Διαφορετικοί γενετικοί και περιβαλλοντικοί παράγοντες εμπλέκονται στην παθογένεια του Σακχαρώδη Διαβήτη ΙΙ (ΣΔ ΙΙ) έχοντας ως αποτέλεσμα την προοδευτική απώλεια της μάζας ή/και λειτουργίας των β-κυττάρων που εκδηλώνεται κλινικά ως υπεργλυκαιμία. Δεδομένα πολλών μελετών υποστηρίζουν ότι οι ασθενείς με ΣΔ ΙΙ διατρέχουν αυξημένο κίνδυνο να πάθουν νόσο Αλτσχάιμερ (Alzheimer Disease- AD και ότι η υπερινσουλιναιμία και η αντίσταση στην ινσουλίνη – χαρακτηριστικά του ΣΔ II, μπορεί να οδηγήσουν σε εξασθένηση της μνήμης. Η ακριβής σύνδεση μεταξύ των δυο νόσων, ωστόσο αποτελεί θέμα συζήτησης. Πρόσφατες μελέτες συνεχίζουν να υποδεικνύουν ότι ο ΣΔ ΙΙ και η AD μοιράζονται πολλούς κοινούς παθοφυσιολογικούς μηχανισμούς που σχετίζονται με την εξασθενημένη σηματοδότηση της ινσουλίνης, την αντίσταση στην ινσουλίνη στον εγκέφαλο και τη διεγερτική τοξικότητα που προκαλείται από την υπεργλυκαιμία. Ο αυξανόμενος επιπολασμός των νευροαγγειακών και νευροεκφυλιστικών διαταραχών μεταξύ των διαβητικών ασθενών έχει οδηγήσει σε επείγουσα ανάγκη ανάπτυξης βιοδεικτών για την πρόβλεψή ή/και την έγκαιρη ανίχνευση τους. Στην παρούσα εργασία γίνεται μια συνοπτική ανάπτυξη των κύριων βιοδεικτών, συμβατικών και μη, που μπορούν να χρησιμοποιηθούν με στόχο την έγκαιρη διάγνωση του ΣΔ ΙΙ και της AD.

Different genetic and environmental factors are involved in the pathogenesis of type II diabetes mellitus (DM) resulting in the progressive loss of B-cell mass and/or function that manifests clinically as hyperglycemia. Data from several studies support that patients with type 2 diabetes are at increased risk of developing Alzheimer's disease (AD) and that hyperinsulinemia and insulin resistance, features of type 2 diabetes, may lead to memory impairment. The exact link between two diseases, however, is a matter of debate. Recent studies continue to indicate that type II DM and AD share many common pathophysiological mechanisms related to impaired insulin signaling, brain insulin resistance, and hyperglycemia-induced excitotoxicity. The most common complications between diabetic patients are neurovascular and neurodegenerative disorders. This has led to an pressing need for the development of biomarkers for their prediction and/or early detection. In this paper, there is a brief summary of the main biomarkers, conventional and non- conventional, that can be used for prognosis of type 2 diabetes and AD.