Das Thema dieser Arbeit ist der Einsatz von Märchen im DaF-Unterricht zur Förderung produktiver und rezeptiver Fertigkeiten durch eine differenzierte Herangehensweise. Das Ziel der Arbeit besteht darin, nachzuweisen, dass Märchen im DaF-Unterricht zu einer Steigerung der Motivation und einem erweiterten Lernerfolg durch einen differenzierten Unterricht führen können, wodurch sprachbezogene kommunikative Fähigkeiten gefördert werden. Darüber hinaus werden Fragen zur Verwendung von Märchen als didaktische Mittel und zur Häufigkeit ihrer Einbindung in den Unterricht untersucht.

Um diese Ziele zu erreichen, werden in dieser Arbeit zwei verschiedene Didaktisierungen ausführlich erläutert. Auf der einen Seite gibt es die Kontrollgruppe, in der eine traditionelle Unterrichtsweise des Märchens Dornröschen angewendet wird. Auf der anderen Seite gibt es die Experimentalgruppe, in der die Didaktisierung des Märchens Dornröschen durch die Arbeit mit Stationen erfolgt.

Des Weiteren wird in dieser Arbeit die Rolle von Märchen als didaktische Mittel diskutiert. Es wird aufgezeigt, wie Märchen verschiedene sprachliche Aspekte abdecken und somit den Lernenden einen umfassenden Einblick in die deutsche Sprache bieten können. Zudem wird untersucht, wie häufig Märchen im Unterricht eingesetzt werden sollten, um eine optimale Lernumgebung zu schaffen.

Es wird ein Vergleich zwischen den beiden Didaktisierungen anhand von Leistungstests durchgeführt. Dabei werden die Lernfortschritte der Lernenden in verschiedenen Bereichen, wie dem Leseverstehen, dem Hörverstehen, dem Sprechen, dem Schreiben, Wortschatz und der Grammatik analysiert und bewertet. Die Ergebnisse dieser Fallstudie zeigen, dass die Lernenden der Experimentalgruppe, die mit Stationen gearbeitet haben, insgesamt bessere Leistungen erbracht haben als die Lernenden der Kontrollgruppe, die die traditionelle Unterrichtsweise verfolgt haben.

Abschließend kann festgestellt werden, dass der Einsatz von Märchen im DaF-Unterricht durch eine differenzierte Herangehensweise zu einer Steigerung der Motivation und einem erweiterten Lernerfolg führen kann. Durch den Vergleich der beiden Didaktisierungen und die Analyse der Leistungstests wird deutlich, dass die Arbeit mit Stationen den Lernenden dabei geholfen hat, ihre produktiven und rezeptiven Fertigkeiten zu verbessern. Märchen stellen zudem ein wertvolles didaktisches Mittel dar, um sprachliche Kompetenzen zu fördern. Daher sollten Märchen regelmäßig und gezielt im DaF-Unterricht eingesetzt werden, um den Lernenden eine abwechslungsreiche und effektive Lernumgebung zu bieten.

Die Arbeit lässt sich in zwei Teile gliedern. Der erste Teil befasst sich mit der Rolle der Landeskunde im DaF-Unterricht sowie der Wichtigkeit des interkulturellen Fremdsprachenunterrichts. Danach wird der Begriff der Märchen, ihr Einsatz im DaF-Unterricht als Alternative zum Unterrichtsplan sowie ihre Auswahlkriterien ausführlich erläutert. Im weiteren Verlauf der Arbeit werden die produktiven und rezeptiven Fertigkeiten analysiert, die bei der Didaktisierung von Märchen geübt werden. Anschließend wird der Begriff des Konstruktivismus und seine Arbeitsformen und vor allem die Arbeitsform: „Arbeit an Stationen“ detailliert dargestellt. Der theoretische Teil schließt mit den Kriterien zur Planung des Unterrichts im Rahmen eines konstruktivistisch orientierten Unterrichts.

