Είναι δεδομένο ότι ένα σημαντικό ποσοστό των ηλικιωμένων ασθενών που πάσχουν από μακροχρόνιες παθήσεις, βιώνουν πολλά συμπτώματα τα οποία οδηγούν σε έκπτωση της σωματικής και πνευματικής τους λειτουργικότητας. Η έκπτωση αυτή έχει σαν αποτέλεσμα την απώλεια ικανότητας να φροντίσουν τον εαυτό τους και να εκτελέσουν πολλές καθημερινές δραστηριότητες και να εξαρτώνται από άτομα του οικογενειακού ή οικείου περιβάλλοντός τους που δρουν σα φροντιστές. Ωστόσο, οι φροντιστές έχουν να αντιμετωπίσουν αρκετά προβλήματα που εξαρτώνται από κοινωνικούς και δημογραφικούς παράγοντες και δημιουργούνται διλήμματα αναφορικά με την εισαγωγή του ασθενή σε ιδρύματα μακροχρόνιας φροντίδας.
Σκοπός: Ο σκοπός της παρούσας μελέτης είναι η διερεύνηση των σημαντικότερων διλημμάτων φροντίδας που αντιμετωπίζουν οι φροντιστές ηλικιωμένων ατόμων με χρόνιες παθήσεις, και η αξιολόγηση της επιρροής για την τελική λήψη απόφασης μεταφοράς του ηλικιωμένου σε ίδρυμα μακροχρόνιας φροντίδας.
Υλικό και Μέθοδος: Η μελέτη ακολούθησε τη μεθοδολογία της ποσοτικής μελέτης με δείγμα ευκολίας από 78 φροντιστές ηλικιωμένων ατόμων με χρόνιες παθήσεις. Το
ερωτηματολόγια σχεδιάστηκε με βάση τα σημαντικότερα διλήμματα φροντίδας που αποτυπώνονται στη βιβλιογραφία, με ερωτήσεις κλειστού τύπου ή ερωτήσεις με τη μορφή της κλίμακας Likert.
Αποτελέσματα: Το 78,9% του δείγματος αποτελούνταν από γυναίκες, το 34,2% οι κύριοι φροντιστές των ηλικιωμένων ήταν τα παιδιά τους και σε ποσοστό 72,4% η άνοια ήταν ο σημαντικότερος λόγος για τη μεταφορά του ηλικιωμένου σε ίδρυμα. Επίσης, από την ανάλυση συσχετίσεων, το εισόδημα, το φύλλο και το επίπεδο.

εκπαίδευσης, επηρεάζουν με στατιστική σημαντικότητα επηρεάζουν την απόφαση για ιδρυματοποίηση του ασθενή.
Συμπεράσματα: Από τα αποτελέσματα προκύπτει ότι η έκπτωση της λειτουργικότητας, η επιδείνωση της υγείας του ασθενή και η έλλειψη γνώσης σχετικά με τη φροντίδα του ασθενή είναι οι σημαντικότεροι παράγοντες που επηρεάζουν τους φροντιστές για την εισαγωγή του ασθενή σε ίδρυμα μακροχρόνιας φροντίδας. Συνεπώς γίνεται αντιληπτό ότι οι περισσότεροι φροντιστές δεν έχουν τις απαραίτητες γνώσεις για τη φροντίδα των ασθενών, ενώ η εκπαίδευση των μελών της οικογένειας που αναλαμβάνουν το ρόλο του φροντιστή θα πρέπει να είναι μία από τις προτεραιότητες για την συνέχιση της φροντίδας στο σπίτι και για την παροχή φροντίδας υψηλής ποιότητας στο ηλικιωμένο ασθενή.

It is a given that a significant percentage of elderly patients suffering from chronic diseases experience many symptoms that lead to a reduction in their physical and mental functionality. This reduction results in the loss of their ability to take care of themselves, perform many daily activities, and become dependent on family or close individuals who act as caregivers. However, caregivers face several problems that depend on social and demographic factors, creating dilemmas regarding the admission of the patient to long-term care facilities.
Aim: The purpose of this study is to explore the most significant care dilemmas faced by caregivers of elderly individuals with chronic diseases and evaluate the influence on the final decision-making process of transferring the elderly person to a long-term care facility.
Materials and Methods: The study followed the methodology of quantitative research with a convenience sample of 78 caregivers of elderly individuals with chronic diseases. The questionnaire was designed based on the most significant care dilemmas reflected in the literature, using closed-ended or Likert-scale questions
Results: 78.9% of the sample consisted of women, 34.2% of the main caregivers of the elderly were their children, and in 72.4% of cases, dementia was the most
important reason for transferring the elderly to a long-term care facility. Moreover, from the correlation analysis, income, gender, and level of education were found to significantly affect the decision for institutionalizing the patient.
Conclusion: From the results, it appears that functional impairment, deterioration of the patient's health, and lack of knowledge regarding patient care are the most significant factors affecting caregivers' decision to admit the patient to a long-term care facility. Therefore, it is evident that most caregivers lack the necessary knowledge for patient care, and educating family members who assume the role of 

caregiver should be one of the priorities for continuing care at home and providing high-quality care for the elderly patient.