Τα τελευταία χρόνια στη χώρα μας οι προβληματισμοί σχετικά με τη διδασκαλία της Ιστορίας έχουν ξεφύγει από τα στενά πλαίσια του παραδοσιακού τρόπου της διδακτικής μεθοδολογίας. Η  Ιστορία, ειδικά στην Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση, αποτελούσε και αποτελεί ένα από τα πολλά γνωστικά αντικείμενα που πρέπει να διδάξει ο δάσκαλος, με βάση κάποιες γενικές οδηγίες που αφορούν στο περιεχόμενο, στη μεθοδολογία και στην οργάνωση του μαθήματος, με εργαλείο του ένα σχολικό εγχειρίδιο που έχει γραφτεί με συγκεκριμένο στόχο, ο οποίος ορίζεται από τα αντίστοιχα Αναλυτικά Προγράμματα, και με την πρόσθετη δυσκολία που προκαλείται από το γεγονός ότι το συγκεκριμένο μάθημα δε συγκεντρώνει το ενδιαφέρον των μαθητών, οι οποίοι καλούνται να αποστηθίσουν τις περισσότερες φορές χρονολογίες, ονόματα και γεγονότα που τους φαίνονται ξένα και μακρινά. Ωστόσο, τελευταία παρατηρείται ένα ενδιαφέρον που ολοένα και αυξάνεται για τα ζητήματα που θέτει το ιστορικό μάθημα μέσα στο σχολικό περιβάλλον και επιχειρείται με πολλούς τρόπους ένας εκσυγχρονισμός του, που εστιάζεται κυρίως στις μεθόδους διδασκαλίας.

Η Τοπική Ιστορία, αλλά και οι Νέες τεχνολογίες που αναπτύσσονται, καθώς και η δυναμική εμφάνιση της Δημόσιας Ιστορίας βοηθούν τους εκπαιδευτικούς σήμερα να διδάξουν Ιστορία με τρόπο που να καλλιεργεί την κριτική, ιστορική σκέψη των μαθητών, μακριά από το στερεοτυπικό εθνοκεντρικό μοντέλο, ενώ τους βοηθά να αναπτύσσουν κατάλληλες δεξιότητες που τους επιτρέπουν να μελετούν και να αξιοποιούν ιστορικές πηγές διαφόρων ειδών και να καταλήγουν σε συμπεράσματα που θα τους φανούν χρήσιμα όσο είναι μαθητές, αλλά και αργότερα που θα γίνουν πολίτες ενός δημοκρατικού κράτους.

Η παρούσα εργασία εστιάζει στις αλλαγές που έχουν συντελεστεί τόσο στην ιστοριογραφία, όσο και στην παιδαγωγική και προτείνει τρόπους διδασκαλίας της Ιστορίας με σύγχρονες μεθόδους, με διαθεματικό και βιωματικό τρόπο, με πρακτικές που ευνοούν τη συνεργασία και την ομαδική δουλειά και έρευνα. Παράλληλα, μέσα από την εργασία προτείνεται η διδασκαλία γεγονότων της Τοπικής Ιστορίας που θα κεντρίσουν το ενδιαφέρον των παιδιών γιατί θα τους επιτρέψουν να μεταφερθούν από το γενικό στο ειδικό, να μιλήσουν για κατορθώματα που έγιναν στη γειτονιά τους, στα μέρη που ζουν καθημερινά, και να καταλάβουν ότι ήρωες της Ιστορίας μπορεί να γίνουν και οι άνθρωποι της διπλανής μας πόρτας, οι γονείς και οι παππούδες μας. Τέλος, θα κατανοήσουν ότι Ιστορία δε σημαίνει στείρα απομνημόνευση γεγονότων του παρελθόντος, αλλά μπορεί να είναι αφετηρία προβληματισμού και εργαλείο για να ερμηνεύσουμε το παρόν και να κάνουμε επιλογές για το μέλλον.

During the past few years, in our country concerns about the teaching methods of History have diverged from the narrow frame of teaching methodology. History, especially in Primary school has consisted one of the subjects that the teacher has to teach, according to some guidelines that have to do with the content, the methodology and the setup of the lesson using as a tool a handbook written with a specific aim that is determined by the related Analytic Programs including a difficulty led by the absence of students’ interest that are asked to learn by heart most of the times dates, names and facts that look distant and unfamiliar. However, recently an increasing interest seems to appear about the conditions that History as a lessons creates within the school environment and this is the reason why its modernization is attempted based mainly on the educational methods.

`Local History but also new technology that develop in addition to the dynamic appearance of public History help teachers teach History in a way that cultivates critical and historical thinking of students of the stereotypes of a nation-centered model while in parallel helps them develop the appropriate skills that allow them to study and make good use of the historical sources of different kinds and accordingly to be led to results that are going to be proven to be helpful while they are students but also when they become citizens of a democratic nation.

The specific task focuses on the changes that have taken place not only the procedure of writing history but also to the pedagogical that suggests ways of teaching History with the use of modern methods in an interthematic and experiential way with approaches that favor cooperation, teamwork, and research. In the same time, through the task, teaching local History is supported since it is going to trigger children’s interest because they will be transferred from a general frame to a more specific, they will be able to talk about the achievements that took place in their neighborhood, the place that their everyday life unfolds and  to understand that History heroes can be next door people, our parents and grandparents. In the end, they will understand that history does not mean just an ineffective memorizing of past incidents, but it could be the inauguration of concern as well as a tool to interpret present and make decisions for the future.