Περίληψη
Η παρούσα διπλωματική εργασία επιχειρεί να μελετήσει τη μνήμη της δεκαετίας του 1940 στην Κέρκυρα, έτσι όπως αυτή διαμορφώνεται κατά τις τελευταίες δεκαετίες αξιοποιώντας πρωτογενείς και δευτερογενείς πηγές αλλά και τις μεθόδους της επιτόπιας έρευνας και παρατήρησης, Σε αντίθεση με τη μετεμφυλιακή εποχή, κατά την οποία η εαμική αντίσταση και το Ολοκαύτωμα είχαν εξοβελιστεί από την επίσημη μνήμη και τον δημόσιο χώρο και είχε επικρατήσει ο ιστορικός μύθος της αποχής των Κερκυραίων από την Αντίσταση, κατά τις τελευταίες δεκαετίες τόσο ο αγώνας του ΕΑΜ όσο και η εξόντωση της εβραϊκής κοινότητας της Κέρκυρας από τους ναζί έχουν αρχίσει να γίνονται όλο και πιο ορατά στον δημόσιο χώρο. Σε αυτό έχουν συμβάλλει κυρίως οι ανεγέρσεις σχετικών μνημείων και η διοργάνωση μνημονικών τελετών και εκδηλώσεων με αφορμή διάφορες επετείους. Στο πλαίσιο της θεσμικής μνήμης που εγκαινιάστηκε κατά τη δεκαετία του 1980, τα παραπάνω έχουν πραγματοποιηθεί όχι μόνο έπειτα από πρωτοβουλίες συλλόγων και οργανώσεων, αλλά και με την πρωτοβουλία και ενεργό συμμετοχή των τοπικών και κρατικών αρχών. Επιπλέον, χάρη στο Λαζαρέτο, που κατά τη διάρκεια του Εμφυλίου λειτούργησε ως τόπος εκτέλεσης κομμουνιστών της Εθνικής Αντίστασης και του ΔΣΕ από το επίσημο κράτος, ο Εμφύλιος Πόλεμος και η Αντίσταση έχουν αρχίσει να καταλαμβάνουν μια σημαντική θέση στη δημόσια μνήμη και στη δημόσια συζήτηση. Ωστόσο, η μνήμη της δεκαετίας του 1940 στην Κέρκυρα δεν είναι ενιαία και μονολιθική, αλλά διαμορφώνεται και αναδιαμορφώνεται στη βάση της αντιπαράθεσης μεταξύ πολιτικών κομμάτων, οργανώσεων, φορέων και προσωπικοτήτων, κυρίως όσον αφορά το νησάκι του Λαζαρέτου. Η αντιπαράθεση αυτή δεν έχει να κάνει τόσο με τα ίδια τα γεγονότα του παρελθόντος, αλλά καθορίζεται από τις ανάγκες και τις ιδέες του παρόντος.
Abstract
This thesis attempts to study the memory of the 40s in Corfu, as it has been shaped during the last few decades making use of primary and secondary sources as well as the internet and the methods of field research and observation. In contrast to the post-civil war era, during which the Greek National Liberation Front (EAM) resistance and the Holocaust had been erased from official memory and public sphere and the historical myth of the Corfiots abstention from the Resistance had prevailed, during the last few decades both the fight of the EAM and the extermination of the Jewish community of Corfu by the Nazis have begun to become more and more visible to the public space. The erection of relevant monuments and the organization of the commemorative ceremonies and events on the occasion of various anniversaries have also contributed to this visibility. In the context of institutional memory, which was launched in the 1980s, the above have been accomplished not only by the initiative of associations and organizations, but also by the initiative and active participation of local and national authorities. In addition, thanks to Lazaretto, which during the Civil War served as a place of execution of communists of National Resistance and Democratic Army of Greece (DSE) of the official state, the Civil War and the Resistance have begun to occupy an important place in public memory and the public discussion. In any case, the memory of the 40s in Corfu is not uniform and monolithic, but is shaped and reshaped on the basis of the confrontation among political parties, organisations, institutions and personalities, especially as regards the island of Lazaretto. This confrontation has less to do with the events of the past itself, but is determined by the needs and ideas of the present.
ΚΥΡΙΩΣ ΣΩΜΑ ΔΙΠΛΩΜΑΤΙΚΗΣ