Ο Επαγγελματικός Προσανατολισμός κι η επαγγελματική αποκατάσταση των ατόμων με αναπηρία , καθώς και οι ευκαιρίες οι οποίες τους δίνονται αλλά και επίσης τα εμπόδια όπου καλούνται να υπερπηδήσουν για να να πετύχουν την ομαλή ένταξή τους στον εργασιακό στίβο , αποτελούν μέρος επιστημονικών ερευνών όπου τώρα πλέον αρχίζουν και παρουσιάζουν μια σχετικά αυξητική τάση. Στόχος της παρούσας έρευνας ήταν να διερευνηθεί ο επαγγελματικός προσανατολισμός και η επαγγελμάτική αποκατάσταση των ατόμων αυτών . Παράλληλα σκόπιμο κρίθηκε να διερευνηθεί και η εκπαίδευση που λαμβάνουν σε επαγγελματικό επίπεδο και ο βαθμός κατάρτισης των εκπαιδευτικών στις δομές που παρακολουθούν. Τα ερευνητικά συμπεράσματα έδειξαν οτι η κατάρτιση των εκπαιδευτικών σε θέματα συμβουλευτικής και επαγγελματικού προσανατολισμού σε άτομα με αναπηρίες δεν διαφέρει σχετικά με το αν έχουν οι εκπαιδευτικοί ειδικές σπουδές στην ειδική αγωγή όπως επίσης η άποψη των εκπαιδευτικών για τον βαθμό που ένα άτομο είτε με κινητικές, είτε με ελαφριά νοητικές δυσκολίες μπορεί να λάβει αποφάσεις μόνο του για την επαγγελματική του σταδιοδρομία δεν διαφέρει αναφορικά με τον βαθμό πληροφόρησης που υπάρχει στο προσωπικό που στελεχώνει τις σχολικές μονάδες σχετικά με τις δομές που θα μπορούσαν να απασχοληθούν μαθητές μετά την φοίτησή τους . Τέλος η σωστή συμβουλευτική στα πλάισια σχολικού επαγγελματικού προσανατολισμού για την επαγγελματική εξέλιξη των ατόμων με αναπηρία δεν έχει σχέση με το αν έχουν παρακολουθήσει σεμινάρια προκειμένου να είναι σε θέση να προσφέρουν τις απαραίτητες γνώσεις σε μαθητές με ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες.

The Vocational Orientation and professional rehabilitation of people with disabilities, as well as the opportunities they are given but also the obstacles they have to overcome in order to achieve their smooth integration into the working world, are part of scientific research where they are now starting to show a relatively increasing trend. The aim of the present research was to investigate the professional orientation and professional rehabilitation of these individuals. At the same time, it was considered appropriate to investigate the training they receive at a professional level and the level of training of the teachers in the structures they attend. The research conclusions showed that the training of teachers in matters of counseling and professional guidance for people with disabilities does not differ with regard to whether the teachers have special studies in special education, as well as the opinion of the teachers about the degree to which a person either with motor, or with slight mental difficulties can make decisions on his own about his professional career, it does not differ in terms of the degree of information available to the staff who staff the school units about the structures that students could be employed in after their studies. Finally, the correct counseling in the context of school professional guidance for the professional development of people with disabilities has nothing to do with whether they have attended seminars in order to be able to offer the necessary knowledge to students with special educational needs