Ο αυξανόμενος όγκος ιλύος από εγκαταστάσεις επεξεργασίας λυμάτων προκαλεί σημαντική ανησυχία παγκοσμίως. Η απόρριψη αυτής της ιλύος είναι ιδιαίτερα δύσκολη και εγκυμονεί σοβαρούς περιβαλλοντικούς κινδύνους λόγω της υψηλής περιεκτικότητας σε οργανικούς, τοξικούς και ρύπους από βαρέα μέταλλα μεταξύ των συστατικών της. Η επεξεργασία των αστικών λυμάτων έχει ως αποτέλεσμα την παραγωγή μεγάλων ποσοτήτων ιλύος, η οποία απαιτεί σωστή και περιβαλλοντικά αποδεκτή διαχείριση πριν από την τελική διάθεση. Στην Ευρωπαϊκή Ένωση η διαχείριση της ιλύος παραμένει ένα ανοιχτό ζήτημα για τα κράτη-μέλη καθώς η σχετική νομοθεσία είναι αποσπασματική και αρκετά παλιά, ενώ τα δημοσιευμένα στοιχεία που αφορούν την επεξεργασία της ιλύος και τη διάθεση σε διάφορες ευρωπαϊκές χώρες είναι συχνά ημιτελή και ανομοιογενή σε χώρες της Ε.Ε. Υπάρχει μεγάλη ποικιλία τεχνολογιών διαχείρισης ιλύος στις ευρωπαϊκές χώρες με την αναερόβια και αερόβια επεξεργασία να αποτελούν τις πιο δημοφιλείς μεθόδους σταθεροποίησης. Όμως, η αύξηση των ποσοτήτων που εναποτίθενται και η επερχόμενη αύξηση που προβλέπεται από τις υποχρεώσεις που απορρέουν από την εφαρμογή της Οδηγίας 91/271/ΕΚ, έχουν ενισχύσει τις πρακτικές της αποτέφρωσης και της επαναχρησιμοποίησης στη γεωργία.

Στην παρούσα διπλωματική εργασία παρουσιάζεται το ζήτημα της επεξεργασίας αφυδατωμένης ιλύος που παράγεται σε μια εγκατάσταση επεξεργασίας λυμάτων. Στο πλαίσιο της ανάγκης για εξοικονόμηση ενέργειας, που είναι επιτακτική πλέον, εξετάζονται μέθοδοι για την αξιοποίηση της ιλύος. Θα εξετάσουμε την περίπτωση της ΕΕΛ Γιαννιτσών του Δήμου Πέλλας που διαθέτει την αφυδατωμένη λάσπη ως εδαφοβελτιωτικό σε γεωργικές εκτάσεις της ευρύτερης περιοχής. Αρχικά θα παρουσιαστεί η λειτουργία της ΕΕΛ και σύμφωνα με τα ποσοτικά δεδομένα για την παραγωγή ιλύος θα γίνουν προτάσεις για την ενεργειακή αξιοποίηση προς όφελος της εγκατάστασης και συγκεκριμένα θα παρουσιαστούν οι πρακτικές της αποτέφρωσης και της αναερόβιας επεξεργασίας. Στο τέλος θα γίνει σύγκριση και παρουσίαση των αποτελεσμάτων και προτάσεων προς την ΕΕΛ για την ενεργειακή βελτιστοποίηση της μονάδας.

The increasing volume of sludge from sewage treatment plants is a major concern worldwide. The disposal of this sludge is particularly difficult and poses serious environmental risks due to the high content of organic, toxic and heavy metal pollutants among its components. Urban wastewater treatment results in the production of large quantities of sludge, which requires proper and environmentally acceptable management before final disposal. In the European Union, sludge management remains an open issue for member states as the relevant legislation is patchy and quite old, while published data on sludge treatment and disposal in different European countries is often incomplete and heterogeneous across countries. of the EU. There is a wide variety of sludge management technologies in European countries with anaerobic and aerobic treatment being the most popular stabilization methods. However, the increase in the quantities deposited and the upcoming increase predicted by the obligations arising from the implementation of Directive 91/271/EC, have strengthened the practices of incineration and reuse in agriculture.

In this thesis, the issue of the treatment of dewatered sludge produced in a sewage treatment plant is presented. In the context of the need to save energy, which is now imperative, methods for the utilization of sludge are being considered. We will examine the case of EEL Giannitsa of the Municipality of Pella, which disposes of the dehydrated sludge as a soil improver in agricultural lands of the wider area. Initially, the operation of the EEL will be presented and according to the quantitative data for sludge production, proposals will be made for energy utilization for the benefit of the facility, specifically incineration and anaerobic treatment. Initially, the operation of the EEL will be presented and according to the quantitative data for sludge production, proposals will be made for energy utilization for the benefit of the facility, specifically incineration and anaerobic treatment. At the end, there will be a comparison and presentation of the results and proposals to EEL for the energy optimization of the unit.