Der praktische Teil bezieht sich anfänglich auf die Handlung des Märchens „Dornröschen“, auf dem das Unterrichtsgeschehen basiert. Dann werden die Rahmenbedingungen der zwei Lerngruppen erwähnt, die für die Gestaltung der Unterrichtsabläufe nützlich sind. Es geht einerseits um die Kontrollgruppe, die aus siebzehn Lernenden der sechsten Klasse der öffentlichen Grundschule besteht und andererseits um die Experimentalgruppe, die aus zehn Lernenden auch der sechsten Klasse der öffentlichen Grundschule besteht. Beide Lerngruppen befinden sich am Anfang des A2-Niveaus. Dann werden zwei unterschiedliche Didaktisierungen des Märchens „Dornröschen“ ausführlich erläutert: auf der einen Seite handelt es sich um die Didaktisierung „Dornröschens“ durch einen traditionellen kooperativen Frontalunterricht und auf der anderen Seite geht es um die Didaktisierung „Dornröschens“ durch die Arbeit mit Stationen. Die Effektivität jeder Didaktisierung ergibt sich aus den Ergebnissen der Leistungstests, die am Ende der zwei Didaktisierungen durchgeführt wurden. Die Arbeit schließt mit der Schlussfolgerung und der Reflexion ab.

Το θέμα αυτής της εργασίας είναι η χρήση παραμυθιών στο μάθημα Γερμανικών ως Ξένης Γλώσσας (DaF) για την προώθηση των παραγωγικών (παραγωγή γραπτού και προφορικού λόγου) και αποδεκτικών (κατανόηση ακουστικού και γραπτού λόγου) γλωσσικών δεξιοτήτων μέσω μιας διαφοροποιημένης προσέγγισης. Ο στόχος της εργασίας είναι να αποδειχθεί ότι τα παραμύθια στο μάθημα των Γερμανικών ως ξένης Γλώσσας μπορούν να οδηγήσουν σε αύξηση της κινητροδότησης και επέκταση της επιτυχούς εκμάθησης μέσω μιας διαφοροποιημένης διδασκαλίας, έτσι ώστε να προωθηθούν οι γλωσσικές επικοινωνιακές ικανότητες. Επίσης, διερευνώνται θέματα σχετικά με το πώς μπορούν τα παραμύθια να χρησιμοποιηθούν ως διδακτικά εργαλεία και πόσο συχνά πρέπει να εντάσσονται στο μάθημα.

Για την επίτευξη αυτών των στόχων, αναλύονται λεπτομερώς δύο διαφορετικές προσεγγίσεις διδασκαλίας. Από τη μία πλευρά, υπάρχει η ομάδα ελέγχου, όπου εφαρμόζεται ένας παραδοσιακός τρόπος διδασκαλίας του παραμυθιού „Ωραία Κοιμωμένη“. Από την άλλη πλευρά, υπάρχει η ομάδα πειράματος, στην οποία η διδασκαλία του παραμυθιού „Ωραία Κοιμωμένη“ γίνεται μέσω της „δραστηριότητας σε σταθμούς“.

Επιπλέον, σε αυτήν την εργασία αναλύεται ο ρόλος των παραμυθιών ως διδακτικών μέσων. Αναδεικνύεται πώς τα παραμύθια καλύπτουν διάφορες γλωσσικές πτυχές, προσφέροντας στους μαθητές μια ολοκληρωμένη εικόνα της γερμανικής γλώσσας . Επίσης, εξετάζεται πόσο συχνά θα έπρεπε να χρησιμοποιούνται τα παραμύθια στο μάθημα προκειμένου να δημιουργηθεί ένα καλύτερο περιβάλλον μάθησης.

Πραγματοποιείται σύγκριση μεταξύ των δύο προσεγγίσεων βάσει των αποτελεσμάτων των τεστ επίδοσης που πραγματοποιήθηκαν. Μέσω αυτών των τεστ επίδοσης αναλύεται και εξηγείται η πρόοδος των μαθητών σε διάφορους τομείς, όπως στη κατανόηση γραπτού και προφορικού λόγου, στη παραγωγή προφορικού και γραπτού λόγου, στο λεξιλόγιο και στη γραμματική. Από την ανάλυση των αποτελεσμάτων προκύπτει, ότι οι μαθητές της ομάδας πειράματος, οι οποίοι εργάστηκαν με την τεχνική των „σταθμών“ επέφεραν γενικά καλύτερα αποτελέσματα από τους μαθητές της ομάδας ελέγχου, οι οποίοι ακολουθούσαν τον παραδοσιακό τρόπο διδασκαλίας.

Συνολικά, μπορούμε να συμπεράνουμε ότι η χρήση παραμυθιών στο μάθημα της Γερμανικής ως Ξένης Γλώσσας μέσω μιας διαφοροποιημένης προσέγγισης μπορεί να οδηγήσει σε αύξηση της κινητροδότησης και στην επίτευξη μεγαλύτερης μαθησιακής επιτυχίας. Μέσω της σύγκρισης των δύο διδακτικών προσεγγίσεων και της ανάλυσης των τεστ επίδοσης, γίνεται σαφές ότι η εργασία με σταθμούς βοήθησε τους μαθητές να βελτιώσουν τις παραγωγικές και αποδεκτικές τους δεξιότητες. Τα παραμύθια αποτελούν επίσης ένα πολύτιμο διδακτικό μέσο για την προώθηση γλωσσικών δεξιοτήτων. Για αυτό, θα πρέπει να χρησιμοποιούνται τακτικά και στοχευμένα στο μάθημα της Γερμανικής ως Ξένης Γλώσσας, προσφέροντας έτσι στους μαθητές ένα ποικίλο και αποτελεσματικό περιβάλλον μάθησης.

Η εργασία μπορεί να διαιρεθεί σε δύο μέρη. Το πρώτο μέρος εξετάζει τον ρόλο της „γνώσης για τη χώρα“ στο μάθημα της Γερμανικής ως Ξένης Γλώσσας (DaF) καθώς και τη σημασία της διαπολιτισμικής διδασκαλίας. Στη συνέχεια, εξηγείται αναλυτικά η έννοια των παραμυθιών, η χρήση τους στο μάθημα της Γερμανικής ως Ξένης Γλώσσας ως εναλλακτική λύση στο σχολικό πρόγραμμα και τα κριτήρια επιλογής τους. Στη συνέχεια, αναλύονται οι παραγωγικές και αποδεκτικές δεξιότητες που εξασκούνται κατά τη διδασκαλία των παραμυθιών. Στη συνέχεια παρουσιάζεται αναλυτικά η έννοια του „Εποικοδομητισμού“ και οι μορφές εργασίας του, εστιάζοντας ιδιαίτερα στη τεχνική "εργασία σε σταθμούς". Το θεωρητικό μέρος ολοκληρώνεται με τα κριτήρια για τον σχεδιασμό του μαθήματος στο πλαίσιο μιας εποικοδομητικά κατευθυνόμενης διδασκαλίας.

Το πρακτικό μέρος αρχίζει με την ανάλυση της πλοκής του παραμυθιού „Η Ωραία Κοιμωμένη" που αποτελεί τη βάση του διδακτικού σεναρίου. Έπειτα αναφέρονται οι παράγοντες και τα χαρακτηριστικά των μαθητών των δύο ομάδων, τα οποία είναι χρήσιμα για τη διαμόρφωση της διαδικασίας των μαθημάτων. Από τη μια πλευρά υπάρχει η ομάδα ελέγχου, που αποτελείται από δεκαεπτά μαθητές της έκτης τάξης του δημόσιου δημοτικού σχολείου, και από την άλλη, η ομάδα πειράματος, που αποτελείται από δέκα μαθητές επίσης της έκτης τάξης του δημόσιου δημοτικού σχολείου. Και οι δύο ομάδες μαθητών βρίσκονται στην αρχή του επιπέδου Α2. Στη συνέχεια, αναλύονται δύο διαφορετικές διδακτικές προσεγγίσεις για το παραμύθι "Η Ωραία Κοιμωμένη": αφενός, η διδακτική προσέγγιση με την παραδοσιακή συνεργατική μέθοδο διδασκαλίας και αφετέρου, η διδακτική προσέγγιση με την εργασία σε σταθμούς. Η αποτελεσματικότητα κάθε προσέγγισης προκύπτει από τα αποτελέσματα των τεστ αξιολόγησης που διεξήχθησαν στο τέλος των δύο διδακτικών προσεγγίσεων. Η εργασία ολοκληρώνεται με το συμπέρασμα και την ανασκόπηση.