Δύο βασικά ζητήματα που έχουν προκύψει τις τελευταίες δεκαετίες σε σχέση με τον κλάδο των κατασκευών αφορούν αφενός στην διαχείρηση των απορριμμάτων και αφετέρου στην χρήση φυσικών πόρων. Η σημαντική αύξηση της δραστηριότητας του κλάδου σε συνδυασμό με την αύξηση του πληθυσμού έχει οδηγήσει στην υπέρμετρη κατασκευή κτιρίων και έργων πολιτικού μηχανικού. Ωστοσο, αυτές οι δομές αποτελούν βασικούς ρυπαντές και πηγές απορριμμάτων σε όλο το κύκλο της ζωής τους, από την κατασκευή, στην λειοτυργία και κατά το τέλος αυτής. Οι εργασίες κατασκευής, ανακαίνησης και κατεδάφισης παράγουν σημαντικές ποσότητες στερεών απορριμμάτων, που είναι όχι απλά συγκρίσημες αλλά σημαντικά μεγαλύτερες από αυτές που παράγονται στο αστικό περιβάλλον. Είναι σαφές ότι η διαχείρηση τους έχει υψηλή σημασία, καθώς αποτελούν μολυσματικούς και ρυπαντικούς παράγοντες αλλά και, στην βάση της κυκλικής οικονομίας, σπατάλη φυσικών πόρων. Κατά συνέπεια, στα περισσότερα ανεπτυγμένα κράτη βρίσκονται εν ισχύ αντίστοιχα ρυθμιστικά πλαίσια που αφορούν στην διαχείρηση των αποβλήτων αυτών. Η παρούσα εργασία εστιάζει στις ροές αυτών των αποβλήτων, εξετάζοντας τα χαρακτηριστικά τους και τα προβλήματα που αυτά δημιουργούν στην περίπτωση της μη χριστής διαχείρησης τους. Παράλληλα, μέσω κατάλληλης βιβλιογραφικής ανασκόπισης, παρουσιάζει και εξετάζει κριτικά τα αντίστοιχα ρυθμιστικά πλαίσια που βρίσκονται σε ισχύ σε μια σειρά από κράτη, συμπεριλαμβάνομένης και της Ελλάδας, καθώς και των μεθόδων και πρακτικών διαχείρησης τους.

Two main issues that have arisen in recent decades in relation to the construction industry concern on the one hand waste management and on the other hand the use of natural resources. The significant increase in industry activity combined with population growth has led to excessive construction of buildings and civil engineering projects. However, these structures are major polluters and sources of waste throughout their life cycle, from construction, to mining and at the end of it. Construction, renovation and demolition operations generate significant amounts of solid waste, which are not only comparable but significantly greater than those generated in the urban environment. It is clear that their management is of high importance, as they are polluting and polluting agents but also, based on the circular economy, a waste of natural resources. Consequently, in most developed countries, corresponding regulatory frameworks concerning the management of these wastes are in force. This work focuses on the flows of these wastes, examining their characteristics and the problems they create in the case of their improper management. At the same time, through an appropriate bibliographic review, it presents and critically examines the respective regulatory frameworks in force in a number of states, including Greece, as well as their management methods and practices.