Σκοπός: H Χρόνια Κνίδωση αποτελεί μία σχετικά συχνή πάθηση, που χαρακτηρίζεται από την εμφάνιση πομφών αιφνιδίως, για διάρκεια τουλάχιστον 6 εβδομάδων, επηρεάζοντας δυσμενώς την ποιότητα ζωής των ασθενών τόσο σε ψυχολογικό, όσο και σωματικό επίπεδο. Σε ορισμένες περιπτώσεις συνοδεύεται και από αγγειοοίδημα. Πρόκειται για μία χρόνια νόσο με εξάρσεις και υφέσεις, ενώ συχνά συνυπάρχουν εκδηλώσεις και συμπτώματα γενικής ψυχοπαθολογίας. Σκοπός της παρούσας μελέτης είναι η διερεύνηση συνυπάρχουσας ψυχοπαθολογίας, και πιο συγκεκριμένα καταθλιπτικής και αγχώδους συμπτωματολογίας, σε ασθενείς με Χρόνια Κνίδωση.
Μεθοδολογία: Το δείγμα της μελέτης αποτέλεσαν 40 ασθενείς με Χρόνια Κνίδωση, και 40 άτομα χωρίς Χρόνια Κνίδωση (ομάδα ελέγχου - αντιστοίχιση 1:1, ως προς την ηλικία και το φύλο, με τα άτομα της ομάδας των ασθενών). Για τη συλλογή των δεδομένων χρησιμοποιήθηκαν ως ερευνητικά εργαλεία οι ακόλουθες κλίμακες: α) Κλίμακα Ψυχοπαθολογίας – Symptom Checklist 90-R (SCL-90), β) Κλίμακα Καταθλιπτικών Συμπτωμάτων (CES-D), γ) Κλίμακα Κατάθλιψης, Άγχους και Στρες (Depression Anxiety Stress Scale, DASS-21), και δ) Κλίμακα Αντιλαμβανόμενου Στρες (Perceived Stress Scale, PSS-14).
Αποτελέσματα: Στα άτομα με Χρόνια Κνίδωση τα επίπεδα γενικής ψυχοπαθολογίας, το επίπεδο του stress καθώς και το επίπεδο του αντιλαμβανόμενου stress είναι χαμηλά, αλλά στατιστικώς σημαντικά μεγαλύτερο σε σύγκριση με τα άτομα χωρίς Χρόνια Κνίδωση. Επιπρόσθετα, στα άτομα με Χρόνια Κνίδωση το επίπεδο της καταθλιπτικής συμπτωματολογίας, και το επίπεδο άγχους είναι χαμηλά και δεν διαφέρουν στατιστικώς σημαντικά από τα αντίστοιχα επίπεδα στα άτομα χωρίς Χρόνια Κνίδωση. Κοινωνικοί και δημογραφικοί παράγοντες όπως το φύλο, η οικογενειακή κατάσταση, η ηλικία, και η καπνισματική συνήθεια δεν φαίνεται να επηρεάζουν τα επίπεδα ψυχικής δυσφορίας των ασθενών με Χρόνια Κνίδωση, ενώ δεν βρέθηκε στατιστικά σημαντική σχέση μεταξύ της συνύπαρξης άλλων χρόνιων νοσημάτων (καρδιολογικού, ενδοκρινολογικού, αναπνευστικού, γαστρεντερολογικού, νευρολογικού, άλλου δερματολογικού, νεοπλασματικού) και Χρόνιας Κνίδωσης.
Συμπεράσματα: Στους ασθενείς με Χρόνια Κνίδωση, τα επίπεδα γενικής ψυχοπαθολογίας, stress, και αντιλαμβανόμενου stress είναι αυξημένα σε σύγκριση με δείγμα πληθυσμού χωρίς Χρόνια Κνίδωση, γεγονός που αφενός καθιστά την πληθυσμιακή αυτή ομάδα δυνητικά ευάλωτη σε συννοσηρότητες από την ψυχική σφαίρα, αφετέρου επηρεάζει αρνητικά την ποιότητα ζωής των ασθενών. Η διεπιστημονική θεραπευτική προσέγγιση των ασθενών με Χρόνια Κνίδωση από ομάδα αλλεργιολόγων/δερματολόγων και επαγγελματιών ψυχικής υγείας μπορεί να συνδράμει τόσο στην βελτίωση της πρόγνωσης και της πορείας της νόσου όσο και στη βελτίωση της ποιότητας ζωής των ασθενών.

Background: The purpose of this research paper is to investigate the comorbid psychopathology, and more specifically, the depressive and anxiety symptoms, in patients with Chronic Urticaria.
Methods: The sample consists of 40 patients with chronic urticaria and 40 individuals without chronic urticaria (matching 1:1 in age and sex). The following scales were used: a) the Symptom Checklist 90-Revised (SCL-90-R), b) the Center for Epidemiologic Studies Depression Scale (CES-D), c) the Depression, Anxiety and Stress Scale (DASS-21), and d) the Perceived Stress Scale (PSS-14).
Results: In people with Chronic Urticaria, the level of mental discomfort, the level of stress, and the level of perceived stress are low but statistically significantly higher compared to people without Chronic Urticaria. In addition, in people with Chronic Urticaria, the severity of depressive and anxiety symptoms is low and does not differ statistically significantly from the corresponding level in people without Chronic Urticaria. Socio-demographic factors such as gender, age, marital status, and smoking habit do not seem to affect the levels of mental distress in patients with Chronic Urticaria. At the same time, no statistically significant relationship was found between comorbid endocrinological, respiratory, gastrointestinal, neurological, and neoplastic disorders and Chronic Urticaria.
Conclusions: In patients with Chronic Urticaria, the levels of mental discomfort, stress, and perceived stress are higher compared to individuals without Chronic Urticaria. Given the chronicity of Chronic Urticaria, the persistently increased levels of distress could potentially make these patients more vulnerable to the onset of psychopathology and negatively affect their quality of life. Further research is warranted to define the parameters related to the onset of psychopathology in patients with Chronic Urticaria.