Η σύγχρονη Σπάρτη αποτελεί μια από τις πρώτες πόλεις του νεοσύστατου ελληνικού κράτους που επανιδρύθηκαν και μάλιστα πάνω στη θέση της αρχαίας στο πλαίσιο της κλασικιστικής εμμονής με την αρχαιότητα και προς επίρρωση της συγγένειας με το λαμπρό παρελθόν. Τι θέση όμως απολαμβάνει η αρχαιότητα στη συλλογική μνήμη της τοπικής κοινότητας κατά την υπό εξέταση περίοδο;(2010-2021).

Η παρούσα εργασία επιχειρεί να αναδείξει τις μνημοτεχνικές που επιστρατεύθηκαν για να ενισχυθεί και να διαχυθεί στην τοπική κοινότητα η φαντασιακή κατασκευή της πολιτισμικής κληρονομιάς της αρχαίας Σπάρτης. Μνημεία, αναμνηστήριες τελετές, αναπαραστάσεις, επετειακοί εορτασμοί, αθλητικοί αγώνες και ενέργειες για τη δημιουργία θεματικού πάρκου τίθενται στην υπηρεσία της σφυρηλάτησης μιας ιδιαίτερης και εξέχουσας τοπικής ταυτότητας, που προτάσσεται μέσα σε συνθήκες οικονομικής κρίσης και της συνακόλουθης κοινωνικής επισφάλειας. Η εγκόλπωση της αρχαιότητας συνιστά το συμβολικό καταφύγιο μιας μικρής επαρχιακής πόλης, που επαίρεται όμως για τους ένδοξους προγόνους της υπακούοντας στη γενικευμένη τάση εργαλειοποίησης της αρχαιότητας σε εθνικό επίπεδο.

Modern Sparta is one of the first cities of the newly established Greek state to be re-established and even on the site of the ancient city in the context of the classicist obsession with antiquity and to reinforce the affinity with the brilliant past. But what place does antiquity enjoy in the collective memory of the local community during the period under review (2010-2021)?

This dissertation attempts to highlight the mnemotechnics that were used to strengthen and diffuse to the local community the imaginary construction of the cultural heritage of ancient Sparta. Monuments, commemorative ceremonies, representations, anniversary celebrations, sports competitions and actions for the creation of a theme park are put at the service of the forging of a special and prominent local identity, which takes precedence in conditions of economic crisis and the resulting social precariousness. The embrace of antiquity is the symbolic refuge of a small provincial city that boasts about its glorious ancestors, obeying the generalized trend of instrumentalisation of antiquity on a national level.