Αντικείμενο της παρούσας διπλωματικής εργασίας είναι η νεωτερική Ερμούπολη του 19^ου αιώνα στη σύγχρονη εποχή, μέσα από την εξέταση οκτώ ιστορικών της κτιρίων και της δημόσιας χρήσης τους. Η Ερμούπολη ιδρύθηκε εν μέσω της Ελληνικής Επανάστασης από πρόσφυγες και σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα εξελίχθηκε σε σπουδαίο αστικό, εμπορικό, ναυτικό, βιομηχανικό, πνευματικό και καλλιτεχνικό κέντρο. Απόδειξη της πρωτοφανούς ακμής της αποτελεί το πλούσιο αρχιτεκτονικό της απόθεμα, τόσο σε μνημειώδη νεοκλασικά κτίρια όσο και σε βιομηχανικές εγκαταστάσεις. Για τους σκοπούς της έρευνας επελέγησαν οκτώ ιστορικά κτίρια, τέσσερα δημόσια νεοκλασικού τύπου και τέσσερις βιομηχανίες, τα οποία αποτελούν τοπόσημα και ενδείκτες της πρωτοπορίας και της πολυεπίπεδης ακμής της πόλης. Τα δημόσια κτίρια είναι α. το Νοσοκομείο «ΕΛΠΙΣ», β. το Γυμνάσιο Σύρου, γ. το κτιριακό συγκρότημα των Αποθηκών Διαμετακόμισης και του Τελωνείου και δ. η Λέσχη «Ελλάς», ενώ τα βιομηχανικά είναι α. το Χρωματοποιείο «Κατσιμαντή», β. το Σκαγιοποιείο «Αναιρούση», γ. το Βυρσοδεψείο «Κορνηλάκη» και δ. το Κλωστοϋφαντουργείο «Ζησιμάτου». Παρακολουθώντας την ιστορία τους στην πορεία του χρόνου, επιχειρείται να αναδειχθεί η δημόσια χρήση τους στο σήμερα, η σημασία τους για την πόλη και τους πολίτες και ο ρόλος τους στη συντήρηση της συλλογικής μνήμης και στη διαμόρφωση της ταυτότητας του τόπου και των κατοίκων του. Τελικά, καλούνται να απαντήσουν στο ερώτημα αν παράγουν δημόσια ιστορία.

The object of this thesis is Hermoupolis of the 19th century in the modern era, through the examination of eight historical buildings and their public use. Hermoupolis was founded in the midst of the Greek Revolution by refugees, and in a very short time it envolved into a great urban, commercial, nautical, industrial, spiritual and artistic center. A proof of its unprecedented prosperity is its rich architectural stock, both in monumental neoclassical buildings and in industrial facilities. Eight historic buildings were selected for the purpose of the research: four public neoclassical buildings and four industrial buildings, which are landmarks and indicators of the pioneering and multi-level prosperity of the city. The public buildings are a. "ELPIS" Hospital, b. Syros High School, c. the Transit Warehouses and the Customs Complex d. "Hellas" Club, while the industrial ones are a. the "Katsimantis" Paint Factory, b. the "Aneroussis" Lead Pellet Factory, c. the "Kornilakis" Tannery and d. the "Zissimatos" Textile Factory. Monitoring their history over time, an attempt is made to highlight their current public use, their significance for the city and its citizens and their role in preserving collective memory and establishing the identity of this land and its inhabitants. Finally, they are called upon to answer the question of whether they produce public history.