Nowadays, NGOs consisting of a vital part of civil society have been awarded a crucial role in the development of public policy toward a social, green, and digital economy in Europe. Active citizenship was initially acknowledged by Greek philosophers as a necessity for the promotion of the common good in society and then more widely conceptualized as voluntary non-state non-profit organizations have been acting for a social purpose. It would also appear that they have taken various manifestations depending on the specific conditions that drove the appearance and evolution of such organizations, i.e. the context in terms of time, location, political and social circumstances. This thesis affirms the need to recognize the factors that affect the performance and the competition strategies of social enterprises and organizations since NGOs lack the bottom lines of market feedback, profitability, and return on financial investment, in contrast to companies. Also unlike governments, they are not under periodic polling and elections, their objectives are generally non-quantifiable, profit maximization is not their goal, and their funding originates from the public for their supposed social utility. So, the thesis manages to satisfy that need with a view to become a useful tool for operators of the third sector as they seek to maximize their effectiveness and ensure their sustainability in the long term. A review of the international bibliography is used to research the topic and then, based on the knowledge gained, a survey on the sector of Greek NGOs engaging in wildlife protection for more than twenty years is carried out in order to assess the practices that determined their success.

Σήμερα οι ΜΚΟ απαρτίζουν ένα ζωτικό τμήμα της κοινωνίας των πολιτών και έχουν αναλάβει έναν κρίσιμο ρόλο στην ανάπτυξη της δημόσιας πολιτικής προς μια πιο κοινωνική, πράσινη και ψηφιακή ευρωπαϊκή οικονομία. Η ενεργός συμμετοχή του πολίτη αναγνωρίστηκε αρχικά από τους Έλληνες φιλόσοφους ως αναγκαιότητα για την προώθηση του κοινού καλού στην κοινωνία και στη συνέχεια αποκρυσταλλώθηκε στη νομική μορφή των εθελοντικών μη κυβερνητικών οργανώσεων που δραστηριοποιούνται για την ευόδωση ενός κοινωνικού σκοπού. Είναι γεγονός ότι οι ΜΚΟ έχουν λάβει διάφορες μορφές ανάλογα με τις ειδικές συνθήκες που οδήγησαν την εμφάνιση και την εξέλιξη τους, δηλαδή το χρόνο, τον τόπο, τις εκάστοτε πολιτικές και κοινωνικές συνθήκες. Η εργασία αυτή επιβεβαιώνει την ανάγκη να αναγνωριστούν οι παράγοντες που επηρεάζουν την απόδοση και τις στρατηγικές ανταγωνισμού των κοινωνικών επιχειρήσεων και οργανισμών, δεδομένου ότι οι ΜΚΟ, σε αντίθεση με τις επιχειρήσεις, δεν έχουν ως κριτήρια επιτυχίας την ανατροφοδότηση της αγοράς, την κερδοφορία και την απόδοση των επενδύσεων. Επίσης, σε αντίθεση με τις κυβερνήσεις, δεν υποβάλλονται σε περιοδικές δημοσκοπήσεις και εκλογές, οι δε στόχοι τους γενικά δεν μπορούν να ποσοτικοποιηθούν, δεν αποβλέπουν στη μεγιστοποίηση του κέρδους και λαμβάνουν χρηματοδότηση από το κοινό για την υποτιθέμενη παραγόμενη κοινωνική ωφέλεια. Η παρούσα διατριβή επιχειρεί και καταφέρνει να ικανοποιήσει την ανάγκη αυτή με σκοπό να καταστεί ένα χρήσιμο εργαλείο για τους φορείς του τρίτου τομέα, στην προσπάθειά τους να μεγιστοποιήσουν την αποτελεσματικότητά τους και να διασφαλίσουν τη βιωσιμότητά τους μακροπρόθεσμα. Το αντικείμενο ερευνάται με ανασκόπηση της διεθνούς βιβλιογραφίας και βάση των γνώσεων που αποκτώνται συμπληρώνεται με έρευνα στον τομέα των ελληνικών ΜΚΟ που δραστηριοποιούνται στην προστασία της άγριας ζωής για περισσότερα από είκοσι χρόνια προκειμένου να αξιολογηθούν οι πρακτικές που καθόρισαν την επιτυχία τους.