Εισαγωγή : Η πανδημία Covid-19, επηρέασε σε παγκόσμιο επίπεδο, όλους τους οργανισμούς στον δημόσιο και στον ιδιωτικό τομέα , επιταχύνοντας τον μετασχηματισμό της εργασίας. Η μεγάλη πρόκληση της πανδημίας του κορωνοϊού Covid-19, ανάγκασε τους οργανισμούς να λάβουν αναγκαστικά μέτρα για την αποφυγή της μετάδοση του ιού και την προστασία της δημόσιας υγείας, καθιστώντας την επιβολή της τηλεργασίας αναγκαστική.

Σκοπός: Σκοπός της παρούσας διπλωματικής εργασίας, είναι η παρουσίαση των ψυχοκοινωνικών επιπτώσεων της τηλεργασίας σε εργαζομένους ιδιωτικού-δημοσίου τομέα, κατά τη διάρκεια της πανδημίας.

Μεθοδολογία: Πραγματοποιήθηκε βιβλιογραφική ανασκόπηση, προκειμένου να εξεταστεί η έννοια της τηλεργασίας και τα αποτελέσματά της. Ο σκοπός  καλύφθηκε μέσω των εμπειριών υπαλλήλων τεσσάρων οργανισμών του ιδιωτικού και του δημοσίου τομέα. Διεξήχθη έρευνα, χρησιμοποιώντας δομημένο ερωτηματολόγιο το οποίο δόθηκε διαδικτυακά στους συμμετέχοντες. Το δείγμα αποτελούνταν 147 ερωτηθέντες, οι οποίοι τηλεργάστηκαν κατά τη διάρκεια της πανδημίας. Συγκεκριμένα,  διενεργήθηκε έρευνα μέσω διαδικτυακού ερωτηματολογίου  το οποίο διανεμήθηκε σε εργαζομένους τεσσάρων οργανισμών

: α) της Διεύθυνσης  διοικητικών υπηρεσιών τμήματος υποστήριξης πολιτικών οργάνων του Δήμου Κορωπίου, β) του Εκπαιδευτικού Ομίλου Γράψα- Κέντρα Ευρωπαϊκών Γλωσσών Πάτρας  γ) του 2^ου Ειδικού Δημοτικού Σχολείου Πάτρας και δ) στην ΑΑΔΕ ΓΕΝΙΚΗ Δ/ΝΣΗ ΦΟΡΟΛΟΓΙΚΗΣ ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ ΑΡΓΟΣΤΟΛΙΟΥ. Τα αποτελέσματα του ερωτηματολογίου, αναλύθηκαν και παρουσιάστηκαν μέσω περιγραφικής και συμπερασματικής στατιστικής με την χρήση του λογισμικού IBM Statistical Package for Social Sciences (SPSS).

Αποτελέσματα:  Η ανάλυση των αποτελεσμάτων έδειξε πως τα άτομα τα οποία εργάζονται μέσω τηλεργασίας εμφανίζουν μέτριο επίπεδο ψυχικής δυσφορίας (Μ.Ο.=4,26±1,57) και συναισθηματικής εξάντλησης (Μ.Ο.=4,18±1,47)  λόγω της τηλεργασίας. Επίσης, προέκυψε ότι ένοιωσαν αρκετή στήριξη (Μ.Ο 2,782±1,209) από την οικογένειά τους κατά τη διάρκεια της τηλεργασίας και ότι η οικογενειακές τους σχέσεις δεν επηρεάστηκαν (Μ.Ο.=2,952±,750). Επίσης έγινε σαφές ότι η συναισθηματική εξάντληση, η ψυχική δυσφορία και τα επίπεδα μοναξιάς των τηλεργαζομένων δεν σχετίζονται με δημογραφικούς παράγοντες των εργαζομένων. Ωστόσο τα αποτελέσματα έδειξαν ότι  38,1% (Ν=56) των τηλεργαζομένων θεωρούν ότι η εργασιακή τους ικανοποίηση επηρεάστηκε αρνητικά.

Συμπεράσματα : Παρόλες τις δυσκολίες, τις υλικοτεχνικές ελλείψεις του κατάλληλου εξοπλισμού και τις όσες ψυχοκοινωνικές επιπτώσεις οι οποίες προκλήθηκαν, οι συμμετέχοντες, διατηρούν θετική στάση απέναντι στην τηλεργασία. Οι διοικήσεις των οργανισμών καλούνται να παρέχουν προγράμματα υποστήριξης και εκπαιδεύσεις στους εργαζόμενους που τηλεργάζονται, όπως και να τους παρέχουν τον κατάλληλο εξοπλισμό.

Introduction: The Covid-19 pandemic has affected all organizations in the public and private sectors globally, accelerating the transformation of work. The great challenge of the Covid-19 coronavirus pandemic has forced organizations to take mandatory measures to avoid the transmission of the virus and protect public health, making the imposition of teleworking mandatory.
Purpose: The purpose of this thesis is to present the psychosocial effects of telecommuting on private-public sector workers during the pandemic.
Methodology: A literature review was conducted to examine the concept of telework and its outcomes. The purpose was met through the experiences of employees of four private and public sector organizations. A survey was conducted using a structured questionnaire that was administered online to participants. The sample consisted of 147 respondents who telecommuted during the pandemic. Specifically, a survey was conducted through an online questionnaire that was distributed to employees of four organizations/

Results: The analysis of the results showed that the people who work via telework show a moderate level of mental discomfort (M.O.=4.26±1.57) and emotional exhaustion (M.O.=4.18±1.47 ) due to telecommuting. Also, it emerged that they felt enough support (M.O. 2.782±1.209) from their family during telework and that their family relationships were not affected (M.O.=2.952±.750). It also became clear that teleworkers' emotional exhaustion, mental distress and loneliness levels were not related to employee demographic factors. However, the results showed that 38.1% (N=56) of telecommuters consider that their job satisfaction was negatively affected.
Conclusions: Despite the difficulties, the logistical deficiencies of the appropriate equipment and the psychosocial effects that were caused, the participants maintain a positive attitude towards teleworking. The managements of the organizations are required to provide support programs and trainings to the employees who work remotely, as well as to provide them with the appropriate equipment.