Ο όρος «εγκλήματα των ισχυρών» χρησιμοποιείται για να περιγράψει τις εγκληματικές πράξεις προσώπων τα οποία ασκούν εξουσία σε κυβερνητικές υπηρεσίες, σε εταιρείες και επιχειρήσεις, σε υπερεθνικούς και άλλους οργανισμούς, με απώτερο σκοπό την εξυπηρέτηση οργανωτικού σκοπού ή προσωπικού οφέλους.  Ωστόσο τα εγκλήματα αυτά, σε αντίθεση με τα εγκλήματα των χαμηλότερων κοινωνικών τάξεων, μένουν τις περισσότερες φορές ατιμώρητα. Στην ατιμωρησία αυτή συμβάλλει τόσο το φαινόμενο των ηθικών πανικών, ήτοι ο κλιμακούμενος φόβος της μεσαίας και εργατικής τάξης σχεδόν αποκλειστικά εναντίον της εγκληματικότητας των χαμηλότερων κοινωνικών στρωμάτων, όσο και η επιλεκτικότητα του ποινικοκατασταλτικού συστήματος, το φαινόμενο, δηλαδή, σύμφωνα με το οποίο μόνο ένα μέρος των εγκληματικών πράξεων που διαπράττονται αντιμετωπίζεται από τη δικαιοσύνη. Ως εκ τούτου, οι εγκληματικές πράξεις των ασθενέστερων οικονομικά και κοινωνικά στρωμάτων παραπέμπονται στη δικαιοσύνη πολύ πιο εύκολα εξαιτίας  της μεγαλύτερης ορατότητας αυτών, σε αντίθεση με τα εγκλήματα των ισχυρών, τα ποσοστά εγκληματικότητας των οποίων εμφανίζονται σχεδόν ανύπαρκτα εξαιτίας της οικονομικής και κοινωνικής τους δύναμης, κάτι το οποίο αναδεικνύεται ολοφάνερα και από τις στην παρούσα ενδεικτικά αναφερόμενες  υποθέσεις εγκλημάτων των ισχυρών που απασχόλησαν την ελληνική επικαιρότητα τα τελευταία τριάντα χρόνια.

The term "crimes of the powerful" describes the criminal acts of persons who exercise power in government agencies, companies and enterprises, supranational organizations and other organizations, with the ultimate aim of serving an organizational purpose or personal gain. However, these crimes, unlike the crimes of the lower social classes, often go unpunished. Both the phenomenon of moral panics, meaning, the escalating fear of the society almost exclusively against the lower social strata, and the selectivity of the criminal justice system, meaning, the phenomenon according to which only a part of the crimes committed are dealt with, contribute to this impunity from justice. Therefore, the criminal acts of the economically and socially weaker strata are brought to justice much more easily due to their greater visibility in contrast to the crimes of the powerful, whose crime rates appear almost non-existent due to their economic and social power, which is clearly shown by the cases of crimes of the powerful, mentioned here indicatively, that have occupied the Greek news in the last thirty years