Η παγκοσμιοποίηση της οικονομίας και η ραγδαία ανάπτυξη της τεχνολογίας δημιουργούν ιδανικές συνθήκες για την εμφάνιση του φαινομένου της διαφθοράς στις σύγχρονες κοινωνίες. Η αναπόφευκτη διεθνοποίηση της διαφθοράς πλήττει τόσο το δημόσιο, όσο και τον ιδιωτικό τομέα ενός τόπου. Μέσα σε αυτές τις συνθήκες γίνεται αντιληπτό, ότι οι πολιτικοί αξιωματούχοι δεν θα μπορούσαν να μείνουν ανεπηρέαστοι από το φαινόμενο της διαφθοράς, καθώς με την εξουσία, την οποία διαθέτουν, ανοίγουν το δρόμο για διάπραξη των εγκλημάτων των ισχυρών. Η αντίδραση της κοινωνίας απέναντι στη διαφθορά των πολιτικών προσώπων, εκδηλώνεται μέσω της νομοθεσίας, η οποία καλείται να περιορίσει ή να εξαλείψει τις παράνομες αυτές συμπεριφορές. Οι διατάξεις του ποινικού κώδικα για την δωροληψία και δωροδοκία των πολιτικών προσώπων, το άρθρο 86 του ελληνικού Συντάγματος, η νομοθεσία περί ποινικής ευθύνης υπουργών και η νομοθεσία για τη χρηματοδότηση των πολιτικών κομμάτων και των υποψηφίων βουλευτών αποτελούν μερικές από τις προσπάθειες της πολιτείας να περιοριστούν φαινόμενα διαφθοράς στα εν λόγω πρόσωπα. Ωστόσο, ο εσφαλμένος τρόπος εννοιολογικής προσέγγισης των εγκλημάτων των ισχυρών, ο αθέατος αριθμός τους, καθώς και τα νομικά και εξωνομικά εμπόδια, τα οποία παρουσιάζονται, δυσχεραίνουν κατά πολύ την αποκάλυψη των παράνομων πράξεων των πολιτικών αξιωματούχων. Σε μια προσπάθεια ουσιαστικότερης κατανόησης της διαφθοράς των προσώπων αυτών παρουσιάζονται δυο σοβαρές υποθέσεις, οι οποίες συγκλόνισαν την ελληνική πραγματικότητα και αποδεικνύουν όχι μόνο, την ύπαρξη της διαφθοράς στο πολιτικό σύστημα, αλλά και το μέγεθος αυτής. Κλείνοντας την παρούσα εργασία διατυπώνονται συμπεράσματα σχετικά με τον συστημικό χαρακτήρα της πολιτικής διαφθοράς, αλλά και την ανάγκη ανανέωσης της ποινικής νομοθεσίας.

The globalization of the economy and the rapid development of technology create ideal conditions for the appearance of the phenomenon of corruption in modern societies. The inevitable internationalization of corruption affects both the public and private sectors of a country. In these circumstances, it is understood that political officials could not remain unaffected by the phenomenon of corruption, as with the power they possess, they pave the way for the commission of the crimes of the powerful. Society's reaction to the corruption of political figures is manifested through legislation, which is called upon to limit or eliminate these illegal behaviors. The provisions of the criminal code on bribery and accepting bribery of political figures, Article 86 of the Greek Constitution, the legislation on the criminal liability of ministers and the legislation on the financing of political parties and parliamentary candidates are some of the state's efforts to limit the phenomena corruption to the persons in question. However, the incorrect way of conceptually approaching the crimes of the powerful, their invisible number, as well as the legal and extra-legal obstacles, which are presented make it very difficult to reveal the illegal acts of political officials. In an attempt to gain a more substantial understanding of the corruption of these persons, two serious cases are presented, which shocked the Greek reality and prove not only the existence of corruption in the political system, but also its magnitude. At the end of this paper, conclusions are formulated regarding the systemic nature of political corruption, but also the need to renew criminal legislation.