

      Στον αντίποδα του προαναφερθέντος μοντέλου πραγματικότητας τοποθετείται η θεολογική ερμηνεία του κόσμου. Η πατερική αντίληψη κάνει λόγο για έναν κόσμο του οποίου η ύπαρξη στηρίζεται στη δημιουργική παρέμβαση μιας «εξωτερικής» μη φυσικής αιτίας. Αυτή η μοναδική δημιουργική αιτία αντιπροσωπεύει την απόλυτη δυνατότητα του  Είναι. Η εν λόγω ερμηνευτική πρόταση δεν έχει περιορισμένο χαρακτήρα ή στατικό περιεχόμενο, δεδομένου ότι εμπεριέχει την ανατρεπτική δυνατότητα και τη σωτήρια προοπτική για ελεύθερη ανάπτυξη προσωπικών σχέσεων ανάμεσα στις δυο ολωσδιόλου διαφορετικές πραγματικότητες (αφενός εκείνης του Θεού και αφετέρου της κτίσης).

      Η ανάλυση των οντολογικών προεκτάσεων των εν λόγω κοσμοαντιλήψεων και η θαρραλέα αντιπαραβολή και συνεξέτασή τους καταλήγει σε μια σύνοψη υποθέσεων για τη φύση της πραγματικότητας. Ταυτοχρόνως, οδηγεί σε ορισμένα συμπεράσματα, τα οποία αφενός δοκιμάζουν την αξιοπιστία της θέσης περί αυτόματης ανάδυσης στην ύπαρξη ενός φυσικού συστήματος και αφετέρου ενδυναμώνουν την υπόθεση για την παρουσία μιας απόλυτης δημιουργικής οντότητας, η οποία είναι υπερβατική, μη μηχανιστική, ζώσα, λογική, συνειδητή, αυτεξούσια και βουλητική. Τα νέα ερωτήματα που προκύπτουν αφορούν όχι μόνον στα πραγματικά χαρακτηριστικά της φύσης του Σύμπαντος, αλλά και στις απόλυτες ιδιότητες του Είναι, κι αυτό προσανατολίζει εκ νέου την έρευνα στην αναζήτηση του κατεξοχήν υπαρξιακού νοήματος του κόσμου.

      Οι δύο παραπάνω κοσμολογικές εκδοχές διαφέρουν τόσο ως προς την ιδιαίτερη επιστημονική μεθοδολογία που επιλέγουν όσο και ως προς τον βαθμό συνέπειας και συνάφειάς τους με ορισμένες διαχρονικές επιστημολογικές αρχές και φιλοσοφικές έννοιες. Όσα επιχειρήματα είναι αντίθετα στην απόρριψη του υπερβατικού αιτίου στηρίζονται σε συμβατούς προς τα σύγχρονα επιστημονικά δεδομένα συλλογισμούς και συμπλέουν με τα σταθερά πορίσματα της επιστημολογίας. Τα βασικά επιχειρήματα παραπέμπουν στα τυπικά μοτίβα δομής και λειτουργίας ενός κλειστού φυσικού συστήματος, ώστε μέσω αυτών να τεθούν τα κατάλληλα κριτήρια περιγραφής της πραγματικότητας και, συνάμα, τα κριτήρια αυτά να συγκριθούν με τα γνωρίσματα της ίδιας της δυνατότητας του υπάρχειν.

      Βάσει των προαναφερθέντων προκύπτει ότι η Ύπαρξη, με την απόλυτή της έννοια, συμβαδίζει αναμφίβολα με τη θεολογική αντίληψη για το Είναι.

    • The British cosmologist Stephen Hawking expresses in his book "The Grand Design" the opinion that the mathematical and experimental confirmation of the unifying theory M (the so-called theory of everything) will strengthen the hypothesis about the possibility of our Universe creating itself from scratch. Affirming the hypothesis of a self-created closed physical system would negate the necessity of the creative intervention of a transcendent cause, which is identified with the existence of a creator god.

      The indisputable ontological question brought back by the well-known cosmologist with the question "Why is there something instead of Nothing?" offers the impetus for the investigation of the problem of Existence in its basic ontological dimension. The claim of the ontological problem by modern astrophysics and cosmology increases the realistic character of the answers. However, science's proposal of an essentially mechanistic and "closed" version of Being leads to ontologically dead-end solutions and limits the existential scope of the problem.

      In contrast to the aforementioned model of reality, is placed the theological interpretation of the world. The patristic conception speaks of a world whose existence is based on the creative intervention of an "external" non-physical cause. This unique creative cause represents the ultimate possibility of Being. This interpretative proposal has no limited character or static content, since it contains the subversive potential and the salutary perspective for the free development of personal relationships between the two completely different realities (on the one hand that of God and on the other hand creation).

      The analysis of the ontological implications of these worldviews and their courageous comparison and examination results in a summary of hypotheses about the nature of reality. At the same time, it leads to certain conclusions, which on the one hand test the reliability of the thesis of automatic emergence in the existence of a physical system and on the other hand strengthen the hypothesis for the presence of an absolute creative entity, which is transcendent, non-mechanistic, living, logical, conscious, self-determined and volitional. The new questions that arise concern not only the real characteristics of nature of the Universe, but also the absolute properties of Being, and this reorients research in the quest for the par excellence existential meaning of the world.

      The above two cosmological versions differ not only in the particular scientific methodology they choose but also in their degree of relevance and consistency with certain timeless epistemological principles and philosophical concepts. The arguments in favor of the transcendental cause are based on reasoning compatible with modern scientific data and with the consistent findings of epistemology. The basic arguments refer to the typical patterns of structure and operation of a closed physical system, so that through them the appropriate criteria for describing reality can be set and, at the same time, these criteria can be compared with the features of the very possibility of existence.

      It follows from all the foregoing that Existence, in its absolute sense, is undoubtedly in line with the theological conception of Being.

  15. Hellenic Open University
  16. Αναφορά Δημιουργού - Μη Εμπορική Χρήση - Παρόμοια Διανομή 4.0 Διεθνές