Η νομιμοποίηση εσόδων από παράνομες δραστηριότητες αποτελεί φαινόμενο ιδιαιτέρως έντονο τις τελευταίες δεκαετίες. Οι επίσημοι αρμόδιοι φορείς έχοντας σκοπό την καταπολέμησή του έχουν προβεί σε πλήθος νομοθετικών ρυθμίσεων σε διεθνές και ευρωπαϊκό επίπεδο. Εξάλλου οι διαρκώς εξελισσόμενες πρακτικές διάπραξής του κατέστησαν αναγκαία την προσαρμογή των εκάστοτε νομοθετημάτων στα νέα δεδομένα. Η φυσική μεταφορά του βρόμικου χρήματος, ο κατακερματισμός τούτου σε μικρά ποσά και η τοποθέτησή του σε τραπεζικά ιδρύματα μέσω του διαδικτύου, η χρησιμοποίηση του χρηματοπιστωτικού εν γένει τομέα για την νομιμοποίησή του και η απόκρυψή του σε υπεράκτιες εταιρίες φορολογικών παραδείσων ή μέσω της χρήσης εικονικών νομισμάτων αποτελούν κάποιες εκ των πολύπλοκων τεχνικών διάπραξής του.

Ο Οργανισμός Ηνωμένων Εθνών, η FATF, το Συμβούλιο της Ευρώπης και η ΕΕ αποτελούν φορείς που έχουν διαδραματίσει σημαντικό ρόλο στην διαμόρφωση του νομοθετικού πλαισίου αντιμετώπισης του ανωτέρω φαινόμενου σε διεθνές και εθνικό επίπεδο. Η χώρα μας συμμορφούμενη με τα διατάγματα των διεθνών συμβάσεων και των ευρωπαϊκών οδηγιών αλλά και με τις συστάσεις της FATF έχει προβεί στην θέσπιση νομοθετημάτων, τα οποία ωστόσο σε κάποιες περιπτώσεις έχουν δημιουργήσει αντιδράσεις από επιστημονικούς κυρίως κύκλους. Προβληματισμούς όμως έχουν προκαλέσει και οι σκιώδεις δράσεις της FATF και του ΟΟΣΑ. Η πρώτη εξ αυτών, μολονότι έχει σκοπό την προστασία του χρηματοπιστωτικού συστήματος, τελικώς φαίνεται να πράττει τα αντίθετα και να ενθαρρύνει τις παράνομες οικονομικές δραστηριότητες των ισχυρών, παρακολουθώντας τούτες παθητικά. Οι δε δράσεις του ΟΟΣΑ, ομοίως δεν συμβαδίζουν πάντα με τον σκοπό τούτου να εξαλείψει τους φορολογικούς παραδείσους. Οι λανθάνουσες αυτές δραστηριότητες, δεν μπορούν να αναιρέσουν τις προσπάθειες που έχουν λάβει χώρα γενικότερα για την καταπολέμηση του ξεπλύματος χρήματος, με ενδεικτική περίπτωση την χώρα μας, της οποίας οι νομοθετικές ρυθμίσεις, μολονότι χρήζουν βελτιώσεων, φαίνονται να είναι επαρκείς. Ωστόσο τούτες φανερώνουν ότι απαιτούνται μεγαλύτερη αποφασιστικότητα και η λήψη ακόμη πιο αποτελεσματικών μέτρων από τους αρμόδιους φορείς.

Money laundering has been a particularly intense phenomenon in the last decades. The official competent authorities have made numerous legislative arrangements at international and european level in order to combat it. Besides, the constantly evolving practices of committing it made necessary the adaptation of each legislation to the new data. The physical transfer of dirty money, the fragmentation of it in small amounts and its placement    in banking institutions via internet, the use of the financial sector generally to legitimize it and its hiding in offshore tax havens or through the use of virtual currencies are some of the complex perpetration techniques.

The United Nations, the FATF, the Council of Europe and the EU are bodies that play an important role in shaping the legislative framework to deal with the above phenomenon at international and national level. Our country complying with the provisions of international conventions and european directives as well as the recommendations of the FATF has enacted legislation, which however in some cases has caused reactions from mainly scientific circles. Nevertheless, the shadow actions of the FATF and the OECD have also caused concerns. Αlthough the former is intended to protect the financial system, ultimately it seems to do the opposite and encourage the powerful’s illegal economic activities, watching them passively. Similarly, the actions of the OECD are not always in line with its purpose to eliminate tax havens. These latent activities can not negate the efforts that have generally taken place in the fight against money laundering, with our country as an illustrative case, whose legislative arrangements despite the need of improvement appear to be sufficient. However, they reveal that greater determination and even more effective measures taken by the competent bodies are needed.