Η παρούσα εργασία εξετάζει τον τρόπο με τον οποίο τα μέλη μιας κοινότητας της υπαίθρου αντιλαμβάνονται την ραγδαία τουριστική ανάπτυξη που έλαβε χώρα στον τόπο τους και τη συμβολή της στην τοπική ευημερία, καθώς και το κατά πόσο υλικοί και άυλοι τοπικοί πόροι (φυσικό περιβάλλον, ιαματικές πηγές, παραδόσεις) κινητοποιούνται και εμπορευματοποιούνται κατά τρόπο ώστε να ικανοποιήσουν "το βλέμμα του τουρίστα". Ως πεδίο έρευνας επιλέχθηκε το Πόζαρ της Περιφερειακής Ενότητας Πέλλας, του οποίου η οικονομία κατά τις τελευταίες δεκαετίες έχει μεταβληθεί από μια οικονομία της παραγωγής σε μία οικονομία της κατανάλωσης.  Χρησιμοποιώντας την ποιοτική μέθοδο έρευνας και αντλώντας από την κριτική έρευνα δράσης του μοντέλου ABCD, πραγματοποιήθηκαν συνεντεύξεις με μέλη της κοινότητας τα οποία ασκούν επιχειρηματική δραστηριότητα στον τομέα του τουρισμού. Διαπιστώθηκε πως ο χώρος των Λουτρών δίπλα στον οικισμό αποτελεί τόσο σημαντικό οικονομικό πόρο - εμπόρευμα της περιοχής όσο και στοιχείο της συλλογικής ταυτότητας των κατοίκων. Αξιοποιώντας τις κριτικές προσεγγίσεις της αποανάπτυξης και αναλύοντας τα λόγια των συνεντευξιαζόμενων, διαφαίνεται πως οι τοπικοί δρώντες εξαίρουν την οικονομική μεγέθυνση που επέφερε η τουριστική ανάπτυξη, αλλά αντιλαμβάνονται πως η δεύτερη ήταν άναρχη και αλλοτριωτική. Το βλέμμα του τουρίστα μετασχηματίζει τόσο το φυσικό τοπίο όσο και την αναπαράσταση των πολιτισμικών πόρων του Πόζαρ. Μέσα από τα λόγια των συνεντευξιαζόμενων αναδύονται οι ποικίλες οικονομίες της κοινότητας και εντοπίζονται διάφοροι πολιτισμικοί πόροι οι οποίοι, αν και επιβιώνουν, βρίσκονται σε λανθάνουσα κατάσταση. Συγκεκριμένα η τοπική μαγειρική, η παραδοσιακή αρχιτεκτονική, τα έθιμα και η ιδιαίτερη γλώσσα των κατοίκων είτε παραμένουν άδηλοι είτε τροποποιούνται λόγω συλλογικών τραυμάτων και προς ικανοποίηση των επιταγών του φαντασιακού των επισκεπτών.

This paper examines how members of a rural community perceive the rapid tourism development that has taken place in their local area and its contributions to local well-being, as well as whether tangible and intangible local assets (natural environment, thermal springs, traditions) are mobilized and commoditized in order to satisfy "the tourist gaze". The site of the research is Pozar in the Pella Regional Unit, whose economy during the last decades has shifted from a production economy to a consumption economy. Using the qualitative research method and drawing on the critical action research of the ABCD model, interviews were conducted with community members engaged in business activity in the tourism sector. It was established that the area of the thermal baths next to the settlement is both an important economic asset - commodity of the area and, also, an element of the collective identity of the residents. Utilizing the critical approaches of degrowth and analyzing the answers of the interviewees, it appears that local actors appreciate the economic growth brought about by tourism development, but perceive that the latter was largely unplanned and alienating. The tourist gaze modifies both the natural landscape and the representation of Pozar's cultural assets. The diverse economies of the community emerge through the words of the interviewees and various cultural assets are identified which, although living, are in a dormant state. In particular, local cooking, traditional architecture, the customs and the local language of the community members either remain invisible or are modified due to collective traumas and in order to satisfy the demands of the visitors' imaginary.