Η διακηρυγμένη καθολική ισχύς του ποινικού νόμου απέναντι σε όλους τους κοινωνούς του δικαίου γίνεται αντικείμενο αμφισβήτησης από τη μελέτη των εγκλημάτων των ισχυρών. Η επιστημονική ανάλυση, υπό το φως της Κριτικής Εγκληματολογίας, καταδεικνύει την ανισότητα που χαρακτηρίζει τον ποινικοκατασταλτικό μηχανισμό τόσο στη νομοθετική, διοικητική όσο και στη δικαστική του διάσταση. Η διάκριση αντιδιαστέλλει τα εγκλήματα των ισχυρών από αυτά της εγκληματικότητας του δρόμου. Η κοινωνική και οικονομική θέση των δραστών της πρώτης περίπτωσης επενεργεί αποφασιστικά στην ποινική τους μεταχείριση. Έτσι, οι σχετικές συμπεριφορές είτε δεν τυποποιούνται στο νόμο είτε αποκρύπτονται. Αντιθέτως, οι δράστες της δεύτερης κατηγορίας που προέρχονται από τις κατώτερες κλίμακες της κοινωνικής πυραμίδας αντιμετωπίζουν την αυστηρότητα και την εξάντληση της ποινικής λειτουργίας στο πρόσωπό τους. Η ανάλυση που ακολουθεί φιλοδοξεί να αναδείξει τους προβληματισμούς της κριτικής εγκληματολογικής προσέγγισης σχετικά με την ατιμωρησία του πραγματικού εγκλήματος των ισχυρών και τον τρόπο με τον οποίο αυτή θεσμοποιείται ενώ παράλληλα επιχειρεί να επισημάνει, μέσα από τη θεωρία και τις διεξαχθείσες εμπειρικές έρευνες, τη συστημική επιλεκτικότητα εις βάρος των κοινωνικά αδύναμων. Τέλος, αποβλέπει να συνδέσει τις επιστημονικές παραδοχές με την ποινική αντιμετώπιση των εγκλημάτων των ισχυρών όπως αυτή διαρθρώθηκε με τη διεύρυνση της έγκλησης για τα περιουσιακά αδικήματα του νέου ΠΚ και ιδίως αναφορικά με το αδίκημα της απιστίας κατά τραπεζικών ιδρυμάτων.

The declared universal validity of the criminal law towards all members of the law is called into question by the study of the crimes of the powerful. The scientific analysis, in the light of Critical Criminology, demonstrates the inequality that characterizes the criminal repressive mechanism both in its legislative, administrative and judicial dimension. The distinction differentiates the crimes of the powerful with those of street crime. The social and economic position of the perpetrators of the first case has a decisive effect on their penal treatment. Thus, the relevant behaviors are either not standardized in the law or are hidden. Instead, the offenders of the second category, coming from the lower rungs of the social pyramid, deal with the rigor and exhaustion of the penal function in their face. The following analysis aspires to highlight the concerns of the critical criminological approach regarding the impunity of the real crime of the powerful and the way in which it is institutionalized while at the same time attempting to point out, through the theory and the conducted empirical research, the systemic selectivity in burden of the socially weak. Finally, it aims to link the scientific admissions with the penal confrontation of crimes of the powerful as the last ones were structured through the expanding of complaint regarding property crimes and significantly in terms of the offense of misappropriation against banking institutions